In januari 1991 stonden Lammers en co terecht voor de moord op twee diamantairs in Antwerpen. Het assisenproces was niet in Antwerpen maar in Luik, omdat de beschuldigden een Franstalig proces hadden gevraagd.
Beschuldigden:
Bende staat terecht voor moord op twee Antwerpse diamantairs
Maandag begint voor het assisenhof in Luik het proces tegen de "bende Lammers". In totaal worden vier mannen en een vrouw ervan beschuldigd dat ze rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken zijn bij de dodelijke overval op twee Antwerpse diamantairs in april 1988.
Dit proces zou in Antwerpen plaats vinden, maar drie beschuldigden vroegen om behandeling van hun zaak voor een Franstalige rechtbank. In februari 1990 werd op hun verzoek ingegaan en werd de zaak naar Luik verwezen.
Ludo Moons (46) en zijn zoon Patrick (26) werden op 13 april 1988 in hun kantoor aan de Rijfstraat 12 te Antwerpen neergeschoten. Amper drie weken later werden te Eindhoven (Nederland) vijf verdachten ingerekend. Het waren allen Franstaligen. Een van hen was minderjarig. Men vroeg zich dan ook af hoe zij zo goed op de hoogte konden zijn van de situatie in de Antwerpse diamantwijk. Ook dat raadsel werd opgelost: in Brussel gaf een man zich spontaan aan. Hij kende vader en zoon Moon en had de overvallers getipt en geleid.
Het zijn geen kleine mannen die in Luik op het beschuldigdenbankje zitten. Hoofdverdachte is Eric Lammers (30), lid van van de rechtse organisatie Westland New Post, en in 1985 veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaar wegens een reeks hold-ups en overvallen. Hij was echter uit de gevangenis van Verviers ontsnapt tijdens een penitentiair verlof.
Uit dezelfde gevangenis ontsnapten een paar weken voor de overval Alain Peeters (38) en Jean-Claude Vits (29). Peeters zat een straf van 17 jaar dwangarbeid uit voor de moord op de echtgenoot van zijn vriendin terwijl Jean-Claude Vits in voorarrest zat omdat hij te Francorchamps een rijkswachter had neergeschoten. Laatstgenoemde zou opgetreden zijn als heler voor de diamanten die bij vader en zoon Moons werden buitgemaakt.
Verder staan Sabine Caudal (26), de vriendin van Eric Lammers, en Fracis Verzar (28) die als gids optrad, terecht. De minderjarige die in Eindhoven werd opgepakt werd verwezen naar de jeugdrechtbank.
Bron: Gazet van Antwerpen | 19 Januari 1991
Eric Lammers is knap regisseur, toneelspeler en charmeur
Verwarring zaaien en de geloofwaardigheid van de enige beschuldigde die alle bekende in twijfel trekken. Dat is de bedoeling van Eric Lammers en zijn vier makkers tijden de zittingen van het assisenhof te Luik. Voortdurend onderbreken ze de voorzitter, pikken in op details en leggen tegenstrijdige verklaringen af. En met resultaat: na vier uur vroeg een jurylid of Sabine Caudal, die alles bekende, de details van de bloedige overval op twee Antwerpse diamantairs niet uit de kranten heeft gehaald ...
De tweede zittingsdag leek wel een afdruk van de eerste. De hele dag worden de vijf beklaagden Eric Lammers, Fracis Verzar, Sabine Caudal, Jean-Claude Vits en Alain Peeters ondervraagd. Hun verdedigers doen voortdurend hun zegje. De burgerlijk partij, Mrs. Six en Marneffe proberen het verhoor sneller te laten verlopen. Tevergeefs. Aan de deur van de zaal staan de Antwerpse onderzoeksrechter en lid van de Antwerpse gerechtelijke politie en twee Antwerpse BOB'ers te ijsberen. Zij werden om negen uur opgeroepen en zullen uiteindelijk pas om vijf uur ’s avonds getuigen.
Eric Lammers kwam gisteren opnieuw op de proppen met zijn verhaal over Philippe Lacroix, het brein achter de ontvoering van oud-premier Van den Boeynants, vriend van Patrick Haemers en momenteel voortvluchtig. “Philippe Lacroix bezocht me drie maal in Eindhoven zonder dat Sabine dat wist. Hij vroeg me elektriciteitsdraad, een koord en een lotje te kopen. Die zaken werden gebruikt bij de overval te Antwerpen.”
"Hoe kan Lacroix die overval gepleegd hebben als hij op dat ogenblik bij de Brusselse gerechtelijke politie zat?" vroeg voorzitter Godefroid. "Misschien was hij alleen maar de organisator van deze overval. Het is toch heel toevallig dat hij net dàn bij de gerechtelijke politie zit", antwoordde Lammers.
"Waarom hebt u dan eerst die overval bekend?"
"De Nederlandse rechter had tegen me gelogen. Ze zei dat Verzar mij beschuldigd had. Ik raakte er niet meer uit. Ik heb Lacroix zolang mogelijk beschermd. Tot ik merkte dat ik dan zelf voor die overval zou opdraaien."
Diamanten tellen
Ondertussen vertelt Sabine Caudal, de vriendin van Lammers, met een overvloed aan details over de dag van de overval, 13 april 1988. “Ik moest eerst kijken of er geen douane aan de grens tussen Nederland en België stond. Daarna reden Eric en Verzar van Eindhoven naar Antwerpen. Toen ze terug kwamen kreeg ik 18.000 fr. waarmee ik mocht kopen wat ik wou. ’s Avonds telden we in de flat van Peeters en Vits de diamanten. Er waren er 1.800 in totaal. Vincent, de jongere broer van Eric, bracht ze naar België. Ik reisde hem achterna, haalde de diamanten bij hem op en bezorgde ze aan Verzar. Die zou ze verkopen. Sindsdien zijn ze spoorloos.”
Terwijl Sabine Caudal deze verklaringen aflegt, wordt ze voortdurend onderbroken door de vier andere beschuldigden: Verzar was niet in Eindhoven, ze ging op een andere dag de grens verkennen, Lammers haalde geld op bij familie, Vits had een ongeval in Gembloux die dag, .. Wie twijfelt, werpt een blik op Lammers. Hij fluistert de antwoorden openlijk toe. Een knap geregisseerd toneelstuk ...
Als de voorzitter hen onderbreekt en zegt: "Ja maar, Sabine zegt …”, antwoordt Lammers verveeld: "Sabine zegt zoveel.”
Het is de enige keer dat hij wrevel vertoont. Voor de rest van de tijd is hij een beleefde jongen die zijn vinger opsteekt als hij wil opstaan. Als de voorzitter hem ten slotte vraagt waarom Sabine dan al die leugens verkondigt, antwoordt Lammers verbouwereerd: "Dat vraag ik me ook voortdurend af, mijnheer de voorzitter. Wordt ze misschien gebruikt door de politie?"
Lammers heeft in ieder geval vanuit de gevangenis verwoede pogingen gedaan om Sabine ervan te overtuigen haar verklaringen in te trekken. In telefoontjes en briefjes vleide en bedreigde hij haar. Eén briefje is op zijn minst merkwaardig. “Ik hou van jou. Als ik je hoofd zal afschieten, zal ik huilen. En ik heb nochtans ervaring in dat soort zaken."
Bron: Gazet van Antwerpen | 23 Januari 1991
Er waren ook slachtoffers
De Antwerpse onderzoeksrechter Dirk Verhaege was gisteren de eerste getuige en tevens de eerste man die aandacht had voor de twee slachtoffers, vader en zoon Moons. Alhoewel in een glazen kast in het midden van de assisenzaal de bebloede kleren van deze slachtoffers liggen, zijn zij opvallend op de achtergrond gebleven tot nu toe.
"Wat ik op de plaats van de misdaad zag, was aangrijpend en wraakroepend. Vooral omdat ik toen al wist dat de slachtoffers vader en zoon waren. Dat zijn menselijke gevoelens, ze hebben niets met mijn ambt te maken."
Hij vertelde verder - bijgestaan door een tolk - hoe beiden door het hoofd geschoten waren en dat er een uitbeendersmes tussen hen in lag. Lammers haalde dat uit de keuken om de twee diamantairs te bedreigen. Toen vader Moons bleef roepen, schoot hij hen koelbloedig dood.
Bron: Gazet van Antwerpen | 23 Januari 1991
Verdediging trekt resultaten onderzoek in twijfel
Voor het assisenhof van Luik is woensdag het getuigenverhoor verdergezet in het proces tegen de "Bende van Lammers”. De extreem-rechtse militant Eric Lammers staat er samen met vier anderen terecht wegens de dubbele roofmoord op de Antwerpse diamantairs Ludovicus en Patrick Moons op 13 april 1988.
De uitvoerige beschrijving van de plaats van de misdaad en van het bewijsmateriaal door de Antwerpse onderzoeksrechter Verhage verliep in een eerder matte sfeer. Alleen de advocaat van Lammers, meester Dumont, zorgde voor enkele interventies. De advocaat vroeg namelijk of men op de videoband van de camera’s, die in de kantoren van de heren Moons stonden opgesteld, iemand had kunnen herkennen. Onderzoeksrechter Verhage reageerde ontkennend op deze vraag, waarop advocaat Dumont de bedenking opperde dat men in dat geval net zo goed andere sporen had kunnen volgen dan dat van Lammers.
Hierbij wees de advocaat op het feit dat op het ogenblik van de feiten ook sprake was van een Nederlandse bende, die verscheidene overvallen in de Antwerpse diamantsector had gepleegd. Verhage beklemtoonde echter over voldoende bewijzen te beschikken om Lammers te beschuldigen. "Vergeet niet dat men ons op het spoor van Philippe Lacroix heeft willen zetten, die echter al in Brussel was aangehouden vooraleer de moord in Antwerpen had plaatsgevonden", aldus de onderzoeksrechter.
Vingerafdrukken
Op de vraag van Mr. Dumont of men dan tenminste vingerafdrukken had aangetroffen op de plaats van de misdaad, antwoordde Verhage dat ook wat dit betreft het onderzoek niets interessants had opgeleverd.
De advocaten beschuldigen de onderzoeksrechter er nadien van zijn taak niet correct te hebben uitgevoerd. Aanwijzingen ten gunste van Verzar zouden door Verhage genegeerd zijn. De onderzoeksrechter zelf verklaarde moeilijk geloof te kunnen hechten aan de verzinsels van een beklaagde, die er op gericht waren de zoektocht naar de waarheid te bemoeilijken.
Volgens de advocaten had Verhage bovendien een anonieme tip gekregen, waarin werd verklaard dat de gestolen juwelen in het bezit waren van een Libanese juwelier, die in 1989 te Antwerpen vermoord werd. Madani Bouhouche, evenals de moeder en de broer van Lammers zouden in deze zaak betrokken zijn, luidens de informant.
De verdediging hekelde hier de houding van de onderzoeksrechter, die geen gevolg gaf aan deze verklaring omdat hij naar eigen zeggen de identiteit van de moeder en de broer van Lammers niet kende.
De advocaten van de burgerlijke partij beklemtoonden vervolgens dat men niet mag vergeten dat het hier om moordenaars gaat en een lid van de jury bekende niet meer te weten wie hij nu eigenlijk moest geloven.
Onderzoeksrechter Verhage van zijn kant betreurde de verfoeilijke sfeer die rond zijn getuigenis werd gecreëerd.
Bron: Gazet van Antwerpen | 24 Januari 1991
Meer dan vijftig getuigen geven uitleg over Bende Lammers
Het Luikse assisenproces tegen de "bende Lammers”, genoemd naar de bendeleider Eric Lammers, beschuldigd van moord op de Antwerpse diamantair Ludovic Moons en diens zoon Patrick op 13 april 1988, was donderdag de hele dag gewijd aan het verhoor van de meer dan vijftig getuigen. Op de beklaagdenbank zitten ook vier medeplichtigen van Lammers. Het zijn Sabine Caudal, Fracis Verzar, Jean-Claude Vits en Alain Peeters.
Eerst aan het woord waren enkele rijkswachters die het verhaal deden van hun aankomst op de plaats van de dubbele moord, via de daken van de diamantwijk in Antwerpen. Ze ontdekten er de lijken van Ludovic en Patrick Moons, allebei afgemaakt met een kogel van een 7.65 in het hoofd.
De vijf die vandaag terecht staan, worden er allen van beschuldigd dader, mededader of medeplichtige te zijn aan een dubbele moord en overval op 13 april 1988. Deze overval zou het ronde sommetje hebben opgebracht van 2 miljoen fr. zonder de grote partij ruwe diamant te rekenen, die ook verscheidene miljoenen waard was.
Vrijgesproken
Eric Lammers, het vermeende brein van de bende, was actief lid van de rechtse organisatie WNP en van het Front de la Jeunesse. Hij werd vrijgesproken in de zaak van de dubbele moord in de Herdersliedstraat.
Volgens een der beklaagden, Sabine Caudal, was het moordwapen, een Tsjecho-Slowaak pistooi Vzor, kaliber 7.65, geleverd door Vits, wat werd bevestigd door rijkswachtofficier Luc Janssens, die eraan toevoegde dat het pistool gestolen was te Châtelet bij een politieagent. De wapenhandelaar van deze politieagent was een bekende van Vits.
Steeds volgens rijkswachtofficier Luc Janssens bestaat er heel wat gelijkenis tussen de dubbele moord in de Herdersliedstraat en deze zaak: de aanwezigheid van een keukenmes, zelfde kaliber van het moordwapen, de elektrische draden om de slachtoffer te knevelen en de beestachtige wijze waarop deze moorden werden gepleegd.
De rijkswachtofficier stond vervolgens even stil bij het probleem van de tipgever, die aan de speurders de plaats verklapte waar de lader van het moordwapen verborgen zat. Volgen officier Janssens is deze tipgever vermoedelijk één van de vijf beklaagden, maar de betrokkene zou wel eens in "doodsgevaar" kunnen verkeren indien zijn identiteit bekend zou raken.
De vraag blijft niettemin onbeantwoord: Wie zijn de tipgevers die alle inlichtingen hebben doorgespeeld die geleid hebben tot de ontdekking van het moordwapen. Uit deze inlichtingen zou voorts ook gebleken zijn dat het Verzar was, die de speurders op het spoor van Lammers bracht toen hij de buit probeerde te verkopen.
Zou één van de vijf beklaagden misschien alsnog proberen de solidariteit te doorbreken om zijn of haar rol in deze feiten te minimaliseren, of komen de onthulling van familieden van één der beklaagden?
Tijdens de namiddagzitting ontstond een intense bekvechterij met de verdediging over het werk van de inspecteurs, de Franse vertalingen van de processen-verbaal en de rol van Lammers. Vooral Mr. Dumont laat zich niet onbetuigd. Mr. Goujon van zijn kant, probeerde via vragen aan getuigen de rol van Sabine Caudal te minimaliseren. Door het geharrewar tijdens de zitting van donderdagnamiddag, raakten de omstandigheden waarin de dubbele moord plaats vond, wat gededramatiseerd.
Vandaag zullen vooral de psychiatrische deskundigen worden verhoord.
Bron: Gazet van Antwerpen | 25 Januari 1991
Lammers gaat risico's niet uit de weg
Voor het assisenhof van Luik hebben een aantal psychiaters vrijdag hun bevindingen meegedeeld in het proces van de “Bende van Lammers".
Volgens de experts kan Eric Lammers, de hoofdverdachte in dit proces, zich voortreffelijk uitdrukken en doet hij zich voor als een joviale man. Zijn intellectuele capaciteiten zijn sterk ontwikkeld en hij getuigt van een alerte geest. De beklaagde is echter sterk op zichzelf gericht en gaat provocaties en risico's niet uit de weg.
Mislukkingen op studiegebied en in zijn sportieve loopbaan schrijven de psychiaters toe aan allerhande ongevallen en ziekte-periodes. Een agressieve en impulsieve houding is hier het gevolg van, maar de beklaagde heeft er zeker geen psychopathologische storing aan overgehouden en was op het ogenblik van de feiten volstrekt toerekeningsvatbaar.
Fracis Verzar gaf tijdens het onderzoek een nerveuze, gespannen indruk, aldus de psychiaters. Hij was niet erg bereid tot samenwerking. maar bleef niettemin correct en beleefd. Een van de experts vertelde hoe hij de gestelde vragen steeds beantwoordde met lange uitweidingen, die echter met de kern van de zaak niets te maken hadden.
De beklaagde werd beschreven als een intelligente, asociale man, die sinds zijn vijftiende jaar een zwerversbestaan leidt en heel moeilijk droom en realiteit uit elkaar kan houden. Na mislukte studiepogingen heeft Verzar bewust voor de criminaliteit gekozen, aldus de psychiaters. Deze uitlating viel echter niet in goede aarde bij de verdediging, die beklemtoonde dat Verzar sinds 1981 niet meer met het gerecht in aanraking is gekomen.
Een vrouw zonder gerechtelijk verleden maar met impulsieve gedragingen, zo beschreven de psychiaters de vriendin van Lammers, Sabine Caudal. Op het ogenblik van de feiten was de beklaagde zo verliefd op Lammers dat zij de mogelijke gevolgen van deze verhouding bewust aanvaardde. Eenmaal gearresteerd besefte ze echter dat ze op het verkeerde pad was en weigerde nog langer naar haar gevoelens te luisteren.
Jean-Claude Vits werd reeds in december 1989 door het assisenhof van Luik tot 15 jaar dwangarbeid veroordeeld. Zijn houding is ronduit narcistisch en egocentrisch te noemen aldus de experts. De beklaagde is niet in staat zich aan de heersende sociale orde aan te passen en heeft in die zin ware haatgevoelens ontwikkeld.
De weigering van Alain Peeters om zich aan een psychiatrisch onderzoek te onderwerpen werd opgevangen door het relaas van een psycholoog die de man in 1984-1985 onderzocht. De beklaagde stond toen terecht voor moord en kreeg hiervoor 17 jaar dwangarbeid. De psycholoog wees vooral op de lichtgeraaktheid en impulsiviteit van Peters.
Hierop was het de beurt aan mevrouw Ludovicus Moons en haar schoondochter Patricia. Deze laatste was op de bewuste dag toevallig niet aanwezig in de kantoren van haar echtgenoot, maar beklemtoonde dat haar schoonvader en man wantrouwig waren jegens een zekere Toussaint, met wie ze op de dag en het uur van de misdaad een afspraak hadden.
In geval van agressie hadden ze echter aan hun respectievelijke echtgenotes beloofd geen risico's te nemen en de wensen van Toussaint in te willigen. "Op sommige dagen waren er goederen ter waarde van tientallen miljoenen in het kantoor aanwezig aldus de weduwe van Patrick Moons.
Bron: Gazet van Antwerpen | 26 Januari 1991
Getuigen weten van geen kwaad
Tijden de zesde dag van het proces-Lammers voor het Luikse assisenhof werden maandag de moraliteitsgetuigen gehoord. De extreem-rechtse militant Eric Lammers staat samen met vier mededaders, respectievelijk medeplichtigen terecht voor dubbele roofmoord op de Antwerpse diamantairs vader en zoon Ludovicus en Patrick Moons op 13 april 1988 in hun kantoor aan de Rijfstraat 12 te Antwerpen.
De eerste beklaagde waarvoor getuigen werden opgeroepen, was Jean-Claude Vits. Vits, die zich moet verantwoorden voor heling van een deel van de buit, werd in december 1989 door het assisenhof van Luik veroordeeld tot 15 jaar dwangarbeid wegens moordpoging op een rijk wachter en gijzeling van een gevangenisbewaker.
De getuigen beschreven Vits als een charmante jongen. Een aantal onder hen deelden met hem een studentenflat in Louvain-La-Neuve. Volgens hen integreerde Vits zich goed in het milieu, waar hij met afgunst naar keek. Hij leefde trouwens samen met een psychologiestudente.
Een andere getuige, journalist Didier Grogna, die beweerde dat Vits één van zijn beste vrienden is, legde de nadruk op de materiële bekommernissen van beklaagde. "Voor Vits telden alleen een grote villa en een sjieke auto”, aldus de man.
Vervolgen werden de getuigen over de 35-jarige Alain Peeters gehoord, die zich in dit proces moet verantwoorden wegen heling. Zijn verleden is kort samen te vatten: een moeizame schoolloopbaan gevolgd door een eerste drama: een veroordeling tot 17 jaar gevangenisstraf door het assisenhof van Luik wegens moord op de man van zijn vriendin. Volgens deze laatste is Peeters een trouwe, gedienstige man die echter soms geen maat kan houden.
Tenslotte kwam de vader van hoofdbeschuldigde Eric Lammers getuigen. De man kon niet onder ede getuigen omdat hij in september van vorig jaar veroordeeld werd wegen valsheid in geschrifte. In 1985 kwam hij een eerste maal in aanraking met het gerecht.
Volgens de man kende Eric een normale jeugd. Hij komt uit een hechte familie. boekte goede schoolresultaten en kende geen gezondheid problemen.
Volgens getuige hebben de bindingen van zijn zoon met extreem-rechtse organisaties als de Westland ew Post en het Front de la Jeunesse geen politieke achtergronden. Lammers zou tijdens een avondje uit zijn aangevallen door een aantal migranten en zou zich door zijn aansluiting bij deze groepen hebben willen wreken.
"Ik kon het eerst niet geloven toen men me zei dat Eric werd beschuldigd van moord. Hij heeft vele mensen het leven gered, waaronder tweemaal het mijne”, aldus vader Lammers. Hij onderstreepte dat hij nog steeds uitstekende contacten onderhoudt met zijn zoon. Dat geldt eveneens voor broer Vincent, die in Eric een soort afgod ziet.
Dinsdag komt Vincent Lammers zelf aan het woord, een getuigenis waar de advocaten van de verdediging en de burgerlijke partij met spanning naar uitkijken.
Bron: Gazet van Antwerpen | 29 Januari 1991
Ouders van Sabine Caudal blijven dochter verdedigen
Spijtig genoeg werd Sabine Caudel verliefd op Eric Lammers. Dit zei haar moeder dinsdag voor het assisenhof van Luik, waar Caudal en Lammers samen met drie kompanen terechtstaan voor de roofmoord op de Antwerpse diamantairs vader en zoon Ludovicus en Patrick Moons.
De feiten dateren van 13 april 1988. De diamanthandelaars werden in hun kantoor aan de Rijfstraat 12 in Antwerpen met een kogel in het hoofd afgemaakt. De daders gingen aan de haal met een partij diamanten en baar geld.
Caudal, het vroegere liefje van Lammers, heeft tijdens de verhoren alle haar ten laste gelegde feiten bekend. De ouders van Sabine hingen een positief beeld op van hun enig kind. Vastberaden en beslist zeiden ze hun dochter te zullen blijven steunen.
Volgens moeder Josiane Tissea (49) was Sabine geen probleemkind. Ze verkoos de huiselijk gezelligheid en ging weinig uit. Momenteel maakt ze kans op een functie bij het Staatssecretariaat voor Energie, maar alles hangt af van de uitslag van het proces.
Moeder en Vader Caudal ontmoetten Eric Lammers voor he eerst op 29 februari 1988. Kort daarop vertrok hun dochter met Lammers naar het buitenland, eerst naar Nice, daarna naar Nederland. Ze had geld afgehaald van haar rekening. De wagen waarmee ze vertrokken was een geschenk van de ouders voor haar examen.
Vincent, de broer van Eric, hield de ouders van Sabine geregeld op de hoogte van haar lot. “Sabine gedroeg zich goed, ze had het geluk gevonden", meende haar moeder te mogen opmaken uit een brief van Sabine. De brief was gedateerd op 22 april 1988, negen dagen na de dubbele moord in Antwerpen …
Tissean had het voorts over een vreemd voorval tijdens het verblijf van Sabine Caudal in de gevangenis van Antwerpen. Ze kreeg bezoek van twee advocaten die zeiden gestuurd te zijn door haar zuster en broer, terwijl ze enig kind is.
Sabine weigerde dan ook hun hulp aan te nemen. Mr. Goujon die Sabine verdedigt maakt het Hof melding van het bestaan van vertrouwelijke brieven waaruit blijkt dat het duo gestuurd was door Eric Lammers. Vader Caudal bevestigde de grote lijnen van het relaas van zijn vrouw.
Bron: Gazet van Antwerpen | 30 Januari 1991
Openbare aanklager vraagt wijziging beschuldiging
De openbare aanklager heeft op de achtste dag van het proces Lammer aangekondigd dat schuldvordering jegens Alain Peeters, momenteel alleen vervolgd wegens heling, moet bijgestuurd worden. Hij verklaarde het hof te zullen verzoeken in die zin een bijkomende vraag te stellen. De advocaten van Peeters, Mr. Mourcau en Biard hebben zich daar woensdagnamiddag met klem tegen verzet.
Volgens de advocaten van Peeters houden de "insinuaties" van het openbaar ministerie geen steek.
Er was woensdag nog een tweede incident. Dat werd "uitgelokt" door de advocaten van Verzar, die besluiten hebben ingediend waarin ze gewag maken van een aantal procedurefouten. Zo zouden de tolken van dit hof tijdens het vooronderzoek zelf onderzoeksdaden hebben verricht, wat strijdig is met de letter van de wet. In een tussenarrest stelde het hof evenwel dat de tolken vooraf als getuigen werden verhoord en dat de verdediging alle nodige vragen heeft kunnen stellen.
Daarop kwam de burgerlijke partij aan het woord. Die betoogde, met brio, dat de zaak-Lammers veel eenvoudiger is dan de verdediging wil laten uitschijnen. "Alles wat in de akte ven beschuldiging is opgesomd, staat in het dossier”, aldus Mr. Marneffe. In eenzelfde beweging veegde die de akte van verdediging van Eric Lammers van de tafel.
De raadsman van de burgerlijke partij schilderde vervolgens het portret van de beschuldigden. “Eric Lammers heeft zijn slachtoffers geëxecuteerd" en de advocaat vond het ongehoord dat deze man het nog bestaat de vrijspraak te pleiten. Hij wees ook op de stuitende insinuaties van de vader van de hoofdbeschuldigde en diens broer, als zou Eric Lammers slechts gehandeld hebben in een soort revolte omdat “vreemdelingen” hem indertijd hadden belaagd.
De waarheid is volgens Mr. Marneffe minder fraai. "Vader Lammers staat bekend voor zijn zeer nauwe contacten met het Belgisch milieu. Bovendien kan er niet getwijfeld worden over de “extreem-rechtse overtuiging” van Eric Lammers.
De raadsman van de burgerlijke partij bestempelde Verzar, die volhoudt dat hij geen voorkennis had van de feiten, als de doortrapte tipgever die Lammers op het spoor van zijn slachtoffers heeft gezet, maar toen het op handelen aankwam, verkoos in een café in de Antwerpse diamantwijk koffie te gaan drinken.
Wat Sabine Caudal betreft, zei de advocaat niet te begrijpen wat deze vrouw heeft bezield. De raadsman kon echter wel respect opbrengen voor de wijze waarop ze haar verantwoordelijkheid heeft opgenomen, in tegenstelling tot de overige beschuldigden die zich in absoluut stilzwijgen hullen. Jean-Claude Vits, die Lammers het moordwapen leverde, is volgens Mr. Mourcau een angstwekkend figuur. "De man weigert de herkomst van dit wapen bloot te geven, omdat hij zijn leverancier nog nodig kan hebben. Dit stemt tot nadenken", aldus de raadsman.
Tenslotte stelde de burgerlijke partij dat beschuldigde Alain Peeters in deze zaak slechts een minieme rol heeft gespeeld.
Bron: Gazet van Antwerpen | 31 Januari 1991
Advocaten van Lammers pleiten onschuldig
Het proces ten laste van Eric Lammers en co. voor het Assisenhof van Luik loopt langzaam ten einde. Donderdag werd - na het rekwisitoor van de advocaat-generaal - het pleidooi van de advocaten van de verdediging van Lammers gehoord.
Mr. Bouton, sinds de aanhouding van Lammers in Nederland onafgebroken diens raadsman is geweest, maakte een bedenking: "Sedert ruim twee en een half jaar zijn wij onwetend over het verloop van de feiten. Zodoende houden wij ons bij de onschuld van Eric Lammers". Voorts voerde Mr. Bouton aan dat "ook al werden heel wat elementen aangevoerd ten laste van de hoofdbeklaagde, er toch ook zeer veel elementen in zijn voordeel pleiten. ln dit dossier zijn er veel aantijgingen die bij een streng onderzoek zeker niet overeind zouden blijven.”
De advocaat schetste de jeugd jaren van de beklaagde en hij voegde daar de bedenking aan toe dat zijn cliënt niet behoort tot het type van mensen dat men voor het assisenhof meestal ziet. Hij heeft niet de typische kenmerken van een misdadiger.
“Ongelukken"
Vervolgens ging de verdediging in op de reeks "ongelukken" waarvan Lammers het slachtoffer is geworden; zijn mislukking aan de militaire school en de dubbele moord in de Herdersliedstraat te Brussel, - een zaak waarin hij werd vrijgesproken. "Lammers werd immers bij die moorden genoemd op grond van aantijgingen en verklikkingen door een zekere Barbier. Hij heeft daarvoor geboet.
Hij zat negen maanden in voorhechtenis. Dan kwam de vrijspraak". Christian Elnikoff had intussen immers beweerd de dader te zijn van de moorden in de Herdersliedstraat. Mr. Bouton eindigde zijn pleidooi met een retorische vraag: "Mag men misschien stellen dat Eric Lammers de pion is geworden in een spel waarvan hij zelf de regels niet heeft bepaald?"
De twee andere advocaten van Lammers spanden zich in om aan te tonen dat de verklaringen die tijdens het proces door Sabine Caudal werden afgelegd niet kloppen. Verder betwistten zij de geloofwaardigheid van de getuigen ten laste en voerden aan dat het dossier onvolledig is.
Bron: Gazet van Antwerpen | 1 Februari 1991
Verdediging vraagt vrijspraak voor Caudal
Sabine Caudal gaf blijk van sereniteit, eerlijkheid en kordaatheid. Ik vraag dan ook de vrijspraak. Dit zei haar advocate, Mr. Verheggen, vrijdag voor het assisenhof van Luik. Caudal (26) staat daar samen met vier anderen, onder wie de extreem-rechtse militant Eric Lammers (30) terecht voor de roofmoord op de Antwerpse diamantairs vader en zoon Ludovicus en Patrick Moons.
De feiten dateren van 13 april 1988. De diamanthandelaars werden in hun kantoor aan de Rijfstraat 12 in Antwerpen met een kogel in het hoofd afgemaakt. De daders gingen aan de haal met een partij diamanten en baar geld.
Caudal en Lammers vormden een koppeltje. In maart 1988 trokken ze samen met de wagen van Sabine, een geschenk van de ouders voor haar goede examens, naar het buitenland, eerst naar Nice, daarna naar Nederland. Ze staken nog een paar maal de grens over, ondermeer om in Antwerpen toe te slaan.
Mr. Verheggen bespeelde de gevoelige snaar van de juryleden. Ze wees erop dat haar cliënte zich zowel voor als na de feiten goed gedroeg en dat haar buitensporige liefde voor Lammers een doorslaggevende factor was in het gebeuren.
Caudal gaf blijk van sereniteit, eerlijkheid en kordaatheid, zei Verheggen. "Ze bleef rustig onder de spotternijen van Lammers, die haar het hoofd op hol had gebracht. Ze bekende eerlijk haar aandeel in de misdaad en schonk dapper geen aandacht aan de valse beloften, manoeuvres en dreigementen van sommige beschuldigden".
De pleitster voerde aan dat de bijdrage van Caudal op die bewuste 13de april 1988 allesbehalve essentieel was en dat ze bijgevolg beter kon worden vrijgesproken.
Volgens Verheggen werd Caudal op de duur echt het lustobject van Lammers en werd ze door hem gemanipuleerd. Dat leidde ze onder meer af uit de geheime correspondentie die beiden voerden na hun arrestatie. Soms was Lammers de verliefde briefschrijver, dan weer uitte hij bedreigingen of had hij het over wraak.
"Gaan jullie Sabine straffen omdat ze verliefd werd? Heeft ze nog niet genoeg geboet voor haar gevoelens, die haar in de cel brachten en waardoor ze voor de rest van haar leven gevaar zal blijven lopen?"
Maandag, als het proces zijn derde week ingaat, volgen de replieken.
Bron: Gazet van Antwerpen | 2 Februari 1991
Verdediging Lammers wijst op twijfels
In Luik werd maandag het assisenproces voortgezet tegen Eric Lammers (30), Fracis Verzar (28), Sabine Caudal (26), Jean-Claude Vits (29) en Alain Peeters (35), beschuldigd van daderschap, mededaderschap of medeplichtigheid in de dubbele moord te Antwerpen op 13 april 1988 op twee Antwerpse diamantairs.
Op deze elfde dag werd tijd uitgetrokken voor de replieken. Namens de burgerlijke partij poogde meester Marneff het pleidooi van Lammers' verdedigers te ondergraven. Hij verwees daarbij naar de argumenten die werden gebruikt in verband met enkele ongevallen waarvan Lammers het slachtoffer is geweest, of zijn mislukking aan de koninklijke militaire school.
Lammers' verdediging wees erop dat er nog steeds twijfels bestaan omtrent de schuld van haar cliënt. Volgens advocaat Dumont bestaat er inderdaad nog twijfel en moeten de juryleden daarom negatief antwoorden op de schuldvraag. "Eric kende de slachtoffers niet. Waarom zou hij ze dan gedood hebben?", vroeg hij aan het hof.
Volgens de verdediging van Fracis Verzar zijn er geen materiële elementen om haar cliënt te beschuldigen. De verdediger van Sabine Caudal wees erop dat zijn cliënte het slachtoffer is geworden van haar grote liefde voor Eric Lammers en dat deze laatste daarvan geprofiteerd heeft.
Strafrechterlijk kan Sabine Caudal volgens hem niet worden beschouwd als mededader van de moord, omdat ze geen essentiële medewerking heeft verleend om het misdrijf te plegen.
Bron: Gazet van Antwerpen | 5 Februari 1991
Doodstraf voor Lammers en Verzar
Het Luikse assisenhof heeft dinsdag Eric Lammers en Fracis Verzar wegens de dubbele roofmoord op de Antwerpse diamantairs vader en zoon Moons, in overeenstemming met de vordering van het openbaar ministerie, veroordeeld tot de doodstraf.
Hun medebeschuldigden Jean-Claude Vits en Sabine Caudal werden veroordeeld tot respectievelijk vijf jaar cel en twee jaar met uitstel. Het arrest viel dinsdagnamiddag, na bijna vijf uren beraadslaging.
Ludovicus (46) en Patrick (26) Moons werden op 13 april 1988 in hun kantoor aan de Rijfstraat te Antwerpen in koelen bloede neergeschoten en beroofd van een partij diamanten en baar geld. De waarde van de gestolen edelstenen werd op ruim vier miljoen geraamd.
Eric Lammers die al herhaaldelijk met het gerecht in aanraking kwam wegens zijn extreemrechtse sympathieën en wegens zware geweldpleging, werd amper twee weken na de feiten in het Nederlandse Eindhoven opgepakt. Zijn arrestatie en die van de overige verdachten werd mogelijk gemaakt door een anonieme tipgever.
Fracis Verzar van wie het hof heeft aangenomen dat hij Lammers op het spoor had gezet van zijn slachtoffers, kwam zich een kleine maand na de feiten melden bij het Antwerpse gerecht met de boodschap dat hij totaal onschuldig was.
Jean-Claude Vits, die Lammers het moordwapen zou hebben geleverd, maar die dat eveneens ontkende, werd door het hof medeplichtig geoordeeld aan diefstal. Sabine Caudal daarentegen werd schuldig geoordeeld aan diefstal, maar kon ruime verzachtende omstandigheden inroepen. In tegenstelling tot de andere betichten heeft zij steeds aan het onderzoek meegewerkt, ondanks doodsbedreigingen vanwege haar (ex-)vriend Lammers. Zij kon dinsdag in vrijheid het gerechtsgebouw verlaten.
Lammers aanhoorde zijn straf zonder verpinken. Terwijl de voorzitter van het hof het lange arrest voorlas, keek hij met een ironisch glimlachje de juryleden strak in de ogen. De advocaten van de twee hoofdschuldigen lieten achteraf doorschemeren dat zij in cassatie willen gaan.
Bron: Gazet van Antwerpen | 6 Februari 1991
"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via »
Facebook |
YouTube
