1

Topic: Jean Schramme

Jean Schramme (Brugge, 25 maart 1929 - Rondonopolis, Brazilië, 14 december 1988) was een Belgische koloniaal, huurlingenleider in het Katangese leger met de graad van kolonel.

Jean Schramme, kleinzoon, zoon en broer van de in Brugge bekende advocaten Schramme, vestigde zich als achttienjarige in Belgisch-Congo, waar hij een plantage leidde. Hij viel op door de goede manier waarop hij met de zwarten omging en hij leerde Swahili. Toen de Belgische kolonie in 1960 onafhankelijk werd, braken er spoedig rellen en opstanden los. Schramme verliet het land niet maar gaf na enkele tijd zijn plantage op en mengde zich, samen met zijn zwarte volgers, in de burgeroorlogen die Congo teisterden.

In 1967 sloot Schramme zich aan, samen met de huurlingen van Bob Denard bij de staatsgreep die de balling Moïse Tshombé terug naar Katanga wilde brengen en het regime van president Mobutu Sese Seko van Zaïre (nu Congo-Kinshasa) wilde ten val brengen. De putsch mislukte, omdat de bevolking van Kinshasa trouw bleef aan Mobutu. Op 30 juni 1967 werd het vliegtuig van de voormalige Congolese premier Moïse Tsjombe, die in Spanje verbleef, gekaapt. Hij werd naar een gevangenis in Algerije gebracht waar hij twee jaar later in verdachte omstandigheden overleed.

Schramme wilde de strijd tegen Mobutu verder zetten. Met de steun van 11 blanken en een honderdtal Katangezen opende hij het vuur op een kamp van het ANC (L' Armée Nationale Congolaise) vol Congolese regeringstroepen en hun families. Als wraak doodde het ANC 30 opstandelingen die niets met de moorden te maken hadden.

Schramme trok zich terug in het Oosten, eerst in Stanleystad (nu Kisangani), nadien in Bukavu bij de grens met Rwanda, stad die hij op 10 augustus onder controle had. Met zijn 123 huurlingen en zeshonderd Katangese gendarmes vocht hij er van 29 oktober 1967 tot 5 november 1967 tegen het Congolese leger, dat twintig maal talrijker was en beter bewapend. Schramme trok zich terug in Rwanda, waar zijn leger ontwapend werd.

Op 24 april 1968 keerden Schramme en de andere blanke huurlingen terug naar België. Schramme kwam naar Brugge en bracht drie jonge Congolezen met zich mee, weeskinderen aan wie hij een goede opvoeding wilde verschaffen. Wat later ging hij in Portugal wonen.

Op 17 april 1986 kreeg Schramme 20 jaar cel voor een moord die hij bleef ontkennen. Hij bleef onvindbaar voor het Belgische gerecht en overleed twee jaar later.

Bron: Wikipedia

https://alchetron.com/cdn/jean-schramme-beb9ad0c-3fb7-4d8e-878c-d467c55dfe0-resize-750.jpeg

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

2

Re: Jean Schramme

Hieronder een nota van Marc Toussaint, gericht aan de Cel Waals Brabant en geschreven in oktober 1996:

En date du 17 Sep 96, lors d'une entrevue avec un individu, la conversation a pris l'orientation de l'affaire Dutroux/Nihoul. cette dernière étant fort médiatisée. L'identité de cet interlocuteur ne sera pas inscrite sur le présent rapport, afin d'assurer la sécurité de ce dernier. Alors que la discussion n'abordait que des problèmes "généraux", tels que chaque citoyen pourrait en tenir à propos de cette affaire, notre interlocuteur nous fait des révélations à propose de Nihoul, Jean-Michel, qu'il a fréquenté jusqu'il y a peu. Après nous avoir donné ces informations, ils nous fait ensuite des révélations au sujet des tueurs du Brabant Wallon.

Les informations concernant Nihoul, concernent les rapports de Nihoul, dans I'établissement "The Colo", les agissements de Nihoul, dans une boîte à partouzes aux Attrébattes et concernant les agissements de "Marlène", la compagne de Nihoul. Je communique aussitôt ces informations à la cellule Neufchateau qui les transmet à la 23ème Bde, titulaire du dossier Nihoul.

Il se fait que dans les deux semaines qui ont suivi, toutes ces informations ont été vérifiées et ont abouti à un résultat positif. Je n'ai cependant pas la certitude que ce sont bien ces informations qui ont déclenché les perquisitions chez Dolorès Bara et l'arrestation de Marlène Decocker,mais ce qui est certain c'est que les informations que notre interlocuteur nous a données étaient antérieures à la divulgation dans la presse.

Notre interlocuteur qui possédait donc ces renseignements nous dit que toutes ces informations, il les a obtenues en fréquentant lui-même l'établissement "The Dolo". Il connaissait donc Nihoul, et d'autres personnes du dossier. C'est alors que notre interlocuteur qui nous raconte avoir fréquenté "The Dolo" de nombreuses années et y aurait notamment rencontré, en temps réel, des gens qui en savaient long sur les tueries,du Brabant Wallon et il nous dit également que les tueurs eux-mêmes, y étaient passés. Une des personnes qu'il fréquentait dans l'établissement et qui serait à la source de ces informations serait l'opérateur radio de Jean Schramme, ancien mercenaire au Katanga. Cet ancien radio dont j'ignore l'identité se serait retiré chez sa mère à Couvin.

Voici en vrac les informations qu'il nous a données:

  • Jean Schramme qui était un ancien Officier Militaire belge, avait pour mission de protéger les mines du Kivu, au Zaïre, pour éviter qu'elles ne tombent entre les mains des Soviétiques. Il avait le commendement d'une armée de mercenaires blancs et de troupes locales pour assurer cette mission.

  • Ces mercenaires et ces militaires africains étaient payés par le gouvernement belge, mais de manière non officielle. En fait, une partie des "subsides" dont bénéficiait Mobutu était en fait destiné à régler le solde de ces mercenaires.

  • Mobutu aurait un jour arrêté de payer ces derniers et aurait gardé l'argent remis par la Belgique pour lui. Mobutu aurait également fait imprimer 600 milliards de faux billets en Suisse qui auraient transité par Ostende. Il aurait été jusqu'a payer les mercenaires avec cette fausse monnaie.

  • Jean Schramme qui était au courant des accords initiaux entre la Belgique et Mobutu, concernant le paiement des mercenaires, a décidé de venir en Belgique pour "forcer" l'Etat Belge a le payer lui et ses hommes.

  • Schramme aurait donc organisé les tueries du Brabant, pour mettre la pressions sur certaines personaiités politiques ou influentes dans ces tractations obscures.

  • Notre interlocuteur nous dit encore que vers la même période, des incidents graves se sont produit dans la province du Katanga.

  • Notre interlocuteur nous donne quelques éléments concernat les attaques et les tueurs. Il nous dit que le "Géant" serait en fait un noir, issu d'une tribu du Katanga, au sein de laquelle, Jean Schramme aurait recruté ses militaires d'élite. Cette tribu serait la tribu des "kasimba", mélange de Simba et de Tutsi. Le géant portait un long manteau pour dissimuler sa démarche, car il aurait été facile de reconnaître la démarche d'un noir.

  • Il nous dit encore que les véhicules utilisés lors des attaques, avant d'être abandonnés, se voyaient découper le toît à l'aide d'un outil qu'on utiliserait dans les mines du Katanga et qu'on ne retrouverait pas en Belgique.

  • Il nous déclare encore que à cette époque un certain Bob Goosens, mercenaire au Katanga, fréquentait également "The Dolo". Ce Bob Goosens aurait été Adjudant dans les Forces armées Belges et serait surnommé "Le Colonel".

  • Il finit ensuite par nous dire que le chauffeur de la Mercedes du Roi, fréquentait, lui aussi le "Dolo".

Suite à ces déclarations, j'ai procédé à quelques recherches historiques ainsi qu'à des vérifications à propos de certaines informations. Voici le résultat de ces recherches:

Le Congo qui appartenait en 1885 à Leopold II, a été légué a l'état Belge en 1908. La famille royale belge est cependant restée actionnaire majoritaire dans les mines du Katanga. La province du Katanga, produit 60% de l'activité minière de l'Afrique entière. Jean Schramme, agé de dix-huit ans, est arrivé au Congo Belge peu après la seconde guerre mondiale. Il s'y est installé comme Colon et s'est tout naturellement qu'il y a fait son service militaire six ans plus tard. Dans ce contexte, il a passé son brevet Para-commando, au régiment Para installé au Congo.

En 1960 lors des événement qui ont abouti à l'idépendance du Congo et à l'arrivée au pouvoir de Kasabuvu (président) et Lumumba (Premier ministre), une révolution interne se déclenche au Katanga. Moise Tchombe, aidé de Jean Schramme et Bob Denard dirige la cécession du Katanga. Jean Schramme crée une unité d'élite, le Bataillon Léopard. Initialement cette unité portait le nom de Kansimba, du nom de la ferme Kansimba, où ils avaient installé leur camp.

En 1961 Lumumba est assassiné peu de temps apres avoir été destitué par Kasabuvu. La révolte des Katangais est stoppée en 1963 avec l'intervention de l'ONU. En 1964 Tchombe devient le premier ministre de Kasabuvu. C'est en 1965, après un coup d'état que Mobutu arrive au pouvoir. L'arrivée au pouvoir de Mobutu, permet au pays d'acquérir une certaine stabilité, y compris dans la fameuse province du Shaba (anciennement Katanga). Mobutu a toujours été soutenu par l'ensemble des pays intéressés par ses productions minières. En effet, la stabilité du Congo et principalement du Katanga, est primordiale pour assurer la productivité des mines du Katanga. De plus, les Soviétiques ont effectivement toujours convoité ces dites mines.

Je peux affirmer qu'actuellement et depuis de longues années, un "groupe" d'anciens Paras-Commandos de l'époque, ainsi que de plus jeunes, particpent à des réunions hebdomadaires. Ces réunions se déroulent le premier mardi du mois vers 2000 Hr, soit a la salle des Ailes; 1 rue Montoyer à 1000 Bruxelles, soit au centre sportif d'Auderghem. Un des "participants" à ces réunions a dit: "Ces réuinions sont secrètes, et ce qui s'y dit aussi. Nous devons toujours être prêt a servir, le jour ou on nous appelle."

La majorité des participants à ces réunions font en outre partie de l'Amicale Nationale Para-Commando. Participent à ces réunions: Un certain "Big Gee" (phonétique), celui-ci présiderait les séances; Un certain De Broqueville, Jean-Pierre; Dekaise, l'armurier de Wavre [zie overval in Waver » Feiten]; Swaelens Roger qui habite 40 Terrerstin à Overijse, maître d'arme (il aurait donné des cours à l'ESI, il serait le maître d'arme du Palais Royal), au moment où j'écris ce texte, il est au Honduras, pour y donner des cours. Bob Denard a également apporté sa participation a ces réunions, ainsi que Jean Schramme, occasionnellement. En un mot, tous les participants à ces réunions, sont des spécialistes de la guerre, ou des armes. Il est à noter que ce groupe, fait régulièrement (au minimum une fois par an) des camps de survie dans une propriété privée du côté de Givet, en France et plus occasionnellement un "raid-survie" de 15 jours en Corse.

HYPOTHESE:

Fin des années cinquantes, les services secrets belges et internationnaux ont connaissance de remous à l'intérieur du Congo Belge ayant pour but l'indépendance de ce pays.

L'état Belge (et peut-être d'autres puissances internationales), conscient de l'importance de la valeur tant économique que stratégique (production importante d'Uranium) du Congo Belge et surtout de la province du Katanga, décide de mettre au point un moyen pour garder le contrôle de la province du Katanga, et donc des mines.

Encouragé par les puissances occidentales, assistés par des Colons Mercenaires, tels que Jean Schramme ou Bob Denard, Tchombe provoque la cécession du Katanga, des l'indépendance du Congo. Officiellement, cette révolte est stoppée par I'ONU en 1963. Tchombe est manipulé du début a la fin. Le résultat ne se fait pas attendre, Lumumba, le plus gênant, dans un premier temps est destitué puis assassiné. La phase 1 du plan accomplie, I'ONU, rétablit le calme dans la province du Katanga, en prenant soin de préserver I'intigrité de Tchombe. La phase 2 consiste à placer Tchombe la tête du gouvernement, contre lequel, il se battait encore deux ans plus tôt.

Tchombe à la tête du gouvernement, il n'y a plus de risque immédiat d'instabilité dans la province du Katanga. La phase 3 peut alors être mise en place. Cette phase consiste a assurer définitivement la stabilité et le contrôle du Congo et surtout du Katanga. Les Occidentaux mettent deux ans encore avant de "monter" un coup d'état au Congo, lequel permettra de "placer" le Maréchal Mobutu à la tête du Pays. Celui-ci s'est élu président à vie. Vu le jeune âge de ce dernier, et moyennant de considérables "appuis" financiers de la part de l'Etat Belge, Ceux qui ont décidé de le placer là où il est sont tranquilles pour de nombreuses années. Il est de notoriété publique que Mobutu a toujours bénéficié de sommes considérables allouées par l'Etat Belge pour le développement de son pays. Il est connu de tous également qu'il s'est toujours personnellement enrichi avec cette aide.

La phase 4, après la prise de pouvoir de Mobutu, et l'exil de Tchombe en Espagne, consiste à reprendre le contrôle total de la sécurité dans la province du Katanga. Les Mercenaires comme Jean Schramme ou Bob Denard, reprennent la tête d'une armée assurant la sécurité dans la région. Jean Schramme qui lui est au courant des accords et des différents plans visant à assurer le contrôle du Katanga, n'en est pas moins un mercenaire et le patron d'une armée de mercenaires. Nous savons également tous qu'un mercenaire est très bien payé pour son travail. Dans ce cas-ci, C'est l'Etat Belge qui est chargé de payer ces mercenaires. Il était convenu que l'Etat Belge alloue des sommes importantes à Mobutu, pour le développement de son pays. Une partie de ces aides gouvernementales, étaient en fait destinées à payer le solde des mercenaires. Comme chacun le sait, Mobutu a toujours été trjs flou sur l'usage de ces sommes d'argent reçues. Ce qui ne permet pas de vérifier la destination finale de la majorité de l'aide.

Mobutu décide, au début des années 80 (je ne connais pas la date exacte) de faire imprimer des faux billets de banque en Suisse. Il va écouler cette fausse monnaye et garder pour lui, tout l'argent de I'aide internationale. Il paye donc
outre ses propres militaires (ce qui provoque des émeutes à Kinshasa), lês mercenaires chargés de la sécurité dans le Katanga.

Ceux-ci, non payés, décident de venir chercher l'argent, chez ceux qui les ont engagés au départ, en Belgique. Des tractations obscures s'engagent alors entre les autorités (Gouvernement, Famille Royale, ...?) et Jean Schramme. Ces tractations n'aboutissant comme le souhaite Jean Schramme, les tueries du Brabant Wallon commencent alors, comme un moyen de presion extraordinaire.

Les premières attaques, comme celle de l'auberge des trois canards, servent d'avertissement, a l'attention de personnes précises (Le Général Beaurir, ancien commandant de la Gd, fréquentait l'établissement, ...). L'armurier Dekaise, à Wavre qui a été également "visé", est un proche de Jean Schramme. Le professionalisme et le sang froid des auteurs démontre que nous avons en effet affaire à des professionnels de la guerre. La violence extrême et incompréhensible pour nous occidentaux, de ces attaques et ces exécutions de sang froid, enfants compris, ressemblent fort a ce que l'on rencontre en Afrique.

Avant de conclure, je précise que Jean Schramme est décédé le 14.12.88 au Bresil.

Pour finir, suite à un contact téléphonique avec un collègue de la BSR Bruxelles qui a longuement travaillé dans le dossier Mendez, il apparait:

  • Qu'il n'a jamais été démontré que le "Géant" était noir ou non, la question ne s'étant jamais posée.

  • Qu'effectivement, lors de la plupart des attaques, un auteur était vêtu d'un long manteau.

  • Enfin, les enquêteurs ont effectivement retrouvé un trou pratiqué à l'aide d'un outil par les auteurs eux-mêmes, dans le toît des véhicules ayant servi aux attaques. Ce trou serait relativement petit, un ou deux centimètres de diamèrte, d'après les enquêteurs de l'époque, ils pensaient que c'était pour laisser passer une antenne placée à l'intérieur.

Bron: Nota Marc Toussaint | BOB Ukkel | 3 oktober 1996

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

3

Re: Jean Schramme

Zie in dit geval ook de verklaringen van Claude Van Keerbergen » Forum

Ben wrote:

Ces réunions se déroulent le premier mardi du mois vers 2000 Hr, soit a la salle des Ailes; 1 rue Montoyer à 1000 Bruxelles, soit au centre sportif d'Auderghem.

Zou er een band kunnen zijn met Calmette?

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

4

Re: Jean Schramme

Ben wrote:

L'identité de cet interlocuteur ne sera pas inscrite sur le présent rapport, afin d'assurer la sécurité de ce dernier

Ben wrote:

Zie in dit geval ook de verklaringen van Claude Van Keerbergen

De informant van Toussaint was dan ook Claude Van Keerbergen.

5

Re: Jean Schramme

Ben wrote:

Avant de conclure, je précise que Jean Schramme est décédé le 14.12.88 au Bresil.

Schramme zat al sinds 1974 in Brazilië. Dit gegeven maakt deze theorie niet al te geloofwaardig. Hieronder een korte tijdlijn:

  • Eind april 1968: Schramme keert terug uit Afrika en komt in België aan.

  • Juni 1969: Schramme krijgt toestemming om het land te verlaten.

  • September 1969: Schramme komt aan in Portugal.

  • 1972: Schramme gaat voor een eerste keer naar Brazilië.

  • September 1974: Schramme trekt definitief naar Brazilië. Op 18 september 1974, vlak voor zijn vertrek naar Brazilië, is Schramme in Madrid geweest. Nog diezelfde dag werd hij gearresteerd door de Spaanse politie en na twee dagen ondervraging door de Spaanse staatsveiligheid werd hij terug naar Portugal gebracht. Wilde hij misschien dan toch in Spanje gaan wonen?

  • Oktober 1980: Hij trouwt officieel met zijn Braziliaanse vrouw.

Nog dit: volgens zijn eigen verklaringen heeft hij sinds 1974 geen voet buiten Brazilië gezet.

Veel meer over het leven en werk van Jean Schramme kan je in dit thesisonderzoek lezen » www.congo-1960.be (PDF)

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

6

Re: Jean Schramme

Huurling Schramme: CIA verbrandde eigen documenten

"Agenten van de Amerikaanse inlichtingendienst CIA hebben het Amerikaanse cultuur- en inlichtingencentrum in Boekavoe in Kongo in brand gestoken om documenten te vernietigen", heeft huurlingenleider Jean Schramme in het Belgische blad Pourquoi Pas gezegd. Jean Schramme, die als kolonel van het huurlingenleger in Kongo heeft gevochten, keerde vorige week met een deel van zijn mannen terug uit Roeanda. Schramme was indertijd leider van de rebellie van de huurlingen tegen de Kongolese regering, die vier maanden heeft geduurd en die eindigde met de vlucht van Schramme en zijn metgezellen naar het aan Kongo grenzende Roeanda.

Schramme verklaarde ln een 2 minuten durend interview te Brugge, dat hij idealistische motieven had voor zijn acties in Kongo. "Ik heb getracht de vrede in geheel Kongo te brengen", zei Schramme. 'Maar ik werd tegengehouden. President Moboetoe wilde niet dat onze vreedzame actie werd voortgezet; vervolgde de kolonel. Ik moest wel naar Kisangani gaan om andere Europeanen te redden in Maniema', een gebied in Oost Kongo). "Verder heb ik niets te zeggen en stel me geen vragen", besloot Schramme. Over de toekomst van Kongo verklaarde Schramme in het interview: "Met dat land is het afgelopen."

Bron: Trouw | 1 Mei 1968

Arrestatie Schramme in België

De 38-jarige Belgische huurlingencommandant Jean Schramme is gearresteerd en beschuldigd van moord op een landgenoot vorig jaar in de Afrikaanse staat Roeanda. Schramme blijkt reeds dinsdag te zijn aangehouden in zijn woonplaats Brugge. Gisteravond werd hij overgebracht naar Brussel. De verdachte was een van de leiders van de opstand in Kongo vorige zomer van huurlingen en rebellerende Katangezen tegen het centrale bestuur.

In het nauw gebracht trok Schramme zich met een aantal huurlingen terug in het nabijgelegen Roeanda. Hier zou hij een andere Belg hebben vermoord in de overtuiging dat deze een spion was van Bob Denard, een rivaal van Schramme als huurlingencommandant. In april van dit jaar kregen Schramme en zijn medestanders - na geruime tijd vastgehouden te zijn door de autoriteiten van Roeanda - toestemming het land te verlaten. Schramme keerde hierop terug naar Brugge.

Bron Het Parool | 27 Juni 1968

Ex-huurling Schramme bekent na arrestatie moord op Belg

De Belg Jean Schramme, de voormalige leider van de huurlingen in Kongo, is gisteren in België gearresteerd. Hij heeft bekend in mei 1967 de Belg Maurice Quintin in Yumbi in Kongo te hebben gedood. Roger Rodriqué, die als zijn medeplichtige wordt beschouwd, is ook aangehouden.

De rechtercommissaris van Brussel, M. Vervloet, heeft gisteren op een persconferentie gezegd dat het motief van Schramme voor de moord was, dat het gedrag van Quintin de veiligheid van Schramme's huurtroepen en de rust in de Kongolese provincies, die onder zijn bevel stonden, in gevaar bracht. De politie heeft de volgende bijzonderheden over de bekentenis van Schramme gegeven: Schramme verklaarde dat hij in het begin van mei 1967 in Yumbi bezoek had gekregen van Maurice Quintin. Schramme kende de man nauwelijks. Quintin stelde voor dat Schramme zijn verbindingen met het Nationale Kongolese leger zou verbreken. Hij had daar aan toegevoegd dat het nu een goed moment was om dit te doen.

Omdat Schramme geweigerd had in te gaan op de voorstellen van Quintin had deze gedreigd naar de hoofdstad Kinsjasa te gaan en Schramme daar te beschuldigen van het beramen van een actie tegen het Kongolese leger.

Represailles

Schramme besefte dat als deze valse beschuldiging in Kinsjasa werd gehoord dat represailles met zich mee zou brengen tegen de troepen onder zijn bevel. Daarom besloot hij dat het zijn plicht was om Quintin te verhinderen dit plan ten uitvoer te brengen. Hij heeft hem toen met een geweer neergeschoten en Rodriqué het bevel gegeven het karwei af te maken en het lichaam in de Lowa rivier te gooien.

Ook Rodriqué heeft inmiddels zijn rol in de moord bekend. Schramme is gearresteerd in zijn woning in Brugge. Hij zal samen met Rodriqué voor een juryrechtbank moeten verschijnen. Volgens de Belgische wet kunnen Belgen berecht worden voor misdaden die zij in het buitenland hebben begaan. Schramme keerde eind april naar België terug. Hij had daarvoor met een honderdtal andere huurlingen gevangen gezeten in een kamp in Roeanda. De huurlingen waren naar dit land gevlucht, toen zij een nederlaag hadden geleden tegen de Kongolese troepen die na een strijd van maanden de grensplaats Boekavoe op de huurlingen veroverden.

Held

In België verwacht men dat het proces tegen Schramme veel stof zal doen opwaaien. Velen beschouwen hem daar als een held, die blanke mannen en vrouwen heeft beschermd, eerst tegen de opstandige simba's en later tegen de Kongolese troepen. Als een jury Schramme eventueel zou vrijspreken, zou dat de betrekkingen tussen Kongo en België wel weer eens aanzienlijk kunnen verslechteren.

Bron: Trouw | 28 juni 1968

Belgische justitie laat Schramme vrij

De Belgische justitie heeft de voorlopige vrijlating gelast van Jean Schramme en Robert Rodrigue, die eind juni werden gearresteerd op de beschuldiging, begin 1967 in Maniema in Kongo-Kinshasa de Belg Maurice Quintin vermoord te hebben.

"Kolonel" Schramme is aanvoerder geweest van huurlingen in Congo. Ook Rodrigue is een voormalige huurling in Kongo. Zij hebben de moord op Maurice Quintin niet tegengesproken. Volgens de beklaagden zou Quintin Schramme en diens huurlingen voorgesteld hebben, zich tegen de regering-Moboetoe te keren, daar hij Schramme anders bij de Kongolese autoriteiten zou aangeven. Schramme zou Quinlin hebben neergeschoten en Rodrigue voltooide de "terechtstelling" en wierp net lijk in een rivier.

Bron: De waarheid | 07-08-1968

Politiebewaking voor Schramme

De woning in Brugge van de voormalige huurlingencommandant Jean Schramme is onder politiebewaking geplaatst. De maatregel is genomen nadat bij het parket in Brussel anonieme brieven waren ontvangen waarin de "kolonel" met de dood werd bedreigd. Schramme, die beschuldigd wordt van moord op een Belgische kolonist in Kongo, was in voorlopige vrijheid gesteld en teruggekeerd naar Brugge

Bron: Nederlands dagblad: gereformeerd gezinsblad | 12 Augustus 1968

Huurling Schramme ontkomen

Het Belgische ministerie van buitenlandse zaken heeft bekendgemaakt dat de vroegere Belgische huurlingenleider in Kongo, Jean Schramme, vermoedelijk naar Afrika is gereisd nadat hij van de Belgische autoriteiten toestemming had gekregen voor een reis naar Brazilië. Belgische kranten hadden eerder gemeld dat Schramme, die vorig jaar in België was aangeklaagd wegens moord op een Belg in zijn Kongolees huurlingenkamp in 1967, via Portugal naar Angola was ontsnapt.

Het ministerie verklaart dat Schramme toestemming had gevraagd voor een bezoek aan Brazilië, waar hij een plantage kon overnemen. De gerechtelijke autoriteiten die de aanklacht tegen hem in onderzoek hadden, hadden hier geen bezwaar tegen. Schramme blijkt echter nooit in Brazilië te zijn aangekomen. De Belgische regering waarschuwt in haar verklaring Schramme en alle anderen voor elke poging weer in Afrika de orde te verstoren.

Bron: Friese koerier | 9 Juni 1969

Huurlingenkapitein traint in Angola - Schramme wil wraakexpeditie

Huurlingenkapitein Jean Schramme bereidt een wraakexpedetitle voor inCongo, uit te voeren met een leger van vierduizend verbannen Katangese militairen. Dat meldde gisteren het Westduitse geïllustreerde tijdschrift Der Stern. Het blad publiceerde een interview met de nu 40-jarige Schramme, waarin wordt gezegd dat de Belg en zijn volgelingen zich voorbereiden op een basis in Banza Sosso in Angola, waar ook 27 Europeanen zouden worden getraind.

Volgens Der Stern heeft Schramme gezegd "dat de Kongolese president Moboetoe zijn woord gebroken heeft" door een; aantal van de huurlingen, die in '67 uit Congo vluchtten, geen amnestie te verlenen. Alle gevluchte Katangese officieren, die later naar hun vaderland terugkeerden, zouden - aldus Schramme in Der Stern - zijn doodgeschoten.

Bron: Het vrije volk: democratisch-socialistisch dagblad | 13 Augustus 1969

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

7

Re: Jean Schramme

Schandaal in België: Schramme ontsnapt

Huurlingenkolonel Jean Schramme tracht waarschijnlijk van Portugees Angola uit en met toestemming van de Portugezen een leger op de been te brengen van o.a. Zuidafrikanen, Engelsen, Duitsers en Belgen om generaal Ojoekwoe van Biafra te hulp te komen. Uiteraard tegen betaling van de gebruikelijke vergoedingen aan huursoldaten.

Schramme is enkele weken geleden al uit België ontsnapt, waar nog steeds een proces tegen hem wordt voorbereid wegens moord. Hij kon ontsnappen dankzij medewerking van het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken, dat Schramme weer een paspoort verstrekte. Tegemoetgekomen werd daarmee aan Schrammes verzoek, in Brazilië een zakelijke transactie te mogen afhandelen. Het paspoort was niet geldig voor Afrika.

Uitgemaakt is dat Schramme nooit Brazilië heeft bereikt. Schramme heeft, zoals het restant van zijn huurleger dat vocht in Congo, aan de organisatie voor Afrikaanse eenheid beloofd nooit meer voet op Afrikaanse bodem te zetten. Dank zij zijn paspoort had Schramme echter voldoende bewegingsvrijheid om toch Afrika te bereiken. Huurlingenkolonel Schramme wil waarschijnlijk Biafra weer te hulp komen.

Verlegenheid

Hoe een man tegen wie een moordaanklacht loopt, een paspoort kon krijgen, zal de komende dagen in België opgehelderd moeten worden. De affaire - zaterdagmorgen aan het licht gekomen dank zij een publicatie in de Gazet van Antwerpen - heeft de Belgische regering en met name het ministerie van Buitenlandse Zaken in de grootst mogelijke verlegenheid gebracht. Nog zaterdagmorgen gaf het ministerie éen communiqué uit. Daarin staat o.a.: "De Belgische regering stelt er prijs op Jean Schramme en elke andere Belgische staatsburger uitdrukkelijk te waarschuwen tegen elke poging rust en orde in Afrika te verstoren."

"Aan de andere kant zou de Belgische regering het als een uitermate ernstige en onvriendelijke daad beschouwen, indien enige staat, wetend dat het de ex-huursoldaten verboden is zich naar Afrika te begeven, toch een dergelijk verblijf op Afrikaanse bodem toestaat. De Belgische regering heeft van dit feit alle Afrikaanse landen op de hoogte gesteld en landen die bezittingen hebben in Afrika.''

Deze in forse taal gestelde mededelingen zijn vooral bedoeld voor de Portugese regering, die al geruime tijd probeert Biafra te helpen.

Jean Sohramme kwam uit: Afrika terug met enkele tientallen van zijn huursoldaten, op 24 en 25 april 1968, nadat hij geruime tijd gevangen had gezeten in Boeroendi. Naar dit land was hij gevlucht na een nederlaag In Congo tegen de troepen van generaal Mobutu, president van Congo.

Generaal Mobutu stemde, na lang onderhandelen, uiteindelijk in met de repatriëring van Schramme en zijn huursoldaten. Een repatriëring die onmogelijk zou zijn geweest zonder medewerking van verschillende Afrikaanse landen over wier luchtruim noodzakelijkerwijs het vliegtuig met de repatrianten zou moeten koersen. Een akkoord werd ten slotte bereikt nadat Schramme en zijn soldaten een document tekenden waarin ze plechtig verklaarden nooit meer in Afrika te zullen terugkomen. Deze plechtige belofte heeft Schramme dus verbroken.

Schramme moet worden beschouwd als een avonturier, die behagen schept in oorlogvoeren. Hij heeft altijd beweerd dat hij zijn leven wilde inzetten voor de bevrijding van Congo. Hij heeft echter ook geruime tijd gediend onder generaal Mobutu, als leider van een eenheid Europese soldaten.

Kort na zijn terugkeer in België in het voorjaar van 1968 werd Schramme gearresteerd. Hij werd er van verdacht, als commandant van de huursoldaten, zonder vorm van proces een Belg te hebben laten executeren, de 28-jarige' Maurice Quentin, en dit na een ordinaire ruzie in de bar van een kazerne. Het stoffelijk overschot van Quentin werd in een rivier gegooid.

Niet al te sterk

Nadat Schramme in België enkele maanden in voorarrest had doorgebracht, stelde het hof van beroep te Brussel hem in vrijheid, in afwachting van een proces. Het feit dat het hof van beroep het voorarrest niet wilde verlengen en het feit dat het proces nog steeds niet heeft plaatsgevonden, wijst er op dat de feiten waarover het openbaar ministerie beschikt, niet al te sterk te zijn. Evenwel, de zaak tegen Jean Schramme is nooit geseponeerd, ze zal nog steeds moeten uitlopen in een proces voor een assisenhof. Het is uitermate ongebruikelijk dat een Belgische ingezetene het land mag verlaten terwijl een proces tegen hem in voorbereiding' is. Men belet mensen België te verlaten die verzuimd hebben een boete te betalen voor een verkeersovertreding.

Bron: Het vrije volk: democratisch-socialistisch dagblad | 9 juni 1969

Jean Schramme: Huurmoordenaar ontkomt aan Belgische rechters

Vorige week veroordeelde de rechtbank van het Belgische Mons ex-huurlingenleider Jean Schramme tot twintig jaar dwangarbeid voor een twintig jaar oude moord, gepleegd in Zaïre, dat toen nog Congo heette. In volle burgeroorlog schoot Schramme een gezant van "president" Tsjombe neer en liet het lijk voor de krokodillen gooien. Tot grote opluchting van het Belgisch politiek bedrijf bevindt Schramme zich al jaren buiten het bereik van de Belgische justitie. Hij woont in Brazilië. Zijn versie van de politiek zwaar beladen feiten, kreeg men dus niet te horen.

Tijdens de getuigenverhoren werd druk pro en contra gepalaverd over de rol van Schramme in de toenmalige Katangese afscheidingsoorlog. Liefdevol werd daarbij over het hoofd gezien dat Schramme tientallen jaren een spilfiguur is geweest in het internationaal extreem-rechtse huurlingencircuit. Wellicht is dit ook de reden waarom Schramme tot vandaag op welwillende steun kan rekenen van de conservatie katholieke krant Gazet van Antwerpen en van het neo-naziblad Alarm. In hun lofzang worden beide bladen de jongste maanden nog overtroffen door het kleurrijke Vlaamse weekblad Topics, sinds kort eigendom van de Nederlandse miljonair Pieter Heerma jr.

Jean Marie Joseph Antoine Thomas Schramme werd op 25 maart 1929 geboren als telg van een rijke Brugse familie. Zijn jeugdjaren sleet hij eerder onopvallend bij de paters Josefieten in het Oost-Vlaamse Melle. Toen hij achttien werd, brak voor hem het Ware Leven aan. Jean Schramme vervulde z'n legerdienst bij de para's en kwam zo op de Belgische militaire basis in Belgisch Congo terecht. Na z'n legerdienst bleef hij ter plekke en kocht met geld van zijn vader een koffieplantage ten noordoosten van Stanleystad. Hij bleef in de koffiehandel tot kort na de Congolese onafhankelijkheid in 1960.

De plantage van Schramme werd door muitende Congolese rebellen vernield en Schramme vluchtte naar de rijke koperprovincie Katanga. Hij arriveerde er net op tijd om zich aan te sluiten bij de pro-Westerse gouverneur Moïse Tsjombe die een afscheidingsoorlog begonnen was. Katanga was en is een der grootste koper-, diamant-, uranium- en kobaltreservers van de westerse wereld. De Katangese blanken (Belgen) begrepen onmiddellijk dat ze groot profijt zouden kunnen halen uit een onafhankelijke Katangese staat waar zij de economische touwtjes in handen hadden. Ze sloten zich zonder aarzelen aan bij de opstandelingen van Tsjombe.

Les affreux

Om met zijn Katangese Gendarmes het hoofd te kunnen bieden aan het Congolese leger en de blauwhelmen van de Verenigde Naties, deed Tsjombe een beroep op drie huurlingen-bataljons die geleid werden door de Fransman Bob Denard, de Ierse Zuidafrikaan Mike Hoare en de Belg Jean Schramme. De troep van Schramme bestond aanvankelijk uit tien blanke huurlingen en een zestigtal Katangezen. Hun deelname aan de gevechten viel vooral op door een meedogenloze bloeddorstigheid, zodat Schramme er zijn oorlogsnaam "Black Jack" en zijn groep de scheldnaam "Les Affreux" aan overhielden.

Mike Hoare, alias "Mad Mike", verklaarde later aan de International Herald Tribune over Schramme en de zijnen: "Ze liepen ongeschoren rond, richtten schietpartijen aan in cafés en droegen korte broeken waar hun ballen uithingen."

De Katangese afscheidingsoorlog liep uit op een fiasco. Tsjombe vluchtte naar Spanje en Schramme trok zich met zijn manschappen terug in Angola. Nog tweemaal, in 1964 en in 1967 probeerde Tsjombe, geholpen door de drie huurlingenleiders, de macht in handen te krijgen. Ook deze pogingen gingen de mist in. Het was tijdens de tweede campagne, in 1967, dat Schramme Maurice Quintin vermoordde.

Schramme bevond zich met enkele honderden huurlingen in het kamp van Yumbi en aarzelde om op te rukken. Tsjombe van zijn kant vond dat Schramme niet snel genoeg opschoot en hij stuurde hem de 37-jarige Belgische zakenman Maurice Quintin. Hij moest de huurling tot spoed aanmanen. Wat er tijdens de ontmoeting Schramme-Quintin gebeurde, werd nooit helemaal opgehelderd. Quintin zou Schramme het bevel hebben gegeven een aanval te beginnen tegen de provinciestad Goma. Schramme achtte zo'n aanval te riskant en vermoedde, zoals hij later zou volhouden, dat Quintin een spion van Mobutu was die hem in de val wou lokken. Het kwam tot een hoogoplopende ruzie tussen de twee avonturiers en tijdens een drinkgelag in de bar van het huurlingenkamp schoot Schramme Quintin neer.

Twee getuigen van de schietpartij, Schrammes luitenant Roger Rodrigue en de ex-scheutist Louis Otten, zouden later deze versie van de moord op Quintin bevestigen. Het was overigens Roger Rodrique die van Schramme de opdracht kreeg het lijk te doen verdwijnen door het in de Lowa-rivier te gooien, zodat het door de krokodillen zou worden verslonden. Schramme dacht dat hij veilig gespeeld had en vertelde de boodschappers die Tsjombe later stuurde dat Quintin weken voordien de terugreis had aangevat.

Na het, finale debacle vluchtte Schramme via Rwanda naar Portugal waar hij onderdook en raadgever werd van het ELP, het extreem-rechtse Ejercito de Liberacao de Portugal (Bevrijdingsleger van Portugal) dat, met het oog op een staatsgreep, volop huurlingen rekruteerde bij het Spaanse huurlingenagentschap Paladin.

Inmiddels zat Schrammes luitenant Rodrigue al weer thuis in België. Ondervraagd over de verdwijning van Maurice Quintin, bekende Rodrigue zijn aandeel in de moord. Toen Schramme in juni 1968 opnieuw in België opdook, werd hij na twee dagen aangehouden en opgesloten in de gevangenis van Vorst.

Administratieve vergissing

Tijdens de eerste ondervraging bekende Schramme onmiddellijk en zei dat hij uit wettige zelfverdediging had gehandeld. Ondanks de formele bekentenis werd hij bij gebrek aan bewijzen na enkele weken vrijgelaten. Enkele dagen later kreeg hij door een zogenaamde administratieve vergissing van de Brugse gemeentelijke administratie een paspoort en een uitreisvisum, waarna Schramme spoorloos verdween.

In de nazomer van 1968 dook Schramme op in de Baskische kuststad San Sebastian, de stad waarlangs twintig jaar eerder ook de Duitse nazi Otto Skorzeny en de Belgische Rexistenführer Leon Degrelle Spanje binnenkwamen.

In 1970 werd Schramme opnieuw in Portugal gesignaleerd. Hij gaf er zich voor kippenkweker, maar werkte' in werkelijkheid voor het ELP die nog maar eens een staatsgreep in de steigers had staan onder leiding van generaal Spinola.

Toen in 1974 de Portugese democratische lente intrad, vluchtte Schramme naar Brazilië, waar hij in 1976 in onduidelijke omstandigheden werd uitgewezen. Vervolgens zocht hij zijn toevlucht in Paraguay om zich uiteindelijk in Bolivië te vestigen.

Verloofden van de dood

Over Schrammes activiteiten in Bolivië lekte in juni 1981 een geheim rapport van de Belgische Staatsveiligheid uit. Daaruit bleek dat Schramme bij zijn aankomst in La Paz onmiddellijk aansluiting gevonden had bij het doodseskader "De Verloofden van de Dood", een uitgelezen kransje va nazi's, huurmoordenaars en huurlingen uit alle hoeken van de wereld.

Dit gezelschap genoot de hoge bescherming van de Franse oorlogsmisdadiger Klaus Barbie, ook gekend als "de slachter van Lyon", die het in Bolivië tot luitenant-kolonel van het leger geschopt had en zelfs tot presidentieel raadgever benoemd werd. In zijn functie van coördinator van de geheime politie en de doodseskaders deed hij graag en veelvuldig beroep op de "Europese specialisten".

Belangrijkste activiteiten van Barbie en zijn trawanten waren het uitroeien van alle mogelijke politieke oppositie en het veilig stellen van de cocaïne-handel, waarvan miljarden in de zakken verdween van hooggeplaatste militairen en de elkaar opvolgende dictators. Toen na het aftreden van generaal Banzer in 1980 voor het eerst vrije verkiezingen werden uitgeschreven en er een progressieve meerderheid aan de macht kwam, zagen de militairen en de drugsmokkelaars hun gemeenschappelijke handel bedreigd. Een staatsgreep kon niet uitblijven. Op 1 juli 1981 greep drugkoning generaal Garcia Meza de macht.

Stoottroep van de putch waren de commando's van de Verloofden van de Dood, die vermomd als verplegers met een dertigtal ziekenwagens het presidentieel paleis bestormden. Zowel de Belgische Staatsveiligheid, het Belgische ministerie van Justitie als het Londense Latin America Bureau beschikken over inlichtingen waaruit blijkt dat Schramme actief aan de staatsgreep deelnam. Wapenfeit waarvoor hij benoemd werd tot raadgever bij de Boliviaanse geheime politie van Klaus Barbie, de Servicio Especial de Securidad (SES).

Hun bron van inkomsten werd echter hun ondergang. De aanzwellende cocaïne-export viel onvermijdelijk samen met een toenemend cocaïne-misbruik in de Verenigde Staten en verschillende grote televisiestations brachten indringende reportages over de smokkelroutes en het aandeel van de Boliviaanse militairen daarin.

Het Amerikaanse State Department begon er zich meer en meer mee te bemoeien en toen onder Amerikaanse druk in oktober 1982 de militairen de plaats moesten maken voor de democratische president Hernan Siles Suazo, begon deze meteen aan de grote schoonmaak. Op de dag van zijn eedaflegging leverde hij Pier Luigi Pagliai, één van de daders van de bomaanslag in Bologna, uit aan de Italiaanse politie. Korte tijd later werd ook Klaus Barbie aan Frankrijk uitgeleverd. (*)

Een grootaantal huurlingen en ex-nazi's bleef echter, niet gelaten op een arrestatie zitten wachten. Schramme poetste de plaat en week andermaal uit naar Brazilië.

Moordproces

Inmiddels had ook de familie van de vermoorde Maurice Quintin niet stilgezeten. De weduwe Quintin en haar drie dochters startten in 1981 een nieuw juridisch offensief om Schramme veroordeeld te krijgen. Na een jarenlange juridische lijdensweg, besliste het Hof van Beroep in Mons op 24 februari 1985 dat Schramme en Rodrique voor het assisenhof moesten verschijnen.

Zoals te verwachten was, had het proces plaats in afwezigheid van Schramme, wat in het voordeel speelde van Rodrique die zich op 9 december 1985 hoorde vrijspreken. En daarmee zat de zaak geblokkeerd. Het was ondenkbaar dat Schramme zich vrijwillig bij de Belgische justitie zou komen melden en tussen België en Brazilië bestaat geen uitleveringsverdrag. Brazilië had overigens al een officieel uitleveringsverzoek afgewezen. Bovendien kreeg Schramme onlangs de Braziliaanse nationaliteit, en Brazilië levert geen onderdanen uit. Het hele proces en de uitspraak van de jury had bijgevolg slechts een symbolische functie.

Bron: Het vrije volk: democratisch-socialistisch dagblad | Hugo Gijsels | 24 April 1986

(*) In verband met de uitlevering van Barbie verwijs ik naar de aanslagen in Brussel op 6 februari 1983 » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Jean Schramme

Deze man is hier maar weinig besproken op het forum, toch vermoed ik dat zijn rol in het verhaal wel eens behoorlijk groter zou kunnen zijn dan dat we denken.

Over Schrammes activiteiten in Bolivië lekte in juni 1981 een geheim rapport van de Belgische Staatsveiligheid uit. Daaruit bleek dat Schramme bij zijn aankomst in La Paz onmiddellijk aansluiting gevonden had bij het doodseskader "De Verloofden van de Dood", een uitgelezen kransje va nazi's, huurmoordenaars en huurlingen uit alle hoeken van de wereld.

Dit gezelschap genoot de hoge bescherming van de Franse oorlogsmisdadiger Klaus Barbie, ook gekend als "de slachter van Lyon", die het in Bolivië tot luitenant-kolonel van het leger geschopt had en zelfs tot presidentieel raadgever benoemd werd. In zijn functie van coördinator van de geheime politie en de doodseskaders deed hij graag en veelvuldig beroep op de "Europese specialisten".

Belangrijkste activiteiten van Barbie en zijn trawanten waren het uitroeien van alle mogelijke politieke oppositie en het veilig stellen van de cocaïne-handel, waarvan miljarden in de zakken verdween van hooggeplaatste militairen en de elkaar opvolgende dictators.

Bron: Het vrije volk: democratisch-socialistisch dagblad | Hugo Gijsels | 24 April 1986

Vertaald uit het Spaans:

Volgens een geheime nota van de Belgische Staatsveiligheid maken ook vier huurlingen van Vlaamse afkomst deel uit van de paramilitaire bendes in Bolivia. Het zijn Kolonel Jean Schramme, Albert Van Ingelgom (66 jaar oud, een Duitse SS-commandant gestationeerd in het concentratiekamp Auschwitz), Roger Van de Zande (ook 66 jaar oud, Schramme's rechterarm) en zijn 30-jarige zoon, die zou werken bij de SES (nu DIE) in La Paz, waar hij de bijnaam "El Tigre" krijgt vanwege zijn beheersing van marteltechnieken.

Het was het in 1978 dat de Belgische huurling "Kolonel" Jean Schramme arriveerde in Bolivia, eveneens uit Paraguay. Ze ontvingen allemaal salarissen en documenten van het Boliviaanse ministerie van Binnenlandse Zaken en waren belast met de militaire training van irreguliere groepen.

Schramme, Jean: Mercenario belga. "Coronel" de mercenarios y ex jefe de Policía en Katanga (ex Congo belga, hoy Zaire). Beni.
Van de Zande, Róger: Mercenario belga. Del grupo de Schramme.
Van de Zande, N. "Tigre": Mercenario belga, hijo del anterior. Del SES. Torturador.
Van Ingelgom, Álbert: Mercenario belga. Ex oficial de las Tropas de Asalto nazis. Del grupo de Schramme.

Bron » www.derechos.org

“He (Klaus Barbie) provided a useful contact with other old nazis, such as Joachim Stellfeld, a former employee at the Kamaradenwerk organization who died in mysterious circumstances late in 1980, as well as established foreign mercenaries: the notorious Jean ‘Black Jack’ Schramme, who had made his mark in the Congo, Albert Van Ingelgom, formerly a senior official at the Auschwitz concentration camp, Roger Van Zande and his son , who worked with the SES and was know as ‘El Tigre’ for his skill in extracting information by physical means. A younger group contained men like Joachim Fiebelkorn, Stefano delle Chiaie and Pier Luigi Pagliai, who had records of neo-fascist attachments, were linked to a number of terrorist operations in Europe (including the Bologna railway station bombing) and exhibited a special interest in cocaine trade.”

Bron: Border Spilover. Drug trafficking and national security in South America.
These van Pablo Gabriel DREYFUS (Argentine) Instituut voor internationale studies, universiteit Geneve. Extracten pagina's 235 t/m 237.

» www.google.nl

Por otra parte, fue también en 1978 cuando llegó a Bolivia el mercenario belga «coronel» Jean Schramme, igualmente desde Paraguay. Todos ellos recibieron sueldo y credenciales del Ministerio del Interior boliviano y fueron encargados de la instrucción militar de grupos irregulares.

Bron » idoc.pub

Conclusie: Diverse bronnen plaatsen Jean Schramme in Bolivië van 1978 tot ergens eind zomer 1982. Schramme had zich in Bolivië omringd met tenminste 3 andere Belgen.

Wat betreft Vader (Roger) en zoon (N.) Van der Zande (of Van Zande/Vander Zande/Vanderzande(n)) helemaal niets ... wel zijn er een man en vrouw met die achternaam die op de lijst van WNP-leden en contacten staan, als contact.

Albert van Ingelgom is ook een raadsel, er was een Albert van Ingelgom die werd geboren in Vlaanderen in 1916 en in 1979 is overleden te Aken Duitsland. Ik heb uitgerekend dat de Albert die voor ons interessant is ook geboren zou moet zijn in 1916 maar de onze zou in Bolivië hebben moeten zijn in 1979 ... dus dat kan niet dezelfde zijn.

Verder wordt Albert van Ingelgom beschreven als een oud SS'er die bij de Neurenberg-processen tot 20 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, een andere bron meld dat hij in Auschwitz zou hebben gediend. Echter op lijsten van veroordeelden en medewerkers van Auschwitz komt hij nergens voor » en.wikipedia.org | forum.axishistory.com | www.tenhumbergreinhard.de

Het kan natuurlijk zijn dat deze man zijn oorlogsverleden aandikte om indruk te maken op "alte kameraden" als Klaus Barbie of Alphonse Sassen die de huurlingen voor Bolivië aanwierven, of om andere leden van het neonazi-doodseskader te imponeren. Ook is het niet uit te sluiten dat het een valse identiteit betreft en ook niet dat er spelfouten in namen staan. Misschien dat een Belgische forumist beter de weg weet in de Belgische oorlogs-archieven of geboorteregisters en meer vinden kan dan ik.

Enfin, het netwerk bijgenaamd "het zwarte orkest" is met Della Chiaie, Ciolini, Piagliai en Fiebelkorn etc in een hoofdrol aanwezig in Bolivia, hier maakt ook Jean Schramme deel uit van deze wereld. Naast martelen en moorden (en daartoe opleiden) in de naam van het anti-communisme organiseren zij de zogenoemde Cocaine-coup en maken zij direct deel uit van het cocainekoninkrijk van Roberto Suaréz-Goméz waarvoor zij de bewaking uitvoeren. Los van de grote handel van Suárez-Gomez handelen een aantal van hen ook zelf in coke.

Een deel van deze cocaine komt terecht in België... En er vertrekken ook weer vliegtuigen (dezelfde ?) met wapens van FN aan boord. Corruptie tot op het hoogste niveau! En de waarheid overtreft de fictie...

Op het vliegveld van Gosselies landde regelmatig een klein vliegtuig met cocaïne uit Bolivia via Paraguay of met hasj uit Libanon. Al de transacties gebeurden in een vliegtuigloods waar officieel de firma in huishoudtoestellen General Contractors was gevestigd."

Bron: Quote Francois Raes

De "groep van Schramme" in Bolivia is uitermate interessant!

Re: Jean Schramme

https://i.postimg.cc/V6gFPR5H/Schermafbeelding-2021-04-05-om-14-13-33.png

Zo'n 'brave' man... kijk eens... hij bracht zelfs 3 Congolese weeskinderen mee om te 'heropvoeden'...

10

Re: Jean Schramme

Jean Schramme overleden in Brazilië - Huurlingenleider stierf bij vrouw en kinderen

Afgelopen week, op woensdag 14 december in de late namiddag, stierf thuis, op zijn plantage te Rondonopolis in de Braziliaanse Mato Grosso, Jean Marie Joseph Antoine Thomas Schramme. Het nieuws werd pas gisteren door familieleden bekendgemaakt. Jean Schramme, op 25 maart 1929 geboren te Brugge, werd bekend als huurlingenkolonel in het voormalig Belgisch-Congo.

In 1968 keerde hij terug naar België, maar vertrok enkele maanden later weer uit het land. Eerst naar Portugal, dan naar Zuid-Amerika. Hij zou nooit meer naar België terugkeren.

Schramme overleed in Brazilië aan longkanker. Aan zijn doodsbed stonden zijn Braziliaanse echtgenote Edith Silva Pinheiro (31), zijn dochter Simone (13), en zijn zoontjes Janmarcus (10) en Michel (7). Ook Alphonse, één van de drie zwarte weeskinderen, die Schramme in 1967 had geadopteerd en mee naar België had gebracht. En één Belg: Roger Vanderstock, een vriend van de kolonel uit de Congo-jaren, die zelf al jarenlang in Brazilië woont. Hij was het ook, die de familie van Schramme in België en Frankrijk van het overlijden op de hoogte bracht.

Schrammes naam kwam in 1986 nog in het nieuws, toen het Assisenhof van Henegouwen hem bij verstek tot 20 jaar veroordeelde voor de executie van een andere Belg. Deze executie vond plaats in het huurlingenhoofdkwartier te Yumbi, in de voormalige Belgische kolonie.

In een telefoongesprek met Brazilië vertelde pleegzoon Alphonse, die eveneens in de buurt van Rondonopolis voor rekening van Fransen een plantage uitbaat, ons gisteren dat het met de gezondheidstoestand van zijn vader de laatste weken steeds bergaf was gegaan. Uiteindelijk had hij zich laten opnemen in een ziekenhuis en was daar geopereerd. “Vijf dagen na de operatie vroeg mijn vader me, of ik hem terug naar de plantage wou voeren”, aldus Alphonse. “Geen mens kon hem nog één uur langer in het ziekenhuis houden. Hij wou thuis sterven, bij vrouw en kinderen … Het moet voor hem een heuse martelrit zijn geweest, die trip naar huis, over al die barslechte wegen. Door het beuken en bonzen van het voertuig gingen de wonden van de operatie weer open …”

“Thuis verloor vader het bewustzijn, om er nog slechts één enkele keer uit te ontwaken. Enkele uren later stierf hij.” Schrammes broer, die te Oostende woont, verklaarde gisteren: “Jean heeft nooit de behandeling vanwege België kunnen vergeten, en zeker niet de veroordeling tot 20 jaar opsluiting, die in 1986 door het Assisenhof te Bergen tegen hem was uitgesproken.”

Jean Schramme, die stamde uit een vooraanstaande Brugse familie, volbracht zijn legerdienst als reserve-onderofficier bij de paracommando’s in het voormalig Belgisch Congo, en werd toen planter. Na de onafhankelijkheid trad hij in Katanga in dienst van Moïse Tsjombe, die zich met zijn provincie van de rest van het land wou afscheuren.

Omdat Leopoldstad van deze onafhankelijkheid niet wou horen, werden het Armée Nationale Congolaise, en daarna UNO-blauwhelmen, naar de mijnprovincie gestuurd. Tsjombe deed een beroep op Belgische officieren en huurlingen om, samen met zwarte Katangese soldaten (de zogeheten Katangese gendarmes), deze troepen buiten zijn provincie te houden. Er werden drie huurlingenbataljons gevormd: het Vijfde Commando onder de leiding van de Ierse Zuidafrikaan Mike Hoare, het Zesde Commando onder het bevel van de Fransman Bob Denard, en het Tiende Commando onder de leiding van Jean Schramme. In 1962 was het toch met de Katangese onafhankelijkheidsdroom voorgoed afgelopen.

Schramme en zijn blank, maar vooral zwart commando (hij had zijn bataljon het “Luipaardbataljon” genoemd), vochten van 1964 af dan toch weer in dienst van de centrale regering tegen muitende Simba’s. Toen generaal Mobutu op 25 november 1965 met een staatsgreep aan de macht kwam, wou hij het Tiende Commando ontbinden. Schrammen zijn troepen keerden zich toen op hun beurt tegen Mobutu, namen Bukavu in, en riepen er een tegenregering uit. Op 5 november 1967 werd de overmacht te groot, en moesten ze Rwanda binnenvluchten.

De blanken werden naar Europa gerepatrieerd, de Katangese gendarmes naar Angola. Schramme werd in België gearresteerd, verbleef 44 dagen in voorlopige hechtenis te Vorst, en werd toen vrijgelaten. Hij vertrok naar Portugal, en belandde in 1974 via Paraguay in Brazilië.

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 December 1988

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube