1

Topic: Boek: Schurkenstaat België

In de jaren tachtig stond België op stelten. De geplande installatie van de kruisraketten zorgde voor politieke heibel, de Koude Oorlog woedde nog volop. Tijdens de bloedige aanvallen van de Bende van Nijvel vielen er 28 doden en een honderdtal gewonden. De identiteit van de daders is twintig jaar na de feiten nog altijd niet bekend maar van in het begin werd er gezocht in extreem-rechtse middens.

Deze piste werd zeer populair bij ministers, magistraten, politiemensen en leden van de Staatsveiligheid. Eén naam die hierbij steeds weer opdook was die van Benoît de Bonvoisin. De Zwarte Baron werd steevast genoemd als obscure financier van fascistoïde kringen. Twintig jaar later is de baron van alle smet gezuiverd. Op kafkaïaanse wijze werd hij het slachtoffer van leugens, valse beschuldigingen, insinuaties… De man die verdacht werd van duistere machinaties bleek er zelf het slachtoffer van.

Ondertitel: De samenzwering tegen Benoît de Bonvoisin
Auteur: Mario Spandre
Uitgeverij: Van Halewyck
Publicatiedatum: april 2004

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

2

Re: Boek: Schurkenstaat België

Mario Spandre: Schurkenstaat België

Weinig landgenoten hebben de jongste twintig jaar zoveel gestage aandacht gekregen als BdB, Benoît de Bonvoisin bijgenaamd de Zwarte Baron. Baron, omdat hij tot de burgerlijke en financiële upper class behoort. Zwart, omdat hij gelieerd werd met allerlei fascistische complotten, manipulaties en misdaden.

Spandre is een van 's barons advocaten. Hij pleitte voor het hof van beroep in Bergen, dat de man in 2000 vrijsprak. Het is slechts een van de vrijspraken die hij verkreeg in de vele processen die tegen hem zijn aangespannen. Alleen daarom al is het goed dat wij kennis nemen van dit boek, want jarenlang zijn in de pers vrijwel uitsluitend negatieve berichten over hem verschenen.

De advocaat Spandre is dus in zijn pleidooi, dat het grootste deel van dit boek vormt, zeker niet objectief te noemen. Zijn doelstelling is: eerherstel voor zijn cliënt. Niet-objectief wil natuurlijk niet zeggen dat alles onwaar is of op verzinsels is gebouwd. Als nog maar de helft van de genoemde feiten klopt, is meer dan een grondig nieuw onderzoek aangewezen.

de Bonvoisin zou in de jaren tachtig het slachtoffer zijn geworden van een grootschalig complot. Daarmee werd niet enkel hij, maar ook zijn partij de PSC gecompromitteerd - met name de rechtse tot extreem rechtse vleugel CEPIC. De samenzwering, zegt nog steeds Spandre, ging uit van 'een 'verbond van misdadigers', onder wie vier ministers van Justitie, leden van het parket, rijkswachters, onderzoeksrechters, een financieel deskundige en journalisten die zijn ondergang wilden bewerkstelligen door hem te doen veroordelen voor een correctionele rechtbank op basis van bewijzen die verkregen zijn via listen, kunstgrepen en uitvluchten'.

Vooral de Staatsveiligheid krijgt ervan langs. Deze dienst zou in 1981 een vals rapport hebben vervaardigd ten behoeve van de minister van Justitie Philippe Moureaux, die het 'versjacherde' aan een krant. Zo ging de bal aan het rollen, want het rapport was niet mis. BdB werd in verband gebracht met: het financieren van de uiterst rechtse beweging Front de la Jeunesse, het financieren van twee uiterst rechtse vennootschappen, hulp aan een neonazi om aan het gerecht te ontsnappen en ander fraais. Aanvankelijk was het rapport in de zou-stijl gesteld, maar de Staatsveiligheid maakte daar een gewone aantonende wijs van. Journalisten werden omgekocht, films gefabriceerd, boeken vervaardigd, kortom de leugens met alle middelen verspreid. Ook de Bende van Nijvel (28 doden) en Westland New Post (Latinus 'gezelfmoord') duiken op.

Onderwijl trachtte de betrokkene zich voor de rechtbank en in de pers met alle middelen te weren, maar 'het complot' was waterdicht. Eén belangrijk element blijft bij Spandre onbelicht en hij weet het: 'Historici zullen moeten uitmaken waarom de Belgische staat beslist heeft Benoît de Bonvoisin aan te vallen en een samenzwering tegen hem op het getouw te zetten. Vooral zullen ze moeten achterhalen waarom hij dit twintig jaar lang heeft volgehouden, wat een soort van burgerlijke dood voor gevolg had. Er moet toch ergens een verklaring voor bestaan?'

Mario Spandre - Schurkenstaat België/ De samenzwering tegen Benoît de Bonvoisin - 2004, Leuven, Van Halewyck, 160 blz., 14,90 euro, ISBN 90-5617-570-X

Bron: De Tijd | 25 September 2004

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

3

Re: Boek: Schurkenstaat België

Volgens nieuw boek veroorzaakten staatsveiligheid en linkse media val van baron de Bonvoisin

In een salon van het Brusselse hotel Astoria werd gisteren het boek Schurkenstaat België. De samenzwering tegen Benoît de Bonvoisin (Uitgeverij Van Halewyck) gepresenteerd. De auteur is Mario Spandre, Brussels advocaat en raadsman van de 'Zwarte Baron'. De centrale stelling luidt dat zijn cliënt het slachtoffer werd van een enorm complot van politici, magistraten, belastingambtenaren, politiemannen en journalisten, een machinatie die werd georchestreerd door de vroegere baas van de staatsveiligheid.

Veel belangstelling voor de persconferentie was er niet. Behalve een handvol vrienden en kennissen van de auteur en diens cliënt waren er slechts twee journalisten aanwezig. De Bonvoisin toonde zich niet verbaasd. "Dat was me voorspeld", verklaarde hij. De magere opkomst was voor hem alweer een bijkomend bewijs van de grootscheepse samenzwering tegen zijn persoon. De redacteur van deze krant, die begin jaren tachtig met de publicatie van een rapport van de staatsveiligheid over de financiering van extreem-rechts door de Bonvoisin aan de basis lag van de juridische perikelen van de baron, werd getrakteerd op uitvoerige en groteske complimenten. Beledigingen verpakt als loftuitingen zijn een geliefkoosd stijlmiddel van de omstreden edelman.

Meester Mario Spandre (77) is niet de eerste de beste. Begin jaren zestig was hij de belangrijkste juridische adviseur van Moïse Tsjombe, de leider van de Katangese secessie. Aan de dijk gezet na de staatsgreep van president Mobutu vertrok Tjsombe later in ballingschap naar West-Europa. In 1967 werd de Kongolese ex-premier ontvoerd tijdens een vliegtuigreis boven de Canarische Eilanden, twee jaar later overleed hij in nooit opgehelderde omstandigheden in gevangenschap in Algiers. Bijna terloops meldt Spandre in zijn boek dat de ontvoering, de vliegtuigkaping en de moord op Tsjombe in België beraamd werden. "De fondsen voor deze operatie werden via België geleverd", weet Spandre. En de ontvoering werd geleid door een oudgediende van de staatsveiligheid.

De Bonvoisin is nog steeds springlevend, maar is volgens de auteur de voorbije twintig jaar wel het slachtoffer geworden van "geestelijke en lichamelijke foltering". Met het eerste is de juridische vervolging bedoeld, met het tweede de enkele weken die de baron na een veroordeling in de gevangenis doorbracht. Nu alle procedures eindelijk afgewikkeld zijn en de baron volledig is vrijgepleit van schuld, bereidt zijn advocaat een miljoenenclaim voor tegen de Belgische staat.

De baron is volgens Spandre het mikpunt geworden van een allesomvattend, twintig jaar durend complot van alle geledingen van de overheid, met als meesterbrein Albert Raes, de vroegere administrateur-generaal van de staatsveiligheid. Al die jaren werd de baron bovendien "gediaboliseerd door de linkse media, die gemanipuleerd en betaald werden door de staatsveiligheid".

Waarom zou het overheidsapparaat al die moeite gedaan hebben om een complot op te zetten tegen één man? Het antwoord is simpel en staat op bladzijde 24 en 25: "Als minister van Landsverdediging vertrouwde Paul Vanden Boeynants Benoît de Bonvoisin (...) opdrachten toe in de strijd tegen de sovjetinvloed in België. Sinds de komst van de Navo was ons land immers de derde grootste vesting geworden van de KGB, na Londen en Washington."

"In het kader van die kiese en gevaarlijke opdracht en op basis van inlichtingen die hij kreeg via de Franse en Amerikaanse geheime diensten, zag de Bonvoisin zich verplicht democratische controle aan te vragen op de Belgische staatsveiligheid die in een ware politieke politiemacht was ontaard. Daardoor lag hij aan de basis van de afzetting van de administrateur van de staatsveiligheid, de heer Raes. Is deze activiteit, die hij uitoefende in een periode dat de Sovjet-Unie in ons land haar tentakels probeerde uit te steken, de reden waarom de Belgische geheime diensten zich voor de Bonvoisin interesseerden?"

Volgens Spandre was het geen toeval dat de aanval tegen de Bonvoisin samenviel met de start van de overvallen van de Bende van Nijvel, die - zo suggereert hij - wel eens een destabilisatiepoging van de KGB zouden kunnen geweest zijn.

Bron: De Morgen | Georges Timmerman | 9 september 2004

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Boek: Schurkenstaat België

Ik lees met veel plezier zo'n boeken, maar wat eigenlijk altijd terug komt is - zouden kunnen geweest zijn -. Hypotheses en suggereren, vandaar dat ik steeds weer en ook nu pleit voor meer aandacht naar de vaststaande feiten in het onderzoek naar de bende van Nijvel en in het bijzonder de strijd naar meer mogelijkheden met DNA. 

Stilaan word ik nog een zeurkous, maar bekijk ook af en toe eens de nieuwsberichten in buurlanden, dna-verwantschapsonderzoek heeft daar reeds daders gevat, ook na decennialang vruchteloos speurwerk. DNA is en blijft de sterkste sleutel. Hopelijk komt het in België nog eens goed met die achterstand op dit vlak. Dit forum kan mee druk zetten, het is echt nodig om met z'n allen vragende partij te zijn om ALLE mogelijkheden via DNA onderzoek te benutten, en dat is nu nog altijd niet zo. In België is het symbolisch april vorige eeuw.