31

Re: Paul Vanden Boeynants

Ja ja VDB... Trop is teveel. Maar un peu c'est pas genoeg?

Re: Paul Vanden Boeynants

bkv wrote:

Als hij ook de bewijsstukken had meegegeven, dan was het pas interessant!

Het valt op hoe mensen elkaar steeds haten omwille van politieke verschillen. Natuurlijk zijn al die linkse journalisten zeker dat stoute rechtse VDB erbij betrokken was! Dit is niet gebaseerd op feiten en bewijsstukken, maar blinde haat.

Rechtser als deze zal je ze niet snel vinden...

33

Re: Paul Vanden Boeynants

Pff, van die vage "hou me tegen of ik los het op"-kereltjes met een chronisch aandachtstekort hebben we hier al meer dan voldoende.

Re: Paul Vanden Boeynants

bkv wrote:

Pff, van die vage "hou me tegen of ik los het op"-kereltjes met een chronisch aandachtstekort hebben we hier al meer dan voldoende.

Blijkbaar wel, ja...

35

Re: Paul Vanden Boeynants

In 1986 wordt ex-premies Paul Vanden Boeynants veroordeeld door de correctionele rechtbank van Brussel. Hij is beschuldigd van belastingsontduiking, schriftvervalsing en het oprichten van spookfirma's in Luxemburg, Liberia en Liechtenstein - in totaal 137 beschuldigingen, waarmee een bedrag gemoeid was van meer dan honderd miljoen frank. Vanden Boeynants pleitte onschuldig.

De rechtbank spreekt een zware straf uit: een geldboete en drie jaar celstraf. In het vonnis verklaart de rechter dat de straf zo zwaar is gezien de voormalige functie van VDB en de symbolische waarde daarvan. Maar, zo argumenteert de rechter, de diensten die de gewezen premier aan ons land heeft bewezen gelden ook als 'verzachtende omstandigheid'. Zijn celstraf is dan ook voorwaardelijk - wat erop neerkomt dat VDB niet naar de gevangenis hoeft.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 9 oktober 1988 haalt VDB in Brussel verrassend veel voorkeurstemmen, als lijsttrekker voor de Franstalige christen-democratische partij, de Parti Social Chrétien (PSC). Op 11 oktober kondigt VDB aan kandidaat te zijn voor het burgemeesterschap. Premier Martens geeft hem in een onderhoud te kennen dat de regering hem niet tot burgemeester zal benoemen vooraleer uitspraak is gedaan over een nieuw corruptiedossier - uit de periode toen VDB minister van Landsverdediging was. Op 12 oktober trekt VDB zijn kandidatuur in.

14 januari 1989. Vanden Boeynants wordt in de parkeergarage van zijn woning in Brussel ontvoerd (*). Een dag later wordt de ontvoering opgeëist door een onbekende groepering die zich de Brigade Socialiste Révolutionaire noemt. Een maand later. Vanden Boeynants wordt vrijgelaten bij het station van Doornik. Hij reist per trein linea recta naar een voormalige Brusselse Schepen van Sport en belt ten huize van deze dame naar zijn familie en naar de pers. Er zou tussen de vijftig en tachtig miljoen frank losgeld voor hem betaald zijn.

Enige tijd later zullen zijn ontvoerders worden aangehouden. In Rio de Janeiro. Ze hebben geen enkele band met om het even welke politieke groepering of brigade.

Een week na de vrijlating van VDB. De Kamer van Volksvertegenwoordigers verwerpt unaniem de beschuldigingen tegen de ex-Ministers van Landsverdediging Freddy Vreven en Paul Vanden Boeynants, als zouden zij tijdens hun ambtsperiode smeergelden hebben aangenomen voor het toewijzen van belangrijke opdrachten.

9 mei 1989. Ex-rijkswachtofficier Herman Vernaillen verschijnt voor de zogenaamde Bendecommissie, een parlementaire commissie die zich gedurende twee jaar bezighoudt met het onderzoeken van het onderzoek naar het groot banditisme en terrorisme. De directe oorzaak van het oprichten van deze commissie ligt in het onopgehelderd blijven van de aanslagen van de Bende van Nijvel. Deze bende opereerde tussen 1982 en 1985 en overviel vooral warenhuizen van de Delhaize-keten. Zij schoot in koelen bloede neer wie haar voor de voeten liep en maakte telkens een relatief kleine buit. Bij diverse overvallen kwamen achtentwintig mensen om. Tot op de dag van vandaag zijn de daders niet gevonden.

Ex-rijkswachtofficier Vernaillen was in 1981 zelf het slachtoffer van een aanslag toen hij een onderzoek leidde naar een drugsschandaal binnen de rangen van de rijkswacht, waarbij drugs onder andere in bevroren vlees werden getransporteerd. Vernaillen verklaart nu, onder ede, dat een van de slachtoffers van de Bende van Nijvel, een Brusselse bankier [Léon Finné], op de hoogte was van plannen om in België een staatsgreep te plegen. Mede door deze getuigenis groeit bij menige waarnemer de overtuiging dat de Bende van Nijvel geen blinde terreur toepaste, maar dat zij bij de aanslagen doelbewust een aantal getuigen heeft opgeruimd, samen met een groot aantal onschuldigen wier dood moest dienen als dekmantel voor de terechtstelling van anderen. Bij de plannen voor een staatsgreep zou de naam van Vanden Boeynants meermaals gevallen zijn - althans, dat verklaart Vernaillen.

Hij is niet de enige door wie ex-premier Vanden Boeynants wordt geblameerd. Op het einde van de jaren tachtig dreigde de grond wel zeer heet te worden onder de voeten van de vleesgroothandelaar en staatsman.

'In de pers leverden gewezen rijkswachters, prostituées en politici vernietigende commentaren op de handel en wandel van VDB,' schrijft journalist Hugo Gijsels in 1990 in zijn boek 'Het Leugenpaleis van VDB'. Gijsels vat alle geruchten, halve en hele feiten als volgt samen: 'De Bendecommissie botste voortdurend op de naam van Vanden Boeynants. Getuigen brachten (hem) in verband met drughandel, de Bende van Nijvel, een neo-nazi militie, smeergeld bij legerbestellingen, de oprichting van een illegale parallelle inlichtingendienst, roze balletten, destabilisatie van de staat, de financiering van extreem-rechts en plannen tot een staatsgreep.'

(...)

Als antwoord op de vele beschuldigingen aan zijn adres, eiste VDB tenslotte dat ook hij door de Bendecommissie gehoord zou worden. "Na lang aarzelen gebeurde dit ook. Le Crocodile deed zijn roepnaam alle eer aan. Op 21 februari 1990 maakte hij zijn opwachten. [...] Een dag lang zou hij handig om de waarheid heen zwemmen, er lustig op los liegen en lastige parlementsleden afsnauwen", schrijft Hugo Gijsels in 'Het Leugenpaleis van VDB'.

Journalist Frank De Moor zou in het weekblad Knack aantonen (16 mei 1990) dat VDB loog tijdens zijn verklaringen. Zijn collega Walter De Bock zou in De Morgen blokletteren: 'VDB heeft onder eed gelogen' (16 mei 1990). Een dag na het bezoek van VDB besluit de Bendecommissie haar werkzaamheden af te sluiten en zich alleen nog toe te leggen op het opstellen van het eindverslag.

'Begin maart 1992 werd Paul Vanden Boeynants door een arrest van het Hof van Beroep in Brussel in ere hersteld. Zijn veroordeling tot drie jaar celstraf met uitstel wegens fraude en schriftvervalsing werd hierdoor definitief uitgegomd. De man heeft opnieuw een blanco strafregister. Hij is de eerste die op die manier geniet van een wijziging inzake de wetgeving op het gerechtelijk eerherstel, die begin 1991 van kracht werd. [...] De nieuwe wetgeving lijkt hem op het lijf geschreven. [...] Omdat de hele procedure niet publiekelijk verloopt, is het nieuws pas nu, bijna twee maanden na datum, uitgelekt.' (De Morgen, 30 april 1992)

Bron: Doen | Tom Lannoye

(*) Meer informatie over de ontvoering van Vanden Boeynants vind je hier » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

36

Re: Paul Vanden Boeynants

Via de chauffeur van VDB kom je linea recta in de criminele milieus. Zie topic Vogeleer » Forum

Re: Paul Vanden Boeynants

Belgen smullen van nieuwe 'VDB-show'

Vorige week was het een jaar geleden dat Paul Vanden Boeynants, na een maand ontvoerd te zijn geweest, werd vrijgelaten. Sindsdien heeft de oud-premier niets meer van zich laten horen. Een jaar geen 'VDB' in het nieuws. Hoe bestaat het, vragen de Belgen zich af. Maar dat zal snel veranderen. Onze zuiderburen zitten morgen handenwrijvend voor de radio en tv, om niets te hoeven missen van de nieuwe ' VDB-show'.

' VDB' moet namelijk getuigen voor een parlementscommissie die al jaren bezig is met een onderzoek naar banditisme en terrorisme in België. Die commissie stuitte bij haar onderzoek en de verhoren van vele getuigen telkens weer op de Brusselse christen-democraat. De commissie werd ingesteld, toen het justitiële apparaat niet in staat bleek een vinger te krijgen achter de Bende van Nijvel, die in de eerste helft van de jaren tachtig dood en verderf zaaide in Waals Brabant. Bij hun moordpartijen werden 28 mensen afgeslacht. De daders zijn nooit gevonden, hoewel diverse mensen aangehouden werden die ermee te maken zouden hebben.

Steevast waren het extreemrechtse typen, vooral ex-rijkswachters, wat de theorie voedde dat de aanslagen bedoeld waren om België te destabiliseren en rijp te maken voor een rechtse staatsgreep. In dat verband klonk even steevast de naam Vanden Boeynants. VDB zou het meesterbrein achter de bende zijn; VDB zou een staatsgreep hebben gepland: VDB zou de hand hebben in drugssmokkel; VDB zou seksfeestjes van prominenten met minderjarigen nebben georganiseerd.

Zo ging het maar door. Getuigen noemden voor de commissie of in de media direct of indirect de naam van de ex-premier, ex-minister, ex-partijvoorzitter, vleesfabrikant en multi-milionair. Hij leek een makkelijk doelwit, want zijn naam was al niet onbezoedeld. Drie jaar geleden werd hij tot drie jaar voorwaardelijke celstraf veroordeeld wegens belastingfraude van ƒ 10 miljoen, valsheid in geschrifte en meineed. De rechter noemde hem 'een onverbeterlijke fraudeur’. Het kostte VDB het burgemeesterschap van Brussel.

Ook werd zijn naam genoemd in verband met omkopingsaffaires rond de aanschaf van legermaterieel, toen hij nog defensieminister was. Maar vooral bleek hij contacten te onderhouden met figuren aan de smoezelige extreemrechtse kant van het politieke toneel.

De laatste dagen staan de Belgische kranten vol over wat 'de roze balletten' worden genoemd. Seksen cocaïnefeestjes met hoeren en minderjarigen, waaraan volgens getuigen eind jaren zeventig niet alleen VDB, maar ook hoge politieofficieren meededen. Die verhalen doen al ruim tien jaar de ronde.

Vorige week verscheen plotseling een prostituee op de tv, die vertelde van Vanden Boeynants deelname aan die feestjes. Ook noemde zij de naam van een officier van justitie en een politieman; De magistraat was dezelfde die al in 1979 het onderzoek naar wat toen al de roze balletten heette had stopgezet en betrokken was bij het stagnerende onderzoek naar de Bende van Nijvel. Dat zou ook verklaren waarom bewijsmateriaal (zoals videobanden, agenda's) later spoorloos verdwenen bleken.

Ook zouden deelnemers aan de 'balletten' zijn vermoord door de bende. Minstens twee mensen, die eind '85 bij de ‘supermarktmoorden’ het leven lieten, zouden getuigen van die feestjes zijn geweest. Ook een restauranthouder en een wapenhandelaar, extreemrechtse vrienden van VDB, werden in 1982 en 1983 door de bende vermoord.

Met alle verdachtmakingen, halve waarheden en twijfelachtige getuigenissen voor de commissie valt een thriller te schrijven om in één ruk en met rode oortjes uit te lezen. Bewijzen zijn er echter niet en VDB zal ze morgen ook niet geven. Maar hij zal er gewoontegetrouw een show van maken. De leden van de commissie kunnen hun borst nat maken. Net als vorig jaar na zijn ontvoering, is VDB op zijn best in de tegenaanval.

Bron: Leeuwarder Courant | 20 februari 1990

'VDB' in rol van superboef – ‘Onthulling’ lichtekooi zet geruchtenstroom weer in volle gang

Als er maar tien procent van alle verdachtmakingen, beschuldigingen, roddel en achterklap op waarheid berust, dan nog is Paul Vanden Boeynants de grootste boef die er ooit in België heeft rondgelopen. De zeventigjarige oud-premier maakt barre tijden door. Er is een niet te stuiten geruchtenstroom op gang gekomen, gevoed door serieuze politici, waarin Vanden Boeynants de spil is van alle ophefmakende en nooit opgehelderde zaken van de afgelopen tien jaar.

In het zwartste scenario is de Franstalige christen-democraat het brein achter de Bende van Nijvel, wilde hij aan het begin van de jaren tachtig een staatsgreep plegen, verdiende hij schatten met de handel in drugs (verstopt in bevroren vlees), streek hij als minister van defensie tientallen miljoenen guldens smeergeld op, wist hij justitiële onderzoeken naar zijn handel en wandel te stoppen, zette hij zijn ontvoering in scène, en deed hij uitbundig mee aan seksfuiven van de Brusselse jet set, waarbij VDB het vooral gemunt had op kleine jongetjes.

Vandaag krijgt Vanden Boeynants ruimschoots de gelegenheid te reageren op alle aantijgingen. De politicus verschijnt voor de parlementaire onderzoekscommissie 'naar het banditisme en het terrorisme', in de wandeling 'de bendecommissie' genoemd. De elf parlementariërs gaan al jaren na wat er allemaal is misgelopen in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, en dat is nauwelijks in kaart te brengen.

VDB zit er op eigen verzoek. Niet als verdachte, zoals vier jaar geleden toen hij wegens belastingfraude en valsheid in geschrifte tot een voorwaardelijke gevangenisstraf werd veroordeeld, maar als getuige. Hij gaat er, zo is de algemene verwachting, een grote show van maken. De talenten daarvoor heeft hij in overvloed: charme, welbespraaktheid, humor, onverschrokkenheid, altijd bereid de aanval te zoeken. Het wordt een waar VDB-spektakel daar in het Brussels parlementsgebouw.

Vanden Boeynants kreeg negen maanden geleden een rolberoerte toen een hoge rijkswachtofficier voor dezelfde bende-commissie tussen neus en lippen door vertelde dat hij in het begin van de jaren tachtig getipt werd over plannen tot een rechtse staatsgreep. Daarbij zou een gewezen minister betrokken zijn geweest. Namen wilde deze luitenant-kolonel Herman Vernaillen in het openbaar niet noemen. Achter gesloten deuren liet hij de naam Vanden Boeynants vallen.

Dat wilde VDB niet over zijn kant laten gaan en met succes drong hij aan op een verhoor om zijn lezing te kunnen geven. Inmiddels is er al weer veel meer gebeurd. Zo was daar vorige week ineens die lichtekooi op de Vlaamse commerciële zender VTM. Maud Sarr rakelde in een interview de in België al jaren bekende maar immer raadselachtige ‘Roze Balletten’-affaire op.

Eind jaren zeventig zou een reeks van Belgische prominenten gebruik hebben gemaakt van de diensten van een internationale call-girl-organisatie. In luxe Brusselse appartementen werden grootse seksfuiven gehouden, waar de drank rijkelijk vloeide, de drugs ruim voorhanden waren, en de gasten zich konden laven aan de charmes van de aanwezige mooie vrouwen en minderjarige jongens. Zij dienden als lokaas of als steekpenningen voor het in de wacht slepen van grote defensie- en wapen-orders, zo is het verhaal.

De hoerenmadam noemde man en paard. Aan de Roze Balletten zouden meegedaan hebben: rijkswachtcommandant François, voormalig hoofd van het Nationaal Drug Bureau, die zo’n tien jaar geleden besloot zelf in drugs te gaan handelen en daarvoor veroordeeld is; procureur des konings Deprêtre en ex-advocaat-generaal Jaspar, beiden verantwoordelijk gehouden voor het hopeloos vastgelopen onderzoek naar de Bende van Nijvel; en, daar is-ie dan: Vanden Boeynants.

De Franstalige christendemocraat toog onmiddellijk naar justitie om een klacht wegens eerroof tegen deze madam in te dienen. Hij ontkende in alle toonaarden ook maar ooit bij een seksfuif aanwezig geweest te zijn. Inmiddels is het verhaal van Maud Sarr danig in waarde gedaald. Ze was nooit getuige geweest van de Roze Balletten, had het ook maar van horen zeggen, is in het verleden al eens veroordeeld wegens het afleggen van een valse verklaring, en kreeg van de VTM duizend gulden voor het interview. Maar toch was het balletje gaan rollen. De Belgische kranten kwamen met grote verhalen, waarin verbanden werden gelegd tussen de Bende van Nijvel en de sekspartijen, en bleken over geheime processen-verbaal te beschikken.

Daaruit was op te maken dat enkele leden van de gerechtelijke politie op eigen houtje een nieuw onderzoek waren gestart naar de Roze Balletten. Eerdere naspeuringen van justitie tien jaar geleden zijn om onduidelijke redenen gestaakt, zoals er in België wel meer in de doofpot verdwijnt. Een lid van de Bende-commissie neemt het getuigenis van madame Sarr ernstig. En minister Wathelet van Justitie heeft deze week een diepgaand onderzoek gelast. De grote vraag is namelijk of de Roze Balletten louter vermaak waren, of dat er meer achter zat. Merkwaardig is bijvoorbeeld dat minstens twee van de 28 slachtoffers van de Bende van Nijvel gerekend konden worden tot het cliënteel van de dure call-girls. Eén van hen, een handelaar in onroerend goed, zou in het bezit zijn geweest van compromitterende video-opnames van de orgieën. Daarmee werden de hoge gasten gechanteerd.

Dat brengt het verhaal bij een al even zonderlinge ‘toevalligheid’. Bij de overval van de Bende van Nijvel op de Delhaize van Overijse in september 1985 (acht doden) liet Leon Finné het leven. Hij werd getroffen door het spervuur dat de gemaskerde mannen openden op het winkelende publiek. Finné was niet direct dood, maar kreeg een nekschot. Een willekeurig slachtoffer? Finné was de man die luitenant-kolonel Vernaillen de tip gaf over de ophanden zijnde staatsgreep.

Zo’n merkwaardige samenloop is voer voor criminologen, justitie-verslaggevers en andere geïnteresseerden die zich al jaren vertwijfeld afvragen waarom de blunderende Belgische justitie in het onderzoek naar de Bende van Nijvel niet nauwkeurig de dodenlijst heeft geanalyseerd en niet de achtergronden van de waanzinnige aanslagen heeft onderzocht. De officiële lezing is dat de bende wilde, en iedereen neermaaide die haar in de weg stond. Velen vragen zich af of een andere en macabere hypothese niet veel dichterbij de waarheid komt. De bende had tot doel België rijp te maken voor een coup. Er zaten hoge heren achter, uit de uiterst rechtse hoek van de politiek, het zakenleven, justitie, rijkswacht, de wapenindustrie. De bende doodde niet alleen onschuldige mensen, maar ook lieden uit eigen gelederen die teveel wisten van de plannen tot een staatsgreep (Finné) of op de chantage-toer waren gegaan (de seksfuiven en de steekpenningen). Zeker is dat Paul Vanden Boeynants vandaag met kracht zal ontkennen dat hij één van die hoge heren was.

Bron: Trouw | 21 februari 1990

Re: Paul Vanden Boeynants

Vanden Boeynants "slachtoffer van staatsveiligheidsdienst"

"Lieg maar. Lieg maar net zo lang tot de leugen de schijn van waarheid krijgt." De van drugs- en wapenhandel, seks met jongetjes, smeergelden, extreemrechtse bindingen en staatsgreep-plannen beschuldigde Belgische oud-premier Paul vanden Boeynants sloeg gisteren voor de parlementaire onderzoekscommissie terug: "Ik word gemanipuleerd. Waar zijn de bewijzen? Men fabriceert ze. Zijn er getuigen? Ze worden betaald. Wie zit daar achter? Ik heb mijn ideeën daarover, ik kan ze niet bewijzen. Het is schandalig, beschamend en het doet pijn".

Vijf uur verhoor en de commissie banditisme en terrorisme is gisteren in Brussel geen steek wijzer geworden in haar onderzoek naar het al dan niet opzettelijk falen van het politionele en gerechtelijke apparaat in zaken als de vijf jaar lang terreur zaaiende Bende van Nijvel en vermeende staatsgreep-plannen.

"Die ken ik niet, daar heb ik over in de kranten gelezen, dat weet ik niet, dat herinner ik me niet", antwoordt VDB als hij met namen, plaatsen, affaires wordt geconfronteerd. Alles is roddel, het is een complot en de commissie zou zich beter eens kunnen verdiepen in de binnenlandse veiligheidsdienst.

Want daar schort het aan in België, betoogt een strijdlustige Vanden Boeynants. Niet de Rijkswacht die geïnfiltreerd zou zijn door extreem rechtse organisaties om de macht over te nemen, maar de Staatsveiligheidsdienst ‘is een staat in de staat’. Met een man aan het hoofd die niemand naast zich duldt.

En dan wordt België getracteerd op verontrustende bekentenissen over de "ontmoedigende contacten" tussen de oud-premier en Albert Raes, sinds jaar en dag de machtige administrateur-generaal van de Belgische BVD.

Huurlingen

Twee schokkende voorbeelden komen naar buiten. In februari 1979 zijn in de vroegere kolonie Zaïre opstanden uitgebroken. Bekend wordt dat in Luik huurlingen zijn geronseld die reeds op weg zijn om de opstandelingen te helpen. VDB weet van niets. Raes, desgevraagd, wel, "maar het is uw zaak niet", antwoordt deze volgens Vanden Boeynants doodleuk.

De tweede affaire betreft de benoeming door de regering van een tweede man naast Raes. De betrokkene, Jacques Devlieghere, zal de leiding over de belangrijkste tak van de BVD, de inlichtingendienst, gaan voeren. Albert Raes beweert dat er een 'dossier' over Devlieghere bestaat, die de benoeming onmogelijk maakt. VDB blijft net zo lang aandringen tot blijkt dat het dossier niet bestaat. Devlieghere is benoemd. Vanden Boeynants noemt en passant nog een opmerkelijk feit. Drie weken nadat hij zich in '82 kandidaat stelt voor het Brusselse burgemeesterschap duikt een dossier op waarin hij van belastingfraude met zijn vleesbedrijf wordt verdacht. Hij wordt tot drie jaar voorwaardelijk veroordeeld. Het is dus allemaal manipulatie. De 70-jarige is de onschuld zelve. "VDB heeft zeker zijn slechte kanten, maar ik ben een normaal mens", zegt hij voor de tamme commissie die niet erg diep durft te gaan want er zijn geen bewijzen.

Onmogelijk

Vanden Boeynants betrokken bij een vanuit de Rijkswacht georganiseerde coup d'état? "Onmogelijk in dit land, waar de Rijkswacht onder drie verschillende ministers resorteert", aldus de ex-minister van Defensie. Wapenhandel en smeergelden? "Roddel. Als ik zoveel macht had en alles in de doofpot kon stoppen hoe komt het dan dat ik als enige politicus 125 uur lang wordt verhoord?"

En de 'roze balletten', de wilde feesten waar prominenten als VDB cocaïne snoven, zich laveloos dronken en seksueel misbruik van minderjarigen maakten? Tegen commissielid Hugo Coveliers: "Dank zij uw relaties ben ik sinds tien dagen ook nog pedofiel. Ik ben een normale man".

Handboeien

De Bende van Nijvel, die begin jaren tachtig zonder duidelijk doel 28 willekeurige mensen doodschoot? "Daar weet ik niets van". De band met gangster Patrick Haemers, brein achter de ontvoering van Vanden Boeynants vorig jaar waaraan hij zelf medeplichtig zou zijn? "De enige band die ik met Haemers had, waren zijn handboeien die ik om had".

En hoe zat het met de drugshandel, in bevroren vlees gesmokkeld uit Italië en Luxemburg in koelwagens van de firma's Congel? "De firma Congel bestaat niet", repliceert de oud-vleesfabrikant. "Mijn firma betrekt zijn vlees uit Argentinië. Ik begin stilletjes aan genoeg van de aantijgingen te krijgen. lederen die vanaf vandaag nog leugens over mij naar buiten brengt, zal ik voor de rechter slepen".

Bron: De Telegraaf | 22 februari 1990

VDB: de vermoorde onschuld zelve

"Moi?" De rechter wijsvinger priemt naar de hartstreek. "Moi?" Zijn gezicht toont grote verontwaardiging, al dan niet gespeeld. "Ik heb nooit banden met extreem-rechts gehad. Jamais, jamais. Ik ben een democraat in hart en nieren. Ik heb het land 38 jaar gediend. U moet wel oppassen wat u zegt, hè. Il faut faire attention, hè."

De getuige leunt achterover, steekt zijn onafscheidelijke pijp in zijn linker mondhoek en wacht gespannen af welke brutale vraag er nu weer komt. Daar in een hoek van een zaaltje van het Belgisch parlement zit een strijdbare en agressieve Paul Vanden Boeynants

Hoe durven de leden van de parlementaire onderzoekscommissie naar het banditisme en het terrorisme ook maar te denken dat hij ooit in extreemrechtse kringen heeft verkeerd of dat hij betrokken was bij plannen tot een staatsgreep? "Een coup? Belachelijk en grotesk." Na wat gemompel: "Grotesk en belachelijk." De plannen tot een staatsgreep zouden, in de jaren zeventig al, gesmeed zijn in een rechtse hoek van de rijkswacht. De generale staf van deze op militaire leest geschoeide politiedienst hoorde de geruchten bezorgd aan en stuurde een telex naar de districtshoofden. Dat is toch een bewijs dat er iets aan de hand was, houdt de voorzitter van de bende-commissie Vanden Boeynants voor. VDB was op dat moment minister van defensie en één van de drie voogdijministers' van de rijkswacht en moet dus van die telex geweten hebben.

"Ik heb zelf om een onderzoek gevraagd, toen ik al die geruchten hoorde", aldus de inmiddels zeventigjarige politicus. Maar er zijn nooit coupplannen geweest: "Zelfs de hypothese is belachelijk. Onmogelijk, het houdt geen steek. De rijkswacht valt onder drie ministers, en in mijn tijd behoorden die tot drie verschillende politieke partijen. Als er één wat van plan was geweest, hadden de anderen het binnen de kortste keren geweten. Echt, het houdt geen steek. Ik vind het belachelijk dat deze commissie dergelijke fantasmen serieus neemt."

'Non' en 'jamais', dat zijn de woorden die VDB het vaakst bezigt. Veel nieuws over de Bende van Nijvel komt er niet. Zijn verhoor is één lange ontkenning. Of hij extreemrechtse groepen kende? "Non." Was hij wellicht toch financier? "Non." Misschien niet persoonlijk, maar mogelijk via één van de vele bedrijven of vennootschappen in het omvangrijke imperium van de ondernemende politicus?

Weer komt VDB strijdbaar naar voren: "Welke bedrijven? Welke vennootschappen?" Dit aanvallend optreden boezemt ontzag en angst in bij de commissie, die nauwelijks doorvraagt en de getuige op een hoop punten heel makkelijk laat weglopen. Niets, maar dan ook niets klopt er van de aantijgingen tegen mij. Handel in drugs, verstopt in bevroren vlees? Absolute onzin. Blokkeren van justitiële onderzoeken? Pure verzinsels. Na een paar uur verhoor doet Vanden Boeynants een frontale aanval op de Staatsveiligheid. Vooral administrateur-generaal Albert Raes, de hoogste baas van deze Belgische BVD, moet het zwaar ontgelden. Raes zou VDB tijdens diens premierschap twee keer bewust op het verkeerde been hebben gezet.

Eén keer, door geen informatie door te spelen over het ronselen van Belgische huurlingen die in het toen zeer onrustige Zaïre zouden gaan vechten, en een andere keer bij de benoeming van een hoge ambtenaar. Het komt nooit meer goed tussen Raes en Vanden Boeynants. De Franstalige christendemocraat suggereert dat Raes of op zijn minst de Staatsveiligheid achter de lastercampagne tegen hem zit. En VDB is dat meer dan zat. ledereen die hem in een kwaad daglicht stelt, krijgt een proces aan zijn broek. Aan het eind van zijn verhoor maakt hij een toespeling op de Roze Balletten, de seksfuiven waar hoge politici aan meegedaan zouden hebben en die een verband zouden hebben met de Bende van Nijvel. "Ik en mijn familie hebben zwaar geleden onder m'n ontvoering. Ben ik vrij, moet ik in de krant lezen dat ik pedofiel ben. Dat is grotesk en belachelijk."

De geruchtenstroom gaat onverdroten door. Het dagblad De Morgen onthulde gisteren dat VDB in 1975 als minister van defensie een geheim bezoek bracht aan Hongarije. Hoogst opmerkelijk in die tijd, glasnost en perestrojka moesten nog worden uitgevonden. De Amerikaanse inlichtingendienst CIA was dan ook stomverbaasd en stelde een onderzoek in.

De verbazing sloeg om in verbijstering toen bleek dat Vanden Boeynants niet voor defensie-aangelegenheden in Boedapest was, maar om goedkoop vlees in te kopen voor zijn privé-bedrijf. De conclusie van de CIA: Vanden Boeynants is een politiek avonturier.

Bron: Trouw | 22 februari 1990

Briesende "VdB” dreigt belagers met rechtbank

Getergd, gekwetst en diep beledigd heeft de Belgische oud-premier Vanden Boeynants (70) woensdag in parlement zijn politieke, justitiële en journalistieke belagers voor de laatste maal gewaarschuwd. Wie nog één keer schrijft of beweert dat "VDB" direct of betrokken is geweest bij de Bende van Nijvel, bij wapenhandel, bij drugshandel of bij Roze Balletten, zonder met keiharde bewijzen te komen, zal zich voor de rechter moeten verantwoorden.

Op eigen verzoek verscheen Vanden Boeynants woensdag in Brussel voor de parlementaire commissie die onderzoekt hoe het mogelijk is geweest dat het justitiële onderzoek naar de Bende van Nijvel, en misdrijven die daarmee in verband worden gebracht, op een flop is uitgelopen.

Nu eens rustig redenerend, dan weer briesend ontkende Vanden Boeynants tijdens het openbare verhoor dat hij betrokken was geweest bij het beramen van extreem-rechtse staatsgrepen, het aannemen van steekpenningen bij wapenaankopen en vele andere misdrijven, die in zijn richting worden geschoven.

Hij deed een opmerkelijke aanval op de chef van de Belgische staatsveiligheid, Albert Raes die, zo suggereerde hij, wel eens verantwoordelijk kan zijn voor de al jaren durende lastercampagne tegen hem. Als minister-president botste Vanden Boeynants tot twee keer toe met de chef van "deze staat in een staat".

Raes verzweeg in 1979 voor Vanden Boeynants dat in België een groep huurlingen was opgeleid om de opstandelingen in de Zaïrese provincie Saba (het vroegere Katanga) te ondersteunen. De 'regering had toen net twee eenheden para's naar de provincie gestuurd om het leger van maarschalk Mobutu te ondersteunen. Hoogst merkwaardig dat de chef van de inlichtingendienst dat voor zijn hoogste baas, de premier, verzweeg, erkenden sommige commissieleden.

Dossier

De tweede kwestie betrof de benoeming van een sous-chef bij de veiligheidsdienst. Raes probeerde dat tegen te houden door de premier te vertellen dat er over diens kandidaat "een dossier" bestond. Dat bleek niet waar te zijn, zo ontdekte Vanden Boeynants. "VDB" zoekt de oorsprong van zijn ellende, die begon met het belastingproces en voorlopig eindigde met een getuigenis van een prostituee, bij Raes.

"Ik werd al van zo ongeveer alles beschuldigd dat men maar kan bedenken en sinds kort ook nog van pedofilie. Allez hé, het is stillekens aan genoeg geweest. Het is allemaal nonsens, ridicuul, grotesk." Over de bewering van een prostituee dat hij betrokken zou zijn bij sexfeesten met cocaïne, hoeren en schandknapen, die hem een mikpunt van chantage zou hebben gemaakt, zei hij met een brok in de keel: "Ik kan niet zeggen hoe hard dat mijn familie en mij heeft getroffen. Het heeft mij diep en diep gekwetst. Men moet goed begrijpen dat 'VDB' natuurlijk zijn slechte kanten heeft, maar ik ben een normale man."

Vanden Boeynants zei dit tijdens zijn slotwoord, want de parlementaire onderzoekscommissie had de getuigenis van de prostituee na lang beraad opzij gelegd en stelde daarover dus geen vragen. Vorige week nog noemde een van de leden van de commissie, het kamerlid Coveliers, de beweringen van de vrouw "zeer overtuigend" en "van belang voor het onderzoek". De overvallen van de Bende van Nijvel, waarbij 28 doden vielen, waren niet alleen bedoeld om België rijp te maken voor een rechtse staatsgreep, maar ook om getuigen van de feesten uit de weg te ruimen, zo luidt een wilde theorie.

Geen bewijs

De onderzoekscommissie drong niet aan, omdat zij over geen enkel bewijs bleek te beschikken. Dat gold ook voor alle andere beschuldigingen, die met Vanden Boeynants besproken werden. De commissie opereerde niet als één geheel, maar als een losjes samengesteld groepje parlementariërs. "Polleke Pens", zoals Vanden Boeynants door oudere inwoners van Anderlecht nog wel eens wordt genoemd, maakte daar royaal gebruik van. Hij schetste zichzelf als een anti-communistische katholiek, die zich in de jaren zestig en zeventig zorgen maakte over de economische crisis, het uitdijend ambtenarenapparaat en de steeds machtiger wordende vakbeweging.

Vanden Boeynants, zoon van een slager, combineerde zijn politieke carrière met de opbouw van een internationaal vleesbedrijf. Dat het voor hem een normale zaak was dat hij als minister van Defensie naar Hongarije ging om daar vooral zijn zakelijke belangen veilig te stellen, verbaasde woensdag niemand. "Sinds wanneer is het in België verboden dat een minister zijn zakelijke belangen in de gaten houdt", zo hield hij de parlementariërs voor, onder wie een drietal die het vertegenwoordigen van het volk combineren met het runnen van advocatenkantoren.

Bron: De Volkskrant | 22 februari 1990

Re: Paul Vanden Boeynants

Tueurs du Brabant: "Paul Vanden Boeynants avait le pouvoir politique de tout couvrir"

L'ex-membre de l'organisation d'extrême droite Westland New Post (WNP), Michel Libert, a désigné ce week-end l'ancien Premier ministre Paul Vanden Boeynants comme dirigeant de ce mouvement.

Une annonce qui ne surprend pas David Van De Steen, l'une des victimes des Tueurs du Brabant. Michel Libert "a probablement peur que tout lui retombe dessus", estime-t-il. "Paul Vanden Boeynants avait le pouvoir politique de tout couvrir mais la question est qu'en aurait-il retiré", s'interroge-t-il.

M. Vanden Boeynants, décédé en 2001, était "notre chef", a déclaré Michel Libert lors d'une interview diffusée par la télévision régionale TV Oost, de Flandre orientale. "Il (M. Vanden Boeynants) n'était pas seul, mais il était un dirigeant", a ajouté M. Libert, parfois cité comme ayant été le numéro deux du WNP.

"Nous voyons Vanden Boeynants (...) apparaître dans chaque mission, dans chaque rapport. Ce n'est pas un hasard", avait-il déjà déclaré lors d'une émission de la RTBF remontant à 1992. A l'époque, il avait admis avoir mené, pour le compte du Westland New Post, des missions de reconnaissance mais il avait nié avoir braqué des magasins.

"C'est la première fois que M. Vanden Boeynants est nommément désigné comme le patron" du mouvement, souligne David Van De Steen, qui a perdu ses parents et sa soeur lors de l'attaque au Delhaize d'Alost le 9 novembre 1985, qui a coûté la vie à huit personnes. Michel "Libert a sûrement peur que tout lui soit mis sur la tête. Tout se tient. M. Libert devait réaliser des missions de repérages. S'il l'a effectivement fait sur mission de M. Vanden Boeynants, qu'est-ce que ce dernier en aurait retiré? ", s'interroge-t-il toutefois.

Le nom de Michel Libert apparaît depuis un certain temps dans l'enquête liée aux Tueurs du Brabant mais est particulièrement revenu ces dernières semaines car un nouveau témoin a pointé l'homme comme "le géant" de la bande. L'intéressé a contesté ces accusations.

Bron: RTBF | 28 mei 2018

Re: Paul Vanden Boeynants

VDB omringd door drie 'reuzen'  lol lol lol

https://ds1.static.rtbf.be/article/image/1248x702/0/3/2/36a773b0b5996caee2eabbb5caa78023-1527506241.jpg