Op 22 oktober 1979 verricht de gerechtelijke politie een huiszoeking bij VMO-kaderlid Leo Robbijns in Temse en neemt legermateriaal in beslag, een geweer en een SS-dolk. Leo Robbijns was lid van schietclub The Chapel, gepatroneerd door wapenhandelaar Leon Yvens, uitbater van de wapenwinkel Hobby Arms te Sint-Niklaas. (*) Verder volgde hij een karate-opleiding in zaal Temsika te Temse in gezelschap van de VMO’ers Jan Creve, Robert De Beys en Eddy Van Mele, allen uit Temse.

Bron: Terrorisme in België: Polarisering en politiek geweld | Paul Ponsaers

(*) Ik vermoed dat die wapenwinkel veel klanten had die FAL-geweren kwamen kopen:

Vraag nr. 234 van de heer Anciaux d.d. 13 juni 1997 (N.): Inbeslagname FAL-geweren.

Bij een huiszoeking in een wapenwinkel in Sint-Niklaas heeft de BOB op 13 mei 1997 8500 FAL-geweren in beslag genomen. Deze wapenvoorraad waarmee een enorm leger kan bewapend worden, lag daar maar liefst reeds drie jaar. De Brusselse BOB verrichtte de bewuste huizoeking op basis van een onderzoek naar een grote internationale wapenzwendel. Het is wel hoogst eigenaardig dat twee jaar geleden, de nu aangehouden zaakvoerder, een bezoek kreeg van de Brusselse BOB. Toen werden in zijn winkel 10.000 FAL-geweren ontdekt. Die geweren waren toen nog niet ter keuring voorgelegd aan de nationale proefbank. Ze waren bijgevolg illegaal.

De zaakvoerder beloofde echter alles snel in orde te brengen. Nu blijkt dat dit nooit gebeurd is. Meer nog, 1.500 van de toen 10.000 aangetroffen wapens zijn verdwenen, dus op illegale wijze verkocht. Het is dan ook onbegrijpelijk dat dit gigantische illegale wapendepot na ontdekking door de Brusselse BOB twee jaar ongemoeid werd gelaten door de Brusselse speurders. Het wordt nog onbegrijpelijker wanneer we rekening houden met het feit dat de wapenwinkel reeds in de jaren 1980 in de actualiteit kwam als oefenplaats voor de illegale VMO-militie.

Bron » www.senate.be

Voetnoot over dit verhaal: in 2005 heeft de handelaar zijn 10.000 Fal-geweren terug gekregen. De BOB had niet goed geteld.

Huiszoekingen bij “rechts” in het Waasland

Vrijdag [5 oktober 1984] hebben eenheden van de rijkswacht en de gerechtelijke politie in het Waasland huiszoekingen verricht bij een zevental personen die in de streek bekend staan als militant rechts of Vlaams-nationalistisch.

De ordediensten waren gewapend met mitrailletten en doorzochten grondig de woningen: rioolputjes werden leeggemaakt en valse plafonds onderzocht. Er werden talrijke documenten in beslag genomen. Naar verluidt was men op zoek naar wapens en munitie, maar die werden nergens aangetroffen. Over de aanleiding tot de grootscheeps opgevatte huiszoekingen, tast men in het duister.

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Oktober 1984

Meer informatie over deze huiszoekingen of de resultaten van het onderzoek heb ik niet gevonden.

Ter info: twee weken later - op 19 Oktober - was er in het kader van het onderzoek naar de CCC de grote "Operatie Mammoet".

Verdediging wijst betichting van privé-militie van de hand

Voor de correctionele rechtbank te Antwerpen hebben drie strafpleiters woensdag getracht de stelling te ontkrachten van het openbaar ministerie volgens wie de VMO een privé-militie is en aldus onder toepassing valt van de wet van 1934. Er werd tevens opgetreden voor de hoofdbetichte en leider Armand Eriksson, die als een onbaatzuchtige Vlaamse idealist werd geprezen.

Mr. J. Lenaerts, de advocaat van Eriksson, vroeg de vrijspraak van zijn cliënt wat de hoofdbetichting betreft (privé-militie) en maande de rechtbank ook aan met uiterste gematigdheid op te treden indien zij zou menen dat enkele kleinere vergrijpen moeten gesanctioneerd worden.

En Mr. h. Wagemans, eveneens optredend voor Eriksson, stelde zich in een boutade de vraag of de verdediging er niet beter zou aan gedaan hebben de Franstalige procedure aan te vragen, in Verviers of eventueel zelfs Luik, waar de regelrechte schutters probleemloos buiten vervolging worden gesteld en hij betoogde dat er geen verschil in rechtsbedeling mag zijn naar gelang men boven of onder de taalgrens moet terecht staan.

Als eerste pleiter woensdagochtend had Mr. P. Doevenspeck de betichting VMO = privé-militie in het algemeen tegengesproken. De VMO werd 32 jaar geleden opgericht om aan de aanhangers politieke vorming te verstrekken, zangavonden in te richten alsmede recreatieve en sportieve manifestaties te organiseren. Geweld zou alleen geduld worden in het afweren van ander geweld. In de onderrichtingen van de VMO zelf staat uitdrukkelijk dat men geen militaire formatie wil zijn, dat men zich niet mag laten verleiden door provocaties en dat men zich moet onthouden van geweld.

Overigens heeft de vereniging geen statuten, geen organisatie, geen structuur, geen kader, zelfs geen lidmaatschap: alleen sympathisanten. Ook een standaard VMO-uniform is onbekend en bij huiszoekingen werden ook nooit wapens gevonden. Volgens de advocaat zijn de criteria op de privé-milities die in de wet van '34 werden opgenomen dan ook niet van toepassing op de VMO. Hij wees ook de Liga ter verdediging van de rechten van de mens als burgerlijke partij af; betogend dat de VMO nooit de mensenrechten heeft geschonden.

Vrije meningsuiting

“Iedere Belg heeft het recht zijn sympathie te betuigen, ook voor antipathieke regimes. Men mag zich dus uitgeven als stalinist, nazist, racist, maoïst en ook als... Vlaming in de Voerstreek zonder dat men daarvoor kan vervolgd worden tenminste zolang men binnen de perken van de wet blijft”, aldus vatte Mr. Lenaerts zijn pleidooi aan. Hij zou het verder een pijnlijke zaak vinden indien de VMO het leger zou moeten vervangen en gaf de verzekering dat geen enkele VMO’er zich ooit als politieagent heeft uitgegeven.

Uniformdracht? En de advocaat verwees naar foto’s genomen tijdens de anti-vreemdelingen-betoging van de VMO in Antwerpen, waarop een allegaartje werd gedragen van allerlei kostuumpjes, gaande van smoke-vesten die in iedere “stock americain” te koop zijn, tot pullovers, wind-bloezen, hemdsmouwen enz. … Akkoord, de VMO’ers droegen helmen of hadden helmen bij, maar Mr. Lenaerts herinnerde eraan dat het Amada is die de helm-mode bij betogingen heeft geïntroduceerd.

En wat het kampgedoe van de VMO betreft betoogde de advocaat dat men zelfs op de Meir, de hoofdstraat in Antwerpen, om het even welke vlag mag hijsen, zelfs onder trompetgeschal en tromgeroffel zolang men het verkeer maar niet hindert.

Er werden op die kampen inderdaad ook gevechtstechnieken gedemonstreerd maar dat betrof alleen afweertechnieken en als dusdanig evenmin verboden. Het gooien met molotov-cocktails noemde hij weliswaar ongepast maar werd eveneens geminimaliseerd en zou niet van aard zijn om onder de wet op de privé-militie te vallen. Overigens kan het werpen van bommetjes en voetzoekers, wat hij een algemeen-aanvaarde praktijk bij betogingen noemde, evenmin weerhouden worden. Ten slotte gaf hij toe dat een aantal “kampeerders” om beurt geposeerd hadden met één oud geweer waarvan de loop was volgegoten met lood en metéén oude mitrailleur die eveneens gedemilitariseerd was. En bijgevolg was voor Mr. Lenaerts de hoofdbetichting van VMO = privé-militie niet bewezen en moesten dus alle beklaagden daarvoor worden vrijgesproken.

Hij gleed ook vlug heen over de schrik-expeditie naar Happart: “Happart is niet bang te krijgen en iemand schrik aanjagen is ook al niet strafbaar. Overigens wist hij niet dat Eriksson en cs. op komst waren en kon hij dus ook geen schrik hebben”, pleitte Mr. Lenaerts die dan ook vroeg de eis van Happart voor één frank morele schadevergoeding af te wijzen.

Hij schilderde ten slotte zijn cliënt af als de reine idealist, die opgaat in de verdediging van de Vlaamse zaak en die nog geen enkel strafbaar feit heeft gepleegd dat tevens oneerbaar zou zijn. Het zou volgens de advocaat integendeel dank zij Eriksson zijn dat nog geen ergere dingen gebeurd zijn.

Koningskwestie en eenheidswet

Volgens Mr. Wagemans zijn er ten tijde van de koningskwestie en bij de rellen rond de eenheidswet heel wat ergere ordeverstoringen geweest, waarover daarna onder druk van vakbonden en politieke partijen de spons werd geveegd. Het zijn trouwens de vakbonden die zich het hevigst verzetten tegen een versterking van de wet op de privé-milities: dezelfde vakbonden die bovendien weigeren rechtspersoonlijkheid aan te nemen.

Ook Mr Wagemans minimaliseerde de VMO-oefenkampen in de Ardennen, waar de plaatselijke bevolking zich van niets bewust was, waar de plaatselijke rijkswacht niets had gemerkt en achteraf ook niets had gevonden totdat een équipe van het weekblad “Pour” ter plaatse de scherven van een fles en een verkoold houtblok afkomstig van een kampvuur ontdekte. En wat molotovcocktails betreft hoeft men Eriksson niets meer te leren. Hij heeft enkele dagen geleden voor de derde keer al zulk een springtuig in zijn huis binnengekregen...

Mr. Wagemans trok bijzonder van leer tegen de rijkswacht die volgens hem voor 95 t.h. verantwoordelijk zou zijn voor de verwoestingen in het oud-gemeentehuis van ’s Gravenvoeren, dat door de VMO was bezet. De ontruiming door de rijkswacht noemde hij trouwens onwettig omdat zij niet schriftelijk daartoe gevorderd was door de burgemeester of de arrondissementscommissaris. Ten slotte had men de bezetting op een vreedzame manier kunnen beëindigen indien de bevelvoerende officier het aanbod tot onderhandelen van Eriksson niet hooghartig had afgewezen.

Inzake de gastarbeiders vroeg Mr. Wagemans zich terloops ook af welk verschil er is tussen het standpunt van de VMO terzake en de visie van de Franse communisten, die de gastarbeiders ook liever kwijt dan rijk zijn...

Ten slotte betoogde pleiter dat zijn cliënt nooit enig persoonlijk voordeel heeft nagestreefd maar dat hij zich steeds, met de beperktheden die hem eigen zijn, heeft ingezet voor wat hij meent dat zijn ideaal is.

Ook op deze zesde dag van het VMO-monsterproces is de belangstelling van het publiek vrijwel onverminderd groot. De behandeling van de zaak zal maandag a.s. worden voortgezet.

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 Januari 1981