61 Reply by Poseur

(504 replies, posted in Algemeen)

zenga wrote:

Poseur, terwijl je toch bezig bent een vraagje over verjaring. In de aanloop naar de verlenging van de verjaringstermijn doken er her en der berichten op of dit wel zinnig was omdat het dossier mogelijks al verjaard was nog voor de verjaringstermijn werd verlengd (het had iets te maken met de datum waarop de laatste onderzoeksdaad gesteld zou zijn en dus niet de effectieve datum). Kan je dit verduidelijken / kaderen?

U verwijst hierbij waarschijnlijk naar het volgende wat gezegd werd door advocaat Callebaut (die enkele slachtoffers bijstaat):

Volgens Callebaut is het dossier van de Bende van Nijvel allang verjaard. "De strafwet werkt met dubbele termijnen", legt hij uit. "Vroeger was het tien jaar, en dat kon dan worden verdubbeld tot twintig. Maar dan moest het parket na exact tien jaar tijdig een 'daad van stuiting' stellen. Idem voor een termijn van vijftien en twintig jaar, zoals de wet-Geens nu voorziet."

Een 'stuiting' is niet meer dan een brief die aan het dossier moet worden toegevoegd, maar doordat het Bende-onderzoek in 1990 werd overgeheveld van Dendermonde naar Charleroi moesten honderdduizenden dossierstukken worden vertaald. Daar was geen personeel voor en zo viel het dossier in de jaren 1994 en 1995 in Charleroi ten prooi aan stof en schimmel. "Neem maar van mij aan dat er niet tijdig is gestuit", zegt Callebaut. "De zaak is dus allang verjaard. De oproep van de families is helder: jongens, stop met dit gezever."

Het bovenstaande wordt aangehaald door Ben in zijn post 236 in dit onderwerp.

Het stelsel van verjaring in het strafprocesrecht werkt in de praktijk met een soort van "dubbele termijnen". Enerzijds zijn er nominale verjaringstermijnen die beginnen te lopen vanaf het misdrijf. Deze termijnen kunnen worden "gestuit". De stuiting is een onderbreking van de lopende verjaringstermijn, waardoor op hetzelfde ogenblik een nieuwe termijn begint te lopen die gelijk is aan de oorspronkelijke. Een dergelijke stuiting kan plaats vinden door daden van onderzoek of daden van vervolging. De stuiting kan alleen plaats vinden binnen de oorspronkelijke nominale termijn. In principe wordt bij elke stuitingsdaad de verjaringstermijn gestuit. Als verschillende stuitingsdaden zijn verricht, is de laatste stuitingsdaad binnen de oorspronkelijke termijn van belang. Vanaf die laatste nuttige stuitingsdaad zal een nieuwe termijn lopen die gelijk is aan de nominale verjaringstermijn.

In het geval van de Bende van Nijvel zijn er verschillende misdrijven gepleegd over verschillende jaren, de laatste op 9 november 1985 te Aalst. Voor dat misdrijf gold op dat ogenblik een nominale verjaringstermijn van 10 jaar. Door het mechanisme van de stuiting kwam dit neer op een maximale termijn van 20 jaar. Ingevolge verschillende wetswijzigingen werd de nominale verjaringstermijn veranderd naar 15 jaar en recent 20 jaar. Die verlenging naar 20 jaar vond plaats bij wet van 19 oktober 2015. Door de verlenging van de nominale termijn tot 20 jaar werd de "praktische" termijn dus 40 jaar. Waardoor de verjaring onherroepelijk zal intreden ten laatste in 2025.

Advocaat Callebaut wijst erop dat het goed mogelijk is dat in de jaren 94 en 95 geen stuitingsdaden werden verricht omdat het dossier stil lag. Zoals gezegd is een stuitingsdaad een daad van onderzoek of van vervolging. Wat onder die termen moet worden verstaan wordt niet door de wet gedefinieerd. Er zijn wel pogingen gedaan in de rechtspraak en de rechtsleer om een definitie te formuleren. Een daad van onderzoek “doelt op elke handeling die door een daartoe bevoegde persoon wordt verricht en die ertoe strekt het strafdossier op een zo volledig mogelijke wijze samen te stellen teneinde de rechter toe te laten hierover te oordelen”.

Een daad van vervolging “is een daad verricht door een daartoe bevoegde persoon waardoor de strafvordering wordt ingesteld of verder wordt uitgeoefend met het doel de berechting of bestraffing van het misdrijf te bekomen” (zie o.a. Bayens, E., “Stuiting van de verjaring van de strafvordering”, noot onder Cass. 19 september 2018, T.Strafr. 2019, afl. 5, 291). In elk geval zijn beide termen het voorwerp van uitvoerige, casuïstische, rechtspraak. Interne correspondentie binnen het parket zou volgens de rechtspraak géén stuitingsdaad uitmaken. Gewoon “een brief” toevoegen aan het dossier is dus misschien niet voldoende (Van den Wyngaert, C., Vandromme, S. en Traest, Ph., .Strafrecht en strafporcesrecht in hoofdlijnen, Oud-Turnhout – ‘s-Hertogenbosch, Gompel en Svacina, 2019, 872-873 en met verwijzing naar Cassatie 24 maart 1987, RW 1987-88, 195 voor wat betreft de uitspraak i.v.m. interne correspondentie binnen het parket).

Tussen de overvallen van de Bende van Nijvel en het heden zijn de verjaringstermijnen echter tweemaal in belangrijke mate gewijzigd. Een eerste maal in 2002 (15 jaar) en de tweede keer op 20 jaar.

De wijziging van een verjaringstermijn wordt geacht een procedurewet te zijn die van toepassing is op alle nog niet verjaarde strafvorderingen. De verlenging heeft ook gevolgen voor het vaststellen van de laatste nuttige stuitingsdaad. Zo wordt de oorspronkelijke nominale verjaringstermijn waarbinnen de daad van stuiting kan worden gedaan, mee verlengd (Zie o.a. Verstraeten, R. en Helsen, P., “De Wet van 16 juli 2002 betreffende de verjaring van de strafvordering: verjaring van talrijke misdrijven op 1 september 2003?”, T. Strafr. 2003, (62) 63 met verwijzingen naar Cassatiearresten van 20 september 1995 en 5 april 1996). Zo konden in het dossier geldige daden van stuiting worden gesteld eerst t.e.m. 1995, dan 2000 en nu 2005.

Volgens mij is er dus geen groot probleem. Zelfs als er in 1995 geen daad van stuiting plaatsvond, is de termijn waarbinnen deze konden worden gesteld in 2002 verlegd tot 2000 en nu tot 2005. Zodat daden van onderzoek of vervolging gesteld tussen 1995 en 2005 de verjaring doen stuiten en laten lopen tot 2025.

Nog een klein (misschien voor sommigen louter theoretisch) detail: hetgeen verjaart is niet het misdrijf zelf, maar wel de strafvordering, de mogelijkheid om een procedure in te stellen voor een strafrechtbank.

Is het bovenstaande enigszins duidelijk? Ik ben zelf niet bedreven in het strafrecht dus heb ook even onderzoek moeten doen maar ik heb toch geprobeerd het zo duidelijk mogelijk uit te leggen (wat evenwel totaal kan zijn mislukt). Mocht het niet duidelijk zijn signaleer het even en ik probeer het opnieuw.

Go to forum: Algemeen

62 Reply by Poseur

(175 replies, posted in Magistraten)

Zoals ik reeds heb aangehaald moeten twee zaken uit elkaar worden gehaald: 1) de schade ontstaan bij de misdrijven (bijvoorbeeld het lijden wegens het overlijden van een familielid) en 2) de schade die ontstaat omdat de Belgische staat er niet in slaagt de schuldigen te vinden. Voor wat betreft schade 1 is er mogelijk sprake van verjaring omdat de schadeverwekkende feiten te ver in het verleden liggen. Voor wat betreft schade 2 niet, maar deze schade is niet gelijk aan de schade die men lijdt door het misdrijf zelf. Deze schade is daarnaast nog niet definitief omdat het onderzoek voortduurt.

Voor wat betreft de mogelijke schuld van de heer Vincx vindt ik de aanwijzingen maar karig en vooral onvoldoende om hoop te hebben op een daadwerkelijke veroordeling.

coconut wrote:

Hoe u het ook keert of draait, alle feiten buiten Aalst zijn verjaard ... tenzij het om feiten gaat door dezelfde bende gepleegd.

Dat heb ik reeds geruime tijd toegelicht in het deel over de verjaring.

De scheiding der machten is iets anders, namelijk de scheiding tussen de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. U duidt eerder op de neutraliteit van de magistratuur.

Go to forum: Magistraten

63 Reply by Poseur

(175 replies, posted in Magistraten)

Geachte coconut, ik vrees dat u nogal snel conclusies trekt. U vertrekt daarnaast ook van één bepaalde (volstrekt onbewezen) hypothese om te besluiten dat het "over en uit is". Vooraleer u van bepaalde zaken uitgaat raad ik toch echt aan eens een exhaustief advies aan te vragen waar alle hypothesen en mogelijkheden worden besproken. Zo weet ik niet onder welke voorwaarden de Belgische Staat eigenlijk aansprakelijk zou kunnen worden gesteld indien enkele individuen hun bevoegdheden op een dergelijke kennelijke en flagrante wijze hebben overschreden en buiten de eigenlijke instellingen een misdadig plot smeden waarbij zij dan wel misbruik maken van hun positie doch niet handelen op geijkte, officiële wijze.

Daarnaast is het zo dat de Belgische staat nooit strafrechtelijk kan worden veroordeeld (tenminste niet voor het Belgisch interne recht). Tot 1999 kon geen enkele rechtspersoon strafrechtelijk worden veroordeeld. Voor feiten vanaf 2 juli 1999 kan dat wel. Dat regime is echter niet van toepassing op de staat (en andere openbare besturen).

De staat kan wel burgerrechtelijk worden veroordeeld. De burgerrechtelijke vorderingen (voor wat betreft schade door de misdrijven van de Bende van Nijvel zelf) zijn normaliter echter verjaard. Artikel 26 van de voorafgaande titel van het strafwetboek bepaalt echter het volgende: "De burgerlijke rechtsvordering volgend uit een misdrijf verjaart volgens de regels van het Burgerlijk Wetboek of van de bijzondere wetten die van toepassing zijn op de rechtsvordering tot vergoeding van schade. Zij kan echter niet verjaren vóór de strafvordering." Ik weet niet of de verjaring van de burgerlijke rechtsvordering alleen wordt verhinderd t.a.v. de personen tegen wie een strafvordering mogelijk is of ook voor hen die hoewel niet strafrechtelijk verantwoordelijk kunnen worden gesteld, wel burgerrechtelijk aansprakelijk kunnen zijn. In dat laatste geval is een burgerlijke vordering tegen de staat nog steeds mogelijk.

Wat de strategie is van de advocaten weet ik niet. Het is daarbij ook niet mijn zaak (en ook niet die van u). "De advocaten" hebben waarschijnlijk ook niet een en dezelfde visie op het dossier. Elke advocaat in het dossier heeft waarschijnlijk zijn eigen opvattingen over wat gedaan moet worden. Ik denk verder dat u er van uitgaat dat advocaten supermannen zijn die met een knip van hun vingers het hele recht naar hun hand kunnen zetten. Een advocaat werkt met hetgeen hij heeft: zijn kennis van het rechtssysteem. Dat recht is een gegeven, daar kan hij niets aan veranderen. Hij kan het recht aanwenden in het voordeel van zijn cliënten, maar hij kan het recht niet vervormen. Het is nu eenmaal een feit dat in de strafprocedure wettelijk weinig plaats was/is voor het slachtoffer. Dat laatste is nu eenmaal historisch zo maar verandert de laatste jaren meer en meer.

Geachte Tru Dat, zoals ik reeds heb toegelicht is een burgerlijke vordering in het "algemeen belang" niet mogelijk. Het daadwerkelijke voorwerp van hetgeen u zou willen vorderen is mij echter nog steeds niet duidelijk. Onze grondwet is er daarbij niet op voorzien om "wanbestuur" te laten veroordelen door een rechtbank. De grondwet voorziet namelijk om de zoveel jaar een "proces" van de staat waarbij de Belgische bevolking deze zelf kan "veroordelen" wegens wanbestuur, zonder zelfs enige tussenkomst van een rechter: de verkiezingen.

Verder verwijs ik naar mijn post 273 in het onderwerp Vragen > Snelle Vragen om nog eens te benadrukken dat de verplaatsing van het onderzoek niet onwettelijk was. Zowel de tweede bendecommissie als het Hof van Cassatie, het hoogste gerechtshof in dit soort zaken, hebben geoordeeld dat die beslissing wettelijk te verantwoorden was.

Go to forum: Magistraten

64 Reply by Poseur

(175 replies, posted in Magistraten)

Zoals wordt toegelicht in het artikel waar ik naar verwees is het belang het (materiële of morele) voordeel dat een persoon met het instellen van zijn vordering hoopt te verwerven. Het belang van een vordering kan niet onafhankelijk worden beoordeeld van het voorwerp van de vordering, hetgeen men daadwerkelijk vraagt (bijvoorbeeld een schadevergoeding). Ik verwijs dan ook naar hetgeen ik in mijn vorige post schreef: wat is het doel? Wat wenst men te bereiken?

Een partner van een slachtoffer kan bijvoorbeeld wel een vordering instellen voor haar eigen morele schade. MAAR het kan de Belgische staat niet verweten worden dat een persoon is gestorven. Voor die schade zijn alleen de daders aansprakelijk. De Belgische staat kan hoogstens aansprakelijk worden gesteld voor de schade die is ontstaan wegens een gefaald onderzoek. Voor zover de Belgische staat al aansprakelijk kan worden gesteld daarvoor, hetgeen niet makkelijk lijkt zelfs als het hele dossier openbaar zou zijn, moet de schade wegens het niet oplossen van de misdrijven duidelijk worden onderscheiden van de schade ontstaan door de misdrijven. Uiteraard is dat in de veronderstelling dat niet blijkt dat de Belgische staat daadwerkelijk aansprakelijk kan worden gesteld voor de misdrijven zelf en de schade die daaruit volgde. Dat zou eventueel kunnen als kan worden aangetoond dat de staat op een bepaald ogenblik voldoende op de hoogte was om een overval te verijdelen, maar geen stappen ondernam.

Verder zal er in de bovenstaande situatie ook een hindernis rijzen i.v.m. het tijdverloop. Indien men de Belgische staat wenst te veroordelen voor het niet vinden van de daders zit men met de hindernis dat het onderzoek nog lopende is. De daders zijn dus niet definitief niet-gestraft. Dus men zou in dat geval alleen een vergoeding kunnen vorderen wegens de schade die is ontstaan door het lange tijdsverloop. Indien men de Belgische staat aanspreekt als medeverantwoordelijke van de misdrijven zelf, zit men met een verjaringsproblematiek. Voor burgerlijke vorderingen uit een misdrijf is de verjaringstermijn namelijk min of meer gelijklopend met de strafvordering. Zoals reeds toegelicht in het topic over de verjaring zijn de bendemisdrijven alleen niet-verjaard als het gaat om de overval in Aalst of om een overval waarvan kan worden bewezen dat deze kadert in hetzelfde opzet als de overval te Aalst.

In elk geval zal de bewijsvoering zeer moeilijk zijn omdat men niet beschikt over het hele dossier.

Indien u een volledig en exhaustief advies wenst raad ik u aan zich tot een advocaat te wenden.

Go to forum: Magistraten

65 Reply by Poseur

(175 replies, posted in Magistraten)

Wat wordt juist bedoeld met "een klacht" ? Wat is het doel van de "klacht"?

Gaat het dan over een aangifte wegens een misdrijf om een strafrechtelijk onderzoek in te laten stellen of om een vordering voor een burgerlijke rechtbank om iets te bekomen (hoogstwaarschijnlijk een schadevergoeding)?

In elk geval zullen de advocaten die concrete personen in het dossier bijstaan hun strategie en mogelijkheden hoogstwaarschijnlijk goed genoeg hebben overwogen. Verschillende slachtoffers worden bijgestaan door ervaren advocaten met meer expertise ter zake dan u en ik. Deze weten heus wel wat ze doen.

Daarnaast is het als "Belgische bevolking" hoogstwaarschijnlijk zo goed als onmogelijk om een vordering in te stellen voor een burgerlijke rechtbank. Dit om verschillende redenen die echter grotendeels afhangen van wat precies de bedoeling is van de vordering. Om een vordering in te stellen voor een rechtbank heeft men in elk geval een "belang" nodig. Dat belang moet individueel zijn en te onderscheiden zijn van een "algemeen" belang.

De vereiste van "belang" is omschreven in de artikelen 17 en 18 van het Belgisch Gerechtelijk Wetboek. De artikelen zijn echter bondig en zullen een niet-jurist niet onmiddellijk wijzer maken. Een theoretische bespreking van alle voorwaarden waaraan het belang dient te voldoen gaat ons ongetwijfeld te ver drijven. Volgens mij zal elke vordering door een niet-slachtoffer vaak (als het niet altijd is) worden gezien als een vordering zonder een belang. Voor zij die meer wensen te weten, dit is een link naar een artikel over het belangvereiste » www.law.kuleuven.be (Verlinden, J., "Het belang als ontvankelijkheidsvoorwaarde voor de rechtsvordering (Art. 17 en 18 Gerechtelijk Wetboek)"). Het artikel is op zich niet recent maar wat de algemene bespreking van de algemene voorwaarden waaraan het belang dient te beantwoorden betreft is het recht in België nog grotendeels ongewijzigd. Het is verschenen in een studententijdschrift (Jura Falconis) dat waarschijnlijk leesbaarder is voor niet-juristen.

Thans is het wel onder bepaalde voorwaarden mogelijk voor bepaalde rechtspersonen om vorderingen in te stellen in een "collectief" belang (niet "algemeen" belang). Zie daarvoor het huidige artikel 17, 2de lid van het Gerechtelijk Wetboek. Het tweede deel van het artikel is dus niet meer helemaal actueel.

Go to forum: Magistraten

66 Reply by Poseur

(52 replies, posted in Bende Bouhouche-Beijer)

Ik kan bevestigen dat het aanvragen van vonnissen in zaken waar u zelf geen partij bij bent altijd zo verloopt in België. U moet altijd een reden opgeven op grond waarvan dan wordt besloten of u het krijgt. Deze reden kan eventueel academisch/wetenschappelijk zijn of om te dienen als overtuigingsstuk in een andere zaak. Ik zou zeggen, vragen staat vrij en waag uw kans.

Of uit artikel 6 EVRM het recht kan worden afgeleid dat alle burgers zouden hebben tot toegang tot alle vonnissen acht ik toch twijfelachtig. Artikel 6 bepaalt in dat geval het volgende:

"De uitspraak moet in het openbaar worden gewezen maar de toegang tot de rechtszaal kan aan de pers en het publiek worden ontzegd, gedurende de gehele terechtzitting of een deel daarvan, in het belang van de goede zeden, van de openbare orde of nationale veiligheid in een democratische samenleving, wanneer de belangen van minderjarigen of de bescherming van het privé leven van procespartijen dit eisen of, in die mate als door de rechter onder bijzondere omstandigheden strikt noodzakelijk wordt geoordeeld, wanneer de openbaarheid de belangen van een behoorlijke rechtspleging zou schaden."

Het artikel lijkt daarmee alleen te doelen op het doen van de eventuele uitspraak, en niet op de beschikbaarheid post factum. Uit arresten van het EHRM kan volgens mij wel worden afgeleid dat een integrale voorlezing kan worden vervangen door een openbaarheid op papier, doch niet dat een dergelijke openbaarheid op papier (t.a.v. alle burgers) ook verplicht is.

Daarnaast zou het recht op de openbaarheid van de behandeling, dat in de eerste plaats ertoe strekt de rechten van de beklaagde te beschermen, in zekere zin deels worden afgewend van zijn doel door het te gebruiken als breekijzer om tegen de wil van die persoon een kopie van het vonnis te bemachtigen.

De databank Juridat wordt beheerst door de Wet van 10 augustus 2005 tot oprichting van het informatiesysteem Phenix. Zoals blijkt uit de artikelen 7-9 van die wet is er een interne en externe databank. De interne databank, die alleen toegankelijk is voor leden van de rechterlijke orde, bevat (in theorie) alle vonnissen en arresten. De externe databank bevat echter alleen de rechtspraak die door de gerechten zelf wordt geselecteerd. Daar het arrest dat u zoekt dateert van ver voor 2005 is het niet verrassend dat het niet werd opgenomen in die databank.

Go to forum: Bende Bouhouche-Beijer

67 Reply by Poseur

(77 replies, posted in Bibliografie)

Volgens de website van de Standaard boekhandel zullen dit enkele hoofdstuktitels zijn:

  • Sporen die naar de opdrachtgevers leiden

  • Een meedogenloze huurling

  • De memoires van Bouhouche

  • Het geheime parcours van de Staatsveiligheid

  • De financiering van een 'gestructureerde organisatie'

  • Sporen en valse sporen

  • Is Bouhouche springlevend?

De omschrijving (zoals gepost door Ben) doet vermoeden dat Guy Bouten bij de theorie(en) blijft die hij voorheen heeft ontwikkeld. Ik hoop echter dat dit niet een recyclage is van hetgeen hij reeds heeft geschreven. Zeker zijn boek "De Bende van Nijvel: verraad, manipulatie, geheime diensten" vond ik teleurstellend op dat vlak daar het mij teveel deed denken aan "De bende van Nijvel en de CIA".

De twee hoofdstuktitels met betrekking tot Bouhouche trekken toch onmiddellijk de aandacht. Zou Bouten echt memoires of iets dergelijks van Bouhouche in handen hebben gekregen of is het slechts een verkooptruc? Dat Bouhouche nog leeft, geloof ik niet bij gebrek aan enig bewijs daaromtrent. Het "lijk van Bouhouche" is anderzijds voor zover ik mij herinner nooit goed geïdentificeerd geweest dus onmogelijk is het zeker niet. Wie weet verrast Bouten ons, zoals hij indertijd ook deed met het nieuws dat Bouhouche was gestorven.

In beginsel zal ik het boek aanschaffen maar ik zal het toch eerst even doorbladeren in de boekhandel om er zeker van te zijn dat het iets toevoegt.

Go to forum: Bibliografie

68 Reply by Poseur

(50 replies, posted in Onderzoekspistes)

De vordering werd ingesteld in 2013. Zes jaar later is er een uitspraak van het Hof van Cassatie na een cassatieberoep door de voormalige koning. Er rekening mee houdende dat de zaak nog is gepasseerd langs het Grondwettelijk Hof is dat zeker geen uitzonderlijk lange duur. Al helemaal niet omdat Brusselse rechtbanken onderbemand en overwerkt zijn. Ik heb zaken geweten die veel langer aansleepten.

Wat bedoeld wordt exact bedoeld met "hun rechten laten gelden"? Qua erfenis komt Delphine Boël er waarschijnlijk minder goed van af daar het vermogen van de Boëls veel groter is dan dat van de koninklijke familie en koning Albert haar waarschijnlijk zo veel mogelijk zal proberen uit te sluiten van de erfenis. Zij is daarnaast als buitenechtelijk kind ook uitgesloten van de troonopvolging. Eventueel zou zij de titel Prinses van België kunnen voeren, afhankelijk van de interpretatie van het toepasselijke koninklijk besluit van 12 november 2015. Haar moeder heeft daar echter geen recht op.

Go to forum: Onderzoekspistes

69 Reply by Poseur

(50 replies, posted in Onderzoekspistes)

In de zaak Boël heeft onze voormalige koning recent ongelijk gegeven, nadat hij ook de zaak voor het Hof van Beroep verloor. De media hebben er uitvoerig over bericht.

Tot zover dus de macht van ons koningshuis om de rechterlijke macht en de media te beïnvloeden.

Go to forum: Onderzoekspistes

70 Reply by Poseur

(50 replies, posted in Onderzoekspistes)

Mijn oorspronkelijke post (nr. 27 in dit onderwerp) was een reactie op een post van forumlid coconut waarin zij (onder andere) het volgende stelde:

coconut wrote:

Feit 2: De koning had blijkbaar lak aan de scheiding der machten. Zie het artikel van deze week waarin zowel een magistraat op rust als een speurder getuigen dat de koning tussen kwam bij het gerecht. Ik acht het bewezen dat voor de koning der Belgen de grondwet niet meer was dan een vodje papier.

Daar dit uitdrukkelijk werd voorgesteld als een feit wou ik slechts weten of de getuigen in kwestie inderdaad hadden bevestigd dat het de Koning was die was tussengekomen. Dat blijkt dus niet het geval te zijn.

Daarnaast moet ook worden vastgesteld dat niet met zekerheid kan worden gezegd dat de twee getuigen zelf getuige waren van het telefonisch gesprek. Wat de magistraat betreft weten we zeker dat hij het slechts hoorde van de commissaris in kwestie. Over de speurder wordt alleen gezegd dat hij de versie van de magistraat heeft bevestigd. Tenzij ik mij vergis is nog niet duidelijk hoe hij hierover op de hoogte was (indien dit toch wordt vermeld in een artikel gelieve mij dan te verbeteren). Indien hij echter daadwerkelijk bij het bewuste telefoontje was, neem ik aan dat de media eerder hem als belangrijkste bron zouden vermelden, i.p.v. slechts te zeggen dat hij een en ander heeft bevestigd.

Hoewel het telefoontje van een hooggeplaatst iemand binnen het Hof kan zijn gekomen, kan daaruit volgens mij niet worden afgeleid dat het ook daadwerkelijk de Koning zelf was die een dergelijke instructie gaf. In grote organisaties is het makkelijk voor individuen om van de positie die zij bekleden misbruik te maken zonder dat de hogere lagen daarvan op de hoogte zijn. Een actueel voorbeeld om dat te illustreren is de hele impeachment procedure die thans wordt gevoerd tegen Trump. De enige mogelijkheid om ervoor te zorgen dat Trump wordt afgezet is om aan te tonen dat hijzelf bepaalde handelingen stelde of instructies gaf. Zolang het slechts gaat om adviseurs en dergelijke, hoe dicht zij ook bij hem staan, zullen de politieke medestanders van Trump hem niet afvallen en daarin hebben ze eigenlijk gelijk. Ook Nixon is pas ten val gekomen toen onomstotelijk kon worden bewezen dat hij zelf bepaalde zaken had gedaan i.v.m. het Watergate-schandaal.

Wat de band van de notaris en Leopold III betreft, vindt ik niet dat we ervan uit kunnen gaan dat deze elkaar zo goed kenden. Het enige wat we thans hebben is dat zij beiden een rol speelden in één expeditie. Of ze daarmee elkaar ook goed kenden en het goed konden vinden met elkaar is daarmee wat mij betreft nog lang niet zeker.

Ik geloof niet dat de invloed van het koningshuis of de staatsveiligheid op de media zeer groot is, of toch niet in die zin dat schandalen bedekt kunnen worden gehouden. Naar mijn mening wordt dat voor de zoveelste keer bewezen door de berichtgeving i.v.m. de Koninklijke Schenking. Ik geloof trouwens ook niet dat staatsveiligheid zich tegenwoordig met zoiets zou bezighouden. Dat Raes het in zijn tijd probeerde wil ik nog wel aannemen, maar de dienst van tegenwoordig is ernstig onderbemand, ondergefinancierd en overstretched. Het koningshuis kan waarschijnlijk wel een beroep doen een aantal "bevriende" journalisten die bereid zijn om een bepaalde visie uit te dragen, maar de media in hun geheel op significante wijze beïnvloeden en stinkende potjes gedekt houden? Dat geloof ik niet nee.

Dat er reactie kwam van het paleis is niet zo uitzonderlijk. We weten namelijk dat de woordvoerster van de Koning bereikbaar is voor "eender welke vraag" (» www.vrt.be). De journalisten hebben haar gecontacteerd en zij heeft geantwoord. Ik gruwel trouwens van sfeerschepping in de zin van "Aha ze ontkennen het. Als het echt niet waar was zouden ze die moeite niet doen!"

Met de stelling dat er niet tegen "Heilige Huisjes" zou mogen worden gestampt ga ik ook niet akkoord. Ik verwijs onder andere naar de recente berichtgeving over de Koninklijke Schenking. Verder, specifiek i.v.m. de bende van Nijvel wil ik zeggen dat naar mijn mening bijna niets anders wordt gedaan dan tegen dergelijke huisjes te stampen. De doorsnee Belg is er al lang van overtuigd dat het koningshuis, de rijkswacht, staatsveiligheid, etc. betrokken was bij de Bende. Volgens mij omdat we bijna alleen dat verhaal te horen krijgen in de media. De personen die dergelijke theorieën aanhangen wordt ook niets in de weg gezet (en terecht uiteraard). Om maar iets te zeggen, de boeken van Guy Bouten worden gepubliceerd bij een respectabele uitgeverij, verkocht in elke normale boekhandel en zijn beschikbaar in tal van bibliotheken. Zeer normaal en zo hoort het ook. Op het forum is het ook absoluut toegelaten om eender wie of wat te beschuldigen, wat dan ook doorlopend gebeurt. Zij die niet geloven in een groot complot maken hier volgens mij maar een zeer kleine minderheid uit.

Merk trouwens op hoe ik over het eerste "feit" in de betreffende post van forumlid coconut geen (belangrijke) opmerkingen heb. In grote lijnen is dat namelijk juist. Boudewijn is in heel de affaire Lumumba inderdaad de grenzen van hetgeen grondwettelijk zou zijn toegelaten, overschreden.

Om af te sluiten met wat juridische muggenzifterij: het principe van de scheiding der machten staat niet uitdrukkelijk in onze grondwet. Uit een miskenning van die scheiding der machten kan dus nog niet afgeleid worden dat Boudewijn de geschreven grondwet maar een vodje papier vond.

Go to forum: Onderzoekspistes