In mei 1984 stonden Eric Lammers en Marcel Barbier terecht voor het Brabantse assisenhof voor de dubbele moord in de Herdersliedstraat. Marcel Barbier werd veroordeeld tot levenslang, Eric Lammers werd vrijgesproken.

Juridisch gezien is de zaak maar voor de helft opgelost. Er waren twee daders en er is maar één dader veroordeeld. De tweede dader blijft dus onbekend.

Vermoordden extreem-rechtsen een KGB-agent te Anderlecht?

Maandag 4 mei begint voor het assisenhof van Brabant te Brussel in het Frans het proces tegen de 28-jarige Marcel Barbier uit Etterbeek en de 27-jarige Eric Lammers uit Oudergem. Ze worden beticht van de moord gepleegd op 18 februari 1982 te Anderlecht op de 31-jarige Fons Vandermeulen en zijn 44-jarige vriendin Francesca Arcoulin.

Achter de moordzaak schuilt een geladenheid die met extreme politieke ingesteldheid en misschien wel met spionage en contra-spionage te maken heeft.

De Staatsveiligheid is er in meer of mindere mate bij betrokken en een zogenaamde zelfmoord, die een moord kan zijn, van de "maarschalk” van de extreem-rechtse organisatie Westland New Post, de 35-jarige Paul Latinus, op dinsdag 24 april 1984 in de woning van zijn vriendin in het Waals-Brabantse Court-Saint-Etienne, zou er ook mee in verband staan.

Een kluif voor de liefhebbers van “politieke afrekeningen”, een zeer moeilijke taak voor de assisenhof-jury.

In februari 1982 werden in een appartement aan de Herdersliedstraat te Anderlecht de stoffelijke overschotten aangetroffen van een man en zijn vriendin. Ze waren enkele dagen voordien vermoord geworden. Eerst door wurging en daarna afgemaakt met kogels, zo bleek uit de lijkschouwing. Het onderzoek naar de dubbele moord bracht het bestaan aan het licht van de geheimzinnig extreem-rechtse organisatie Westland New Post.

Staatsveiligheid

Het werd in de loop van het onderzoek nooit helemaal duidelijk in hoeverre sommige agenten van de Staatsveiligheid betrokken waren bij de feiten. De vader van het slachtoffer, Alons Vandermeulen, werd door sommigen als agent van de Sovjet-inlichtingendienst KGB beschouwd. In elk geval stelde vader Vandermeulen zich burgerlijke partij op het proces te Brussel.

Westland New Post ontstond na het opdoeken van het Front de la Jeunesse. Marcel Barbier was militant in beide organisaties. In augustus 1983 werd Barbier aangehouden nadat hij in Vorst-Brussel op een Noord-Afrikaan had geschoten. Toen zijn huis werd doorzocht vond de politie uiterst geheim NAVO-documenten die waren gestolen op de Generale Staf te Evere. Barbier zei dat hij de documenten had gekregen van ene Libert (24), die tot september 1982 kwartiermeester was bij de Zeemacht.

Marcel Barbier verklapte den aam van een medeplichtige aan de moord op Vandermeulen en Arcoulin te Anderlecht in februari 1982. Aanvankelijk gaf hij zelf toe de moord te hebben gepleegd. Zijn medeplichtige was Eric Lammers, een jongeman die nog aan de militaire school had gestudeerd. Lammers werd aangehouden, maar nadien in voorlopige vrijheid gesteld. Hij genoot het voordeel van de twijfel. In april 1985 werd Lammer te Chamonix opnieuw gevat wegens andere misdrijven, o.a. de diefstal van een vrachtwagen volgeladen met sigaretten.

Infiltratie

Intussen bleef het gerecht geheimzinnig doen met de dossier over de militanten van Westland New Post. Vrij vlug kwam aan het licht dat WNP was geïnfiltreerd in de Generale Staf van de NAVO te Evere, waar heel wat geheime telexen verdween. Voorts achterhaalde men dat Paul Latinus de leider was van Westland New Post. Die man had in 1980 deelgenomen aan een recruteringssessie voor ambtenaar bij de Staatsveiligheid. Na negatief veiligheidsonderzoek werd hij afgewezen. WNP was op zijn beurt door leden van de Staatsveiligheid geïnfiltreerd.

Grote opschudding was er toen vernomen werd dat WNP-maarschalk Paul Latinus op 26 april 1984 verhangen werd met een telefoondraad in de woning van zijn vriendin te Court-Saint-Etienne. Zijn moeder hield staande dat haar zoon werd opgeknoopt, hoewel de officiële versie was dat Latinus zich had opgehangen. Tests van het gerecht wezen uit dat de telefoondraad knapte toen er een gewicht van 42 kilo werd aangehangen. Latinus was wel geen bonk, maar woog toch 55 kilo ...

Latinus zou over belangrijke dossiers beschikt hebben die een aantal politici in een zeer verdacht daglicht zouden hebben gesteld. Daarom moest hij uit de weg geruimd worden.

Wat de dubbele moord te Anderlecht betreft en de WNP-betichten Barbier en Lammers, werden details ontrafeld die in de loop van het komend assisenproces hun belang wel kunnen hebben.

Zo is bekend dat het slachtoffer Fons Vandermeulen bindingen had met “dader” Barbier. De wettige echtgenote van Vandermeulen en ook de moeder van zijn kinderen had de laatste tijd voor de moord haar intrek genomen bij Marcel Barbier. Omdat Vandermeulen ervan verdacht werd voor de Sovjet-russische KGB te spioneren, werd hij samen met zijn vriendin koud gemaakt. Westland New Post had afgerekend.

Bron: Gazet van Antwerpen | 30 April 1987

Westland New Post op beklaagdenbankje

Bijna vijf jaar na de feiten begon gisteren voor het assisenhof van Brabant het proces rond een moordzaak in Anderlecht. Wat oorspronkelijk startte als een “banale” moord als afrekening, bleek plots uit te groeien tot een affaire waarbij zelfs de Staatsveiligheid verwikkeld geraakte.

De media hebben de afgelopen dagen uitvoerig bericht over het proces van de twee moordverdachten voor het assisenhof van Brabant en hun activiteiten in de extreem-rechtse militie Westland New Post. Het onderzoek in de moord waarvan Marcel Barbier en Eric Lammers beschuldigd worden, leverde een bizar verhaal op dat neigt naar de meest fantasierijke spionageverhalen uit de stationskiosken.

In dit geval ging het echter om bittere ernst waarvan drie personen uiteindelijk het slachtoffer van geworden zijn.

Scrupuleuze veiligheidsmaatregelen

Wellicht om die reden was de publieke belangstelling gisteren in het Brusselse justitiepaleis vrij groot. Tientallen nieuwsgierigen verdrongen zich voor de deuren van de assisenzaal in de hoop een plaatsje te kunnen bemachtigen. Door de uitgebreide veiligheidsmaatregelen van de rijkswacht raakten die plaatsen slechts druppelsgewijs bezet. Iedereen werd grondig gefouilleerd en op zijn identiteit gecontroleerd.

Eén gijzelingsdrama in de gerechtszalen is blijkbaar genoeg voor de veiligheidsdiensten.

Nadat de jury ingezworen was, trok het proces zich langzaam op gang. De voorlezing van de akte van beschuldiging nam bijna een uur in beslag. Niet verwonderlijk dat het Hof dan ook denkt meer dan veertien dagen nodig te hebben om het hele verhaal van naaldje tot draadje uit te pluizen.

Meer dan 150 getuigen zullen hun visie op de feiten moeten komen vertellen. Het wordt voor de jury alvast een moeilijke taak uitsluitsel daarover te geven binnen veertien dagen, te meer daar beschuldigde Barbier zijn verklaringen in de loop van het onderzoek verschillende malen herroepen en gewijzigd heeft. Het vergemakkelijkt er alleszins de zaak niet op, die op zich al redelijk complex was.

Fiere militant

Ook gisteren namiddag, tijdens zijn ondervraging, gaf Marcel Barbier tegenstrijdige verklaringen over zijn doen en laten gedurende de maanden die tot de moord leidden. Hij blijft volhouden dat hij de dubbele moord op de ex-man van zijn vriendin Alphonse Vandermeulen, en diens bijzit, Francesca Arcoulin, niet gepleegd heeft. Hij bevond zich op het ogenblik van de misdaad in de armen van een nieuw vriendinnetje; een verhaal dat nu eens bevestigd werd, door zijn vrienden en dan weer ontkend.

De jonge Barbier, die in augustus 28 wordt, bleef onverstoorbaar wanneer hij geconfronteerd werd met zijn tegenstrijdige verklaringen. Krachtiger werd zijn stem, en strikter zijn houding wanneer de vragen over zijn privé-militie handelden: Westland New Post. Opvallend antwoordde hij daarbij steeds in de tegenwoordige tijd, alsof de paramilitaire organisatie in zijn ogen nooit opgehouden heeft te bestaan en nog steeds een nobele zaak nastreeft.

Hoezeer die zaak echter verweven was met waanideeën en schijnfilosofieën zal vandaag blijken wanneer de ondervraging van de beschuldigden wordt voortgezet.

Bron: Gazet van Antwerpen | 5 Mei 1987

Barbier op WNP-proces: “Voor Latinus wilde ik tot het uiterste gaan”

Ook op de tweede dag van hun proces voor het assisenhof van Brabant blijven de twee WNP-leden, Marcel Barbier en Eric Lammers, elke betrokkenheid ontkennen in de dubbele moord op Fon Vandermeulen en Francesca Arcoulin in februari '82 te Anderlecht.

De tweede dag van hun proces begon reeds met een aanzienlijke achterstand op het programma. Normaliter hadden maandag reeds beide beschuldigden verhoord dienen te worden en zou ook onderzoeksrechter Lyna als eerste getuige aan het woord zijn gekomen. Het was echter pas dinsdagavond eer men zover was

Befehl ist Befehl

Net als de dag ervoor bleef Marcel Barbier even rustig en secuur zijn antwoorden geven op de vragen van voorzitter Nicole Lumen. Meticuleus, met veel details verklaarde hij de reden van de verschillende tegengestelde verklaringen die hij in eerdere fasen van het onderzoek had afgelegd.

In opdracht van Latinus, de stichter van de WNP, had Barbier aanvankelijk de dubbele moord in Anderlecht bekend. In de gevangenis had Barbiers moeder hem een briefje gegeven waarop geschreven stond: “Doe wat Paul je gezegd heeft en je zal het later wel begrijpen.” Barbier, die Latinu verafgoodde en voor hem zeer ver wilde gaan, bekende de moord volgen een scenario dat hij eerder met het WNP-kopstuk had ingestudeerd. “Befehl ist Befehl”, motiveerde hij zijn stap later aan de onderzoeksrechter.

Nadat hij niets meer van Latinus hoorde, trok hij echter teleurgesteld, zijn bekentenissen in. Nog later bekende hij de moord opnieuw, omdat zijn moeder dreigtelefoontjes zou gekregen hebben. Hij herriep echter ook deze verklaring weer in een brief die hij schreef aan de commissaris van de gerechtelijke politie Marnette. Ook vandaag blijft hij nog bij de stelling dat hij onschuldig is. “Ik heb alleen op bevel gehandeld. Tevoren had ik met Latinus een scenario ingestudeerd, en daarom kende ik ook zoveel details van de moord. Waarom Latinus mij vroeg te bekennen weet ik niet. Misschien was hij het wel die een alibi nodig had.”

“Muur doen”

Zo kalm als Barbier sprak, zo nerveus bleek Eric Lammers. In een staccatogeroffel hamerde hij er de antwoorden uit. Van bij het begin van het onderzoek heeft hij steeds zijn onschuld staande gehouden. “Ik was inderdaad betrokken bij de WNP maar deed er alleen kleine werkjes.”

In de periode dat de moord in Anderlecht werd gepleegd volgde Lammers de Militaire School. Hoewel hijzelf beweert dat hij tijdens de moordnacht op appel was, beweren vrienden van hem dat hij er prat op ging “de muur" gedaan te hebben.

Bij de ondervraging van de eerste getuige, onderzoeksrechter Lyna, ontkende Lammers verdediger Mr. Dupont dat op zo'n korte tijd de rit van de Militaire School naar Anderlecht kon afgelegd worden. Daarenboven zouden Lammers kleren, na zulke terechtstelling doordrongen van bloed zijn geweest, waarmee hij toch minstens sporen in de wagen van zijn vader zou moeten achtergelaten hebben. Dit bewijst alvast voor Mr. Dupont dat zijn cliënt onschuldid is.

Bron: Gazet van Antwerpen | 6 Mei 1987

Commissaris Marnette op Brabantse assisenzaak: Staatsveiligheid toch betrokken bij WNP?

Stilaan komt het proces tegen Barbier en Lammers op dreef. Op de derde dag van deze assisenzaak voor het Hof van Brabant werden enkele deskundigen gehoord. Uit de verklaringen bleek dat de Staatsveiligheid alvast zijdelings bij de affaire betrokken is.

Met een dag vertraging werden gisteren de deskundigen verhoord in het proces rond de dubbele moord in Anderlecht op 18 februari 1982. Dokter Meersseman, die de autopsie op de twee slachtoffers, Fons Vandermeulen en Francesca Arcoulin, uitvoerde, verklaarde dat het medisch gezien niet kon uitgemaakt worden of de slachtoffers eerst de keel werd overgesneden en nadien door het hoofd geschoten of omgekeerd.

Kille executie

Dat het hoe dan ook om een echte executie ging en niet om “zomaar” een moord, werd nadien bevestigd door hoofdcommissaris Christian Devroom van de Gerechtelijke Politie die destijds de eerste vaststellingen deed in Anderlecht. “Beide slachtoffers droegen hun pantoffels nog aan de voeten, de flat was duidelijk niet doorzocht; de moordenaars waren slechts binnen gekomen om te doden”. De hoofdcommissaris gaat ervan uit dat er minstens twee daders geweest moeten zijn, omdat het onmogelijk is het eerste slachtoffer te doden en tegelijkertijd het tweede in bedwang te houden.

Commissaris Meurillon, de opvolger van Devroom, verhaalde eerder hoe het onderzoek zich geleidelijk op Marcel Barbier toespitste. Meurillon vond het verdacht dat iedereen in het café Bacchus de avond van de moord Barbier had zien weggaan om half elf. “De verklaringen klopten te goed”, zo zei de commissaris, “en dat is vaak verdacht”.

Achteraf bleek inderdaad dat Barbier zijn cafévrienden gevraagd had hem dit alibi te verschaffen. Bij een volgende huiszoeking bij Barbier werden 4 vesten meegenomen voor nader onderzoek en een bijgeslepen dolk. Op de vesten werden geen bloedsporen gevonden. Over de dolk daarentegen deed Barbier erg zenuwachtig. Hij vertelde dat die nooit het huis verlaten had, terwijl zijn vrouw eerder een tegengestelde verklaring aflegde.

Vertrouwensrelatie

Met spanning werd 's namiddags uitgekeken naar het verhoor van inspecteur Marnette van de Gerechtelijke politie (GP), die Barbier na diens arrestatie verscheidene malen verhoord had. Marnette bevestigde dat hij stilaan het vertrouwen van Barbier was gaan winnen. Op het moment dat hij voelde dat Barbier zou bekennen, heeft hij een nylonkous uit zijn lade gehaald om Barbier op weg te helpen. De moordenaars hadden in de Herdersliedstraat in Anderlecht immers een kous rond het pistool gewonden om wegspringende hulzen op te vangen. Op dat moment biechtte Barbier alle op.

Geleidelijk aan tijdens het verhoor, werd Marnettes uitleg echter aarzelender en minder zeker. Hij kon pas na enig aarzelen ontkennen dat hijzelf aan Barbier de naam van Lammers als medeplichtige had gesuggereerd. Ook moest er met enige aandrang gevraagd worden of er iderdaad een lid van de Staatsveiligheid aanwezig was bij de verhoren van Barbier. Marnette gaf uiteindelijk toe dat iemand van de contra-spionage binnen de Staatsveiligheid de verhoren assisteerde. Die verklaring bewijst dat de Staatsveiligheid, alvast zijdelings, bij de WNP-zaak betrokken was.

Vandaag komt daar wellicht meer helderheid in wanneer kopstukken van de WNP worden ondervraagd.

Bron: Gazet van Antwerpen | 7 Mei 1987

WNP bedreigt getuigen

Een geheimzinnig waas nestelt zich steeds manifester over het proces van Marcel Barbier en Erik Lammers voor het assisenhof van Brabant. Daar wordt niet alleen uitgemaakt of Barbier en Lammers effectief schuldig zijn aan de dubbele moord in de Herdersliedstraat te Anderlecht op 18 februari 1982, maar tevens wordt er komaf gemaakt met de geheimzinnige activiteiten van de extreem-rechtse militie Westland New Post.

Helemaal ten einde zijn die activiteiten nog niet, want verschillende getuigen verklaarden gisteren nog bedreigingen ontvangen te hebben. De publieke belangstelling op het proces gisteren was opvallend groot. Niet verwonderlijk overigens, omdat eindelijk de leden van WNP zelf aan het woord zouden komen. De eerste in de rij was Marc Van der Meiren, jeugdvriend van Eric Lammers.

Na de bekentenissen van Barbier in 1983 heeft Van der Meiren Lammers geholpen zich voor de politie te verbergen. Hij wist dat zijn vriend “erge feiten” had begaan, maar niet dat het om een moord ging.

Nochtans zouden Saucez en Nemry later aan de politie vertellen dat de vier vrienden op het moment van de vlucht over de moord in de Herdersliedstraat gepraat hebben. Van der Meiren ontkent dat echter formeel. “Het was”, zo vertelde hij op het proces, “precies alsof de WNP-leiding mij graag had horen vertellen dat ik reeds van bij de aanvang alles van moord afwist.”

Saucez, in streepjespak, bevestigde even later dat er tussen de vier vrienden effectief over de moord is gesproken. “Toen EricLammers terugkwam uit Chamonix en opgeroepen was door commissaris Marnette, vroeg hij of Marcel Barbier bekend had en misschien ook zijn naam genoemd had. Erik was echter ontspannen. Hij had immers een alibi van beton: die moordavond was hij in de militaire school.”

Familie bedreigd

Saucez vertelde dat hij meewerkte aan WNP uit nationale gevoelens. De publicatie van de gestolen NAVO-documenten had hij verzorgd om de geringe bewaking van de Alliantie aan de kaak te tellen. Vandaag heeft hij echter spijt van zijn lidmaatschap. Verscheidene malen heeft hij van WNP-leden dreigtelefoontjes ontvangen.

Door Libert, één van de WNP-kopstukken, werd hij gedwongen een brief naar onderzoeksrechter Lyna te schrijven waarin stond dat hij zijn verklaringen onder druk van Latinus had afgelegd. Zoniet zou zijn vrouw en kinderen wel eens iets kunnen overkomen. Daarnaast had Libert ook een nota laten circuleren waarin vermeld werd dat Saucez, Delombaerde en Nemry spoedig geëlimineerd zouden worden.

Jean-Louis emry bevestigd daarna de bedreigingen. Tijdens zijn legerdienst in Duitsland werd hij dringend bij commissaris Marnette geroepen die bedreigingen tegen Nemry had ontvangen. Mamette verwittigde hem vooral voorzichtig te zijn. De commissaris van de gerechtelijke politie die gisteren in de rechtszaal aanwezig was, werd om bevestiging gevraagd, maar hij kon zich het voorval nog nauwelijks herinneren.

Nemry had nochtans enkel serieuze onthullingen in petto. Zo vertelde hij dat Libert hem had gezegd dat de eerste arrestatie van Marcel Barbier opzettelijk uitgelokt was met de bedoeling de politie de fameuze NAVO-documenten te laten vinden. Verder had Nemry Lammers horen pochen over een operatie die hij succesvol had uitgevoerd.

Er werd op de moord gezinspeeld, maar Nemry geloofde er niet veel van, tot Latinus hem vertelde dat Lammers wel eens een lid van de Bende van Nijvel zou kunnen zijn. Toen werd hij ontzettend bang van zijn vroegere kameraad, zo vertelde hij.

Geestelijke vader

Laatste in de rij van de lange getuigenverhoren was Karel Deombaerde. Hij was als oud lid van de Waffen-SS de ”Geestelijke vader” van de WNP. Deombaerde, een kranige tachtiger die niet onder de indruk is van het proces, verklaarde dat Barbier hem op een communiefeest de moord in Anderlecht verteld heeft. Ook Libert en
Latinus waren van de misdaad op de hoogte, maar volgens hen lag die buiten de activiteiten van de WNP.

Delombaerde vertelde verder over de opdrachten binnen de militie: hoe een infiltratiepoging bij Libische terroristen werd gepland, hoe er geheime dossiers over Distrigaz werden aangelegd, hoe men zelfs plande de NAVO-raketten in Florennes te ontvreemden. Een fantastische en intrigerend amalgaam van hersenspinsels, waarin wellicht Libert vandaag met zijn getuigenis meer klaarheid kan brengen aIs laatst overgebleven leider van het WNP.

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Mei 1987

De “Hond” en het “Konijn” infiltreerden in WNP

Twee ambtenaren van de Staatsveiligheid die geïnfiltreerd waren in de extreem-rechtse militie Westland New Post, zijn gisteren als getuigen gehoord op het proces van Marcel Barbier en Eric Lammers. Een van hen noemde WNP-leider Libert bizar en gevaarlijk, terwijl zijn collega niets eigenaardig, terwijl zijn collega niets eigenaardig zag aan Libert.

Bernard Estièvenart, bijgenaamd de “Hond”, erfde WNP-leider Paul Latinus als informant van commissaris Smet van de Staatsveiligheid toen deze naar Charleroi werd overgeplaatst. Op een bepaald ogenblik toonde Latinus een brochure met NAVO-informatie aan getuige, die daarop zijn chef Joseph Kausse, alias het “Konijn”, alarmeerde. Kausse schroefde toen de maandelijkse vergoeding voor Latinus terug tot 6.000 fr., waarna de WNP-leider afhaakte. Hij stelde een andere WNP-leider, Michel Libert, voor om hem te vervangen.

Kausse hoorde in april 1983 dat een van zijn collega's, commissaris Smets, de WNP twee schaduwcursussen en een praktische oefening had gegeven, de zogenaamde oefening Esperanza. ”Dat een ambtenaar van de Staatsveiligheid zelf de groep infiltreert in plaats van informanten te betalen door hen een cursus te geven, druist in tegen alle deontologie”, aldus Kausse. “Het is ongebruikelijk maar er bestaat geen welomschreven vademecum”, verklaarde zijn collega Estièvenart.

Komaf maken

Maandagvoormiddag werd ook even gesproken over de moord op Fons Vandermeulen en zijn vriendin Francesca Arcoulin, waarvoor Barbier en Lammers terecht staan. Dat gebeurde tijdens het getuigenis van Nelly, de zus van Fons. Aan haar had Barbier gezegd: “Met de Vandermeulens maak ik allemaal komaf”. Getuige had toen geantwoord: “Dan ga je werk zat hebben, want er wonen er al vier onder uw dak …”

Onderzoeksrechter Schlicker uit Nijvel bracht verslag uit van zijn onderzoek naar de dood van WNP-leider Paul Latinus. Deze werd op 24 april 1984 dood aangetroffen in de kelder van de woning van zijn vriendin. Hij was verhangen met het telefoonsnoer. Schlicker onderzocht of het ging om zelfmoord of moord.

“Latinus woog 50 tot 55 kg. Het telefoonsnoer brak echter bij een gewicht van slechts 42 kg. Toch beweerde Latinus' vriendin Mireille van Houtvink dat het touw niet was afgeknapt, maar dat zij het eigenhandig doorsneed. Gezien de lengte van het ter plaatse gevonden snoer was het echter onmogelijk dat Latinus' benen in de lucht bengelden, zoals zijn vriendin beweerde”, aldus onderzoeksrechter Schlicker.

Tijdens het twee en een half jaar aanslepend onderzoek kwam geen enkele getuige verklaren dat Latinus depressief was. Kort voor zijn overlijden had de WNP-leider evenwel klacht ingediend omdat zijn moeder aan de telefoon werd bedreigd. “We zullen hem vinden als hij zich nog bezig houdt met het dossier Pinon”, zo werd anoniem meegedeeld. Het dossier Pinon slaat op een zedenzaak in Waals-Brabant, waarin belangrijke figuren zouden vooromen. “Een dergelijk dossier is nooit gevonden’”, zo stelde de voorzitter.

Bron: Gazet van Antwerpen | 12 Mei 1987

Getuigen moesten Barbier alibi verzorgen

Op de avond dat Fons Vandermeulen en zijn vriendin werden vermoord, misdaad waarvoor Marcel Barbier en Eric Lammers terechtstaan, werd beroepsmilitair Bernard Pêche samen met zijn vrouw door WNP-leider Libert naar een café ontboden. Daar kregen ze te horen dat indien er naar gevraagd werd ze moesten getuigen dat Barbier met hem de avond in de kroeg had doorgebracht.

Pêche die gisteren als getuige werd gehoord, zei dat Libert niet specificeerde waarom en wie er naar zou vragen. Getuige die van oktober 1981 tot april 1982 lid was van WNP, had begin 1982 van Barbier en Libert opdracht gekregen een gebouw in de Herdersliedstraat te Anderlecht te bespieden. Kort nadat zij van die taak was ontheven, werden Vandermeulen en Arcoulin, die in het gebouw wonen, vermoord.

Een reden voor die bespiedingsopdracht werd aan Pêche niet gegeven. Hij moest verslag uitbrengen aan Libert of aan WNP-kader Fréderic Saucez. Getuige verliet WNP na enkele maanden omdat, zo zei hij gisteren, “Westland New Post niet serieus was”. Toen hij de groep verliet waarschuwden Libert en Barbier hem “zijn bek te houden”.

Francis Dossogne, leider van het Front de la Jeunesse, belegde een vergadering toen hij vaststelde dat Paul Latinus leden van het front ronselde voor een nieuwe groep, die zoals getuige later vernam Westland New Post was. Dossogne beschouwde WNP als een uiterst gevaarlijke militie die niet op eigen houtje handelde. “De groep kreeg van andere opdrachten, maar bewijzen heb ik niet”, getuigde hij gisteren.

Josiane Vandermeulen (19), dochter van het slachtoffer Fons en van Marcelle Gobert, die met Barbier samenwoonde, getuigde dat ze op de avond van de moord Barbier zag thuiskomen. Hij droeg een jekker en spijkerroek en niet een donkere jas en beige pantalon zoals de vermoedelijke moordenaar.

Josiane herinnerde zich dat feit pas in oktober 1984, ruim twee en een half jaar na de misdaad. Aan de voorzitter van het hof zei ze dat de herinnering kwam op vraag van haar moeder nadat deze Barbier in de gevangenis had bezocht.

Gesloten deuren

Tijdens de namiddagzitting getuigde Albert Raes, administrateur-directeur-generaal van de Staatsveiligheid. “Ik ken commissaris Christian Smets al lang en goed”, zo begon getuige, waarop voorzitter Lumen vroeg of hij tevreden was over zijn diensten. “Daar zou ik graag genuanceerd en achter gesloten deuren op antwoorden”, zei de administrateur-directeur-generaal.

De advocaten van de burgerlijke partij en van Barbier verzetten zich hier tegen “omdat Albert Raes een burger is als alle anderen”. De verdediging van Lammers had geen bezwaar ook al omdat “commissaris Smets heeft bevestigd Lammers niet te kennen”.

Het hof besloot in te gaan op het verzoek van Albert Raes, die drie uren lang achter gesloten deuren werd gehoord.

Bron: Gazet van Antwerpen | 13 Mei 1987

Barbier bekende op bevel van WNP-leiding

De moeder van Marcel Barbier die samen met Eric Lammers terechtstaat wegens een dubbele moord te Anderlecht, getuigde woensdag dat haar zoon de moord bekende op bevel van WNP-leider Latinus.

Monique Cambier, die in 1976 samenwoonde met Paul Latinus, was de dag na de bekentenissen Marcel Barbier gaan bezoeken in de gevangenis. “Ik geloofde geen barst van zijn verhaal”, zei getuige gisteren, “want Marcel kon geen bloed zien. Hij bleef echter volhouden en toen ik vroeg of hij iemand beschermde gaf bij geen antwoord.”

Getuige had toen ook een telefonische boodschap voor Barbier gekregen van een andere WNP-leider, Karl Delombaerde. Monique Cambier herinnerde zich de ganse boodschap niet, maar wel dat “Marcel zich geen zorgen moest maken. Dat hij de waarheid en heel de waarheid moest zeggen. Dat in verband met de “Eend” de zaak in orde was en dat voor Albert Raes de bom zou barsten”.

Albert Raes is administrateur-generaal van de staatsveiligheid die dinsdagnamiddag achter gesloten deuren als getuige werd gehoord. De “Eend” is de schuilnaam van commissaris Smets van de Staatsveiligheid. Van hem zou Raes dinsdag gezegd hebben dat hij met medeweten van de hiërarchie in de Westland New Post geïnfiltreerd.

Appel

Na de moeder van Barbier getuigden enkele vrienden van Eric Lammers. Aan hen had beklaagde verteld dat bij lid was van de WNP, maar getuigen dachten dat het een religieuze sekte was omdat Lammers vooral sprak over een cursus Keltische filosofie.

Lammers voert als alibi aan dat hij op het appel was in de Koninklijke Militaire School. Commissaris Georges Marnette heeft kortgeleden uitgetest dat het traject van de KMS naar de woning Barbier te Vorst in ongeveer tien minuten kan worden afgelegd. Het appel in de KMS vond plaats omstreeks 22u, de moord om 22u25.

Kolonel Verbecke, directeur van de opleiding in de KMS, is momenteel in Zaïre. Maar volgens zijn verklaring aan de gerechtelijke politie gebeurt het appel door een kameraad van de klas. De kolonel maakt zich geen enkele illusie over de efficiëntie van de appels: “De muur doen is bij ons een honderdjarige traditie”.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Mei 1987

Alibi van Lammers nogmaals onder de loep

Donderdag werd de zoveelste poging ondernomen om het alibi van Eric Lammers na te trekken. Lammers en zijn medebeklaagde Marcel Barbier worden beschuldigd van de moord op Fons Vandermeulen en Francesca Arcoulin op 18 februari 1982 in Anderlecht.

Ten tijde van de feiten was Lammers student aan de Koninklijke Militaire School te Brussel. Hij voert aan dat hij de moord niet kan hebben gepleegd omdat hij om 22 uur op het appel was. Kolonel Roland Reynders probeerde het beeld van één grote blok gruyèrekaas dat de KMS op het proces krijgt recht te zetten. “De eerstejaars zoals Lammers slapen in zalen van 12 tot 14 mensen. Als iemand ontbreekt valt dat op”.

De kolonel die bekende destijds zelf de muur te hebben gedaan, gelooft niet erg in op blaaspoppen of hoofdkussen waarmee studenten de officier van wacht zouden verschalken tijdens het tegenappel. “De officier van wacht is minstens een vierdejaars. Enkel als hij en diegene die de muur doet elkaar goed kennen, is het mogelijk dat zij tot een akkoord komen. Alleszins is het onmogelijk onze minstens 700 studenten allemaal te controleren. Voor de muur rond de Koninklijke Militair school geldt hetzelfde: ze is 3,5 km lang”.

Kolonel Reynders werd pas in juli 1984 aangesteld in de KMS wat bij een jurylid de vraag ontlokte: “Waarom krijgen wij hier geen getuigen die gelijktijdig met Lammers op de school zaten?”

Voor de kwestie van het appel aan de orde kwam en na een tijdrovende procedurekwestie werd René Haquin gehoord. De journalist van Le Soir deed uitvoerig relaas van zijn contacten met Paul Latinus, leider van de privémilitie Westland New Post. Beide beklaagden waren lid van deze groep die door twee ploegen van de staatsveiligheid werd geïnfiltreerd.

“Commissaris Smets van de veiligheid heb ik ontmoet in het gezelschap van een paar van mijn collega’s”, aldus Haquin.” Met commissaris Kausse van de andere ploeg heb ik daarentegen nooit contact gehad”.

“Probeerde Paul Latinus niet te manipuleren?”, vroeg de voorzitter van het hof. “Hij probeerde me voortdurend te manipuleren”, aldus Haquin. “Daarom heb ik een aantal van zijn verhalen niet gepubliceerd”.

Adjudant Guy Goffinon van de Brusselse BOB had in november 1982 driemaal contact met Latinus op diens initiatief, zo getuigde hij donderdagnamiddag. Latinus praatte over zijn groep tegenover de BOB’er. Hij stelde WNP voor als een extreem-rechtse loge, te vergelijken met de jongerenploegen die de metro van New York bewaken. De WNP-leider zocht de medewerking van Goffinon voor een project om WNP-leden in trainingskampen voor terroristen in Libië te laten infiltreren. De BOB’er ging daar niet op in. Toen Latinus Goffinon daarenboven informatie weigerde over een niet nader genoemde adjudant van de rijkswacht die contacten zou onderhouden met een Antwerpse wapenhandelaar, liet Goffinon de WNP-leider weten het niet nuttig te vinden nog verder elkaar tijd te verspillen. Goffinon bracht meteen verslag uit bij zijn superieuren.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Mei 1987

“Tranen helpen hier niet”

De laatste getuigen hebben de rij gesloten op het proces rond de dubbele moord in Anderlecht op 18 februari 1982. Met enkele dagen vertraging kunnen dan volgende week de pleidooien een aanvang nemen.

Als eerste nam vrijdagochtend Lucien Vereecken plaats in het getuigenbankje. Hij was een voetbalvriend van Fons Vandermeulen, één van de slachtoffers in de Herdersliedstraat in Anderlecht. Vereecken beschreef Vandermeulen als een fijne vriend die nadat bij Franscesca Arcoulin had leren kennen, helemaal zijn draai had gevonden.

Hij was tevreden en fier over zijn werk bij Pfizer en lachte wel eens over de levensverzekering die zijn werkgever voor hem had afgesloten. “Dood ben ik een pak meer waard dan levend”, grapte hij tegen Vereecken. Overigens voelde Vandermeulen zich niet meer zo gerust wanneer hij Marcella Gobert, zijn ex-vrouw en de bijzit van beschuldigde Barbier, nog eens ging opzoeken. “Ik heb schrik van die nieuwe vriend van Marcelle”, vertrouwde hij zijn vriend meer dan eens toe.

Volgens het boekje

De moeder van de tweede beschuldigde, Eric Lammers, zorgde voor een emotionele getuigenis. Bij enkele vragen van de jury barstte zij in tranen uit, waarop haar zoon baar bars toesnauwde: “Stop daarmee moeder; tranen helpen hier niet.” Mevrouw Lammers had toen net beschreven hoe geduldig, meevoelend en zacht haar Eric wel kon zijn ...

Tijdens haar getuigenis kwam het tot een regelrechte rel tussen voorzitter Nicole Lumen en meester Dupont, verdediger van Lammers. Toen Dupont mevrouw Lammers vroeg te vertellen hoe zei van het kastje naar de muur werd gestuurd tijdens de gevangenisbezoeken aan haar zoon, schrapte de voorzitter de vraag omdat zij niet bijdroeg tot het proces.

Mr. Dupont nam de zaak hoog op en verweet de voorzitter dat zij de getuigen uitermate subjectief ondervroeg. Vanaf dat moment zag de verdediging zich verplicht alle getuigenverhoren uitsluitend via tussenkomst van Nicole Lumen te doen; strikt zoals het boekje het trouwens voorschrijft.

Befehl ist Befehl

Robert Barbier kwam getuigen over een rel die zijn oudere broer Marcel in Brussel had geschopt op een zomerdag in 1983. Toen had hij zwaar gevochten op straat en zelfs naar enkele Arabieren geschoten. Robert beweerde dat Marcel zeer stevig had gedronken en gehandeld had in een dronken bui. “Toch”, zei hij, “had Marcel zich nog min of meer onder controle. Toen hij schoot, mikte hij nadrukkelijk op de grond om zeker niemand te verwonden.”

Hij beschreef Marcel verder als iemand die zin had voor orde en autoriteit, die daarvan zelfs zijn motto had gemaakt. “Befehl ist Befehl”, nam Marcel meermaals in de mond. Zijn broer Robert wilde die verklaring in de rechtszaal evenwel alleen maar in de Franse vertaling afleggen.

Als laatste in de rij kwam vader Lammers het voor zijn zoon opnemen. Hij ontkende ten stelligste dat zijn zoon de moord zou kunnen hebben gepleegd. Daarvoor is vader Lammers zelf op onderzoek uitgegaan. Hij is gaan navraag doen bij de militaire school waar Eric op het moment van de misdaad in opleiding was. Volgens zijn bevindingen was Eric tijdens de moordnacht nog om 22u gezien, terwijl het drama in Anderlecht zich minder dan een half uur later zou afspelen.

Overigens werd er thuis nooit over politiek gesproken, alleen maar over sport waarvan zowel vader als zoon fanaten waren. De familie stond trouwens helemaal niet als uiterst-rechts gecatalogeerd. Steeds waren er immers kinderen uit de klas van leraar Lammers op bezoek, waaronder verschillende Marokkanen en Turken.

Nu de bijzonder lange rij getuigen eindelijk gedefileerd is, kunnen volgende week de pleidooien aanvangen. Velen verwachten dat de verdediging dan de puzzelstukjes in elkaar zal schuiven, wat misschien wel tot spectaculaire theorieën kan leiden. Het WNP-proces gaat daarmee waarschijnlijk zijn meest spannende fase in.

Bron: Gazet van Antwerpen | 16 Mei 1987

Staatsveiligheid blijft verder ruziën

“Op de vraag of de belaagden echt schuldig zijn, kan ik geen uit uitsluitsel geven. Ik ben er echter wel van overtuigd dat beide figuren uitermate gevaarlijk zijn.” Op die manier besloot de Burgerlijke Partij gisteren haar pleidooien in de assisenzaak tegen Marcel Barbier en Eric Lammers, die ervan verdacht worden op 18 februari '82 een dubbele moord te hebben gepleegd in Anderlecht.

Meester Hamaide, die sprak namen de vader van het slachtoffer, Fons Vandermeulen noemde dit proces allesbehalve banaal. Niet alleen zijn er de wijde uitlopers die de activiteiten van beide beschuldigde hadden binnen hun organisatie, de WNP, en verder ook naar de Staatsveiligheid toe. Maar ook het kluwen tussen waarheid en verzinsel lijkt hier bijna onontwarbaar.

Teveel details

Daarom ging meester Hamaide alleen op de feiten af en probeerde ze logisch te verklaren. Zoals bijvoorbeeld de vraag waarom de moordenaars eerst bij de benedenburen belden vooraleer hun slachtoffers af te maken.

Misschien waren er wel meer moordenaars dan de twee mannen die aanbelden en probeerden ze zo de politie het spoor bijster te maken. Zoals de bekentenissen van Marcel Barbier tegenover commissaris Marnette, die hij later weer terugtrok. Maar Barbier heeft zoveel details verteld die nog niet in de kranten hadden gestaan, dat hij ze onmogelijk verzonnen kon hebben.

Zoals ook de mogelijke motieven voor de moord. Er waren allereerst de centen van de levensverzekering van Fons Vandermeulen. Een uitkering van 5 miljoen was een boel geld voor Barbier die moest leven van de werkloosheidsvergoeding van zijn bijzit. Barbier was ook jaloers op de kinderen die Vandermeulen samen met Marcelle Gogert had. De kans zat erin dat Vandermeulen er nog steeds het hoederecht van kon opeisen.

Een derde mogelijk motief ten slotte was de mystiek die rond de hele WNP-beweging hing. Barbier was volgens een Keltische rite getrouwd met Marcella Gobert. Volgens die rite moeten eerst alle tegenstand tegen het huwelijk weggewerkt worden. De moord zou dus een logisch gevolgtrekking kunnen zijn.

Alleen de feiten

Ook mr. Bauthier pleitte voor de Burgerlijke Partij in dezelfde zin. Barbier heeft bij zijn 6 bekentenissen telkens zulke details gebruikt dat hij ontegensprekelijk bij de moord moet aanwezig geweest zijn. Daarnaast heeft hij tijdens het hele verhoor steeds de naam Lammers blijven noemen als zijn medeplichtige, hoewel hij voordien weinig contact met Lammers had binnen de WNP. En waarom juist Lammers? En waarom vroeg Lammers zelf, bij de eerste bekentenissen van Barbier: “Heeft hij mij ook beschuldigd?” Het zou al zeer onwaarschijnlijk zijn wanneer Barbier en Lammers de moordenaars van Anderlecht niet zijn.

Opvallend tijdens de pleidooien was dat de burgerlijke partij vermeed om enige allusie op de staatsveiligheid te maken. Maar de betrokkenheid van de veiligheidsdiensten werd 's morgens nog maar eens in de verf gezet door een ruzie tussen twee commissarissen die binnen de WNP geïnfiltreerd waren. Joseph Kausse kwam op de laatste dag van de getuigenverhoren aandragen met een artikel van het rechtse blad Nouvelle Europe Magazine, dat van de hand van Christian Smets een andere veiligheid-commissaris zou zijn geweest. Kausse beschuldigd Smets daarmee zelf actief met uiterst rechts meegewerkt te hebben. Smets ontkende echter formeel.

Die laatste ruzie is uiteraard nog maar eens kolen op de molen van de verdediging die in haar pleidooien zeer zeker het proces van de staatsveiligheid zal maken om zoveel mogelijk de schuld van de beklaagden af te wentelen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 19 Mei 1987

Marcel Barbier is harteloze killer

Nu de getuigenverhoren in de Brabantse assisenzaak tegen Marcel Barbier en Eric Lammers zijn afgelopen, begint het publiek - zo al dat niet eerder het geval was - zich duidelijker in twee kampen te splitsen.

Sommigen geloven dat de dubbele moord in de Herdersliedstraat in Anderlecht zuiver en alleen gepleegd werd om het geld van de levensverzekering van het slachtoffer op te strijken.

Anderen menen dat het mystieke entourage van de WNP en de betrokkenheid van de Staatsveiligheid erin, de voornaamste oorzaken waren. Bepaalde kranten en tijdschriften hebben die laatste stelling de afgelopen weken stevig voedsel gegeven en de verdediging heeft daar, uiteraard, rijkelijk munt uit geslagen. Het was gisteren voor het Openbaar Ministerie dan ook geen gemakkelijke klus om de jury erop te wijzen dat deze assisenzaak in eerste instantie gevoerd wordt ter beoordeling van een moord en niet van de werking van de nationale veiligheidsdiensten.

Mr. Jaspar baseerde zich op het vooronderzoek om de moord stap voor stap te ontleden, “en het overtollige kreupelhout te verwijderen dat het licht op de feiten tegenhoudt”.

Jaspar tekent de slachtoffers Fransesca Arcoulin en Fons Vandermeulen, als een bescheiden hardwerkend koppel dat tevreden leeft met elkaar. Zij hadden geen politieke bindingen, alleen sport interesseerde hen.

Arrogante moordenaar

In hun leven komt Marcel Barbier binnen, die gaat samenwonen met de vroegere vrouw van Fons. Barbier heeft een trieste sociale achtergrond, dat geeft Jaspar toe. Hij is ook dromerig en beïnvloedbaar. Op een gegeven moment heeft hij zich tot het protestantisme bekeerd en wilde zelfs pastoor worden! “Als God bestaat, hoop ik dat hij dit hoort en weet waaraan hij ontsnapt is”, snijdt Jaspar ironisch commentaar door de zaal.

Want eerder was Barbier een verwaand, egoïstisch en elitair kereltje. En het zou er al heel gek aan toe moeten gaan als op het einde van dit proces niet als een paal boven water staat dat Barbier de moord in Anderlecht echt gepleegd heeft. Om verschillende redenen.

Fons Vandermeulen en Marcelle Gobert, zijn ex-vrouw, hadden nog regelmatig contact met elkaar. Gobert en Barbier zouden dus best hebben kunne weten van Fons' levensverzekering ten bedrage van 5 miljoen; een som die een mooi motief vormt voor het in armoe levende koppel.

Ook wist Marcel Barbier zich opvallend veel details van de moord te herinneren, bij zijn bekentenissen die hij zogenaamd had afgelegd op bevel van WNP-leider Latinus. Hij vertelt aan de Gerechtelijke Politie details die niet in de kranten hebben gestaan en alleen aan de moordenaar zelf bekend kunnen zijn.

Tenslotte, en hier raakt Jaspar de essentie, is het wel heel gek dat Barbier op de dag van de moord zelf een vals alibi in elkaars knutselt, terwijl hij pas maanden latèr van Latinus de opdracht zou krijgen om de moord op zich te nemen. Het zijn voor het Openbaar ministerie allemaal feiten die moeten duidelijk maken dat Barbier een harteloze kille moordenaar is.

Bron: Gazet van Antwerpen | 20 Mei 1987

Engageerde Latinus huurmoordenaars?

Hoeveel waarheden bestaan er? Hoeveel tegenstrijdige thesissen kunnen gelijk krijgen? Nadat advocaat-generaal Jaspar aangetoond had dat de dader van de dubbele moord te Anderlecht in ’82 ontegensprekelijk Barbier moest zijn, bewees de verdediging gisteren - nauwkeurig en beredeneerd - dat diezelfde Barbier de feiten in de Herdersliedstraat onmogelijk kon gepleegd hebben.

Mr. Van Den Bosch bereidde het terrein voor door het portret van Marcel Barbiet uit te tekenen. Hij beschrijft de verafgoding die Barbier voelt voor Latinus, de bijzit van zijn moeder, en hoe schaamteloos misbruik de latere WNP-leider daarvan maakt. Van Latinus krijgt Barbier eindelijk waardering voor de dingen die hij doet, iets wat hij vroeger nooit gekend heeft. Daarenboven is Latinus informant voor de Staatsveiligheid: het hoogste ideaal voor de WNP-leden. Latinus had dus alle touwtjes in handen om Barbier te laten dansen waarheen hij het maar wou.

Geen bewijzen

Dat hij dat uiteindelijk ook gedaan heeft, bewees mr. Vergauwen in een lang maar glashelder betoog. De verdediging ging ervan uit dat Barbier de moord niet heeft gepleegd om verschillende redenen.

Nooit zijn er effectieve bewijzen gevonden dat de beklaagde schuldig zou zijn. Er werden geen vingerafdrukken gevonden, geen bloedsporen op kleren. De getuigen kunnen noch Barbier, noch Lammers formeel herkennen.

En wat zou het motief geweest zijn van de moord? Barbier geeft bij zijn bekentenissen wel enkele redenen, maar die zijn zo dwaas dat noch de burgerlijk partij, noch het Openbaar Ministerie ze gelooft. En als het echt gewoon om het geld was dat Vandermeulen en Arcoulin werden vermoord, waarom verklaart Barbier dat niet bij zijn bekentenissen?

Neen, de zaak zit te ingewikkeld in elkaar om zomaar aan te nemen dat het om een loutere geldmoord gaat, zo betoogde mr. Vergauwen. Waar draait het dan wel om?

Autobus vol idealen

Latinus had met een handvol jongens een clubje gesticht om een mogelijke Russische invasie te stoppen. Een halve autobus dappere Belgen zou de Russische legers gaan tegenhouden! De WNP-leden geloofden in de heilige zaak, maar Latinus had voor zichzelf nog een tweede bedoeling: de linkse elementen in de Staatsveiligheid te ontmaskeren. De veiligheidsdiensten waren reeds geïnfiltreerd in de WNP. Nu hoefde alleen nog maar de WNP beklad en opgeblazen te worden om de Staatsveiligheid in zijn val mee te sleuren. De assisenzaak die nu gevoerd wordt, bewijst dat het plan realistisch was.

Waarom, zo veronderstelt Vergauwen voorzichtig, zou het niet mogelijk geweest zijn dat Latinus twee huurmoordenaars op Vandermeulen afstuurt. Later vraagt hij Barbier de misdaad op zich te nemen. En in zijn naïef en blind vertrouwen gehoorzaamd Barbier. Hij vernietigt zelf zijn alibi en bekent. Wanneer Latinus hem echter niet uit de gevangenis komt halen, zoals beloofd was, trekt hij alles terug.

“Is deze thesis zo fantastisch”, vraagt mr. Vergauwen zich af, “na alle veronderstellingen die de jury reeds van de andere partijen te slikken heeft gekregen?” Misschien wel, misschien niet. “Maar voor de punten waarover ik geen bewijzen kon leveren, hebt. U ook geen sluitende verklaring”, zo bezweert hij de jury. “En om die reden mag u Barbier niet schuldig verklaren. Er zijn nog teveel twijfels over in deze zaak. En men mag niemand veroordelen over een vraagteken.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 Mei 1987

Was Latinus misschien de moordenaar?

Van bij de start van het onderzoek naar de dubbele moord in de Herderliedstraat te Anderlecht, heeft Eric Lammers steeds ontkend dat hij schuldig was. Zijn verdedigers hadden het gisteren voor het Brabants assisenhof dan ook iets gemakkelijker om de onschuld van hun cliënt te bewijzen dan de advocaten van Barbier, die tijdens het onderzoek verscheidene keren bekend heeft.

Tijdens het hele proce heeft Mr. Dumont, de verdediger van Eric Lammers, niet nagelaten de show te stelen. Gedurende zijn pleidooi deed hij dat nog eens uitgebreid over. Soms fluisterend, dan plots weer bulderend, weet hij de aandacht van de zaal op de toppen van zijn vingers te houden.

Ringbaard

Ter attentie van de jury resumeert Jean-Paul Dumont de getuigenverhoren. Hij “beschrijft de infiltratie van de Staatsveiligheid in de WNP en beschuldigt undercover-agent Smets ervan dat hij te ver is gegaan. Smets heeft een gevaarlijk spelletje gespeeld en levens van onschuldigen op het spel gezet.

Met een uitvergroot Brussels stadsplan erbij stippelt Mr. Dumont de weg uit die Lammers had moeten afleggen tussen de Militaire school en de Herdersliedstraat, op de avond van de moord. Het is onmogelijk, zo beweert de pleiter, dat hele traject af te leggen in de 22 minuten die resten tussen het laatste appel op de Militaire School en het tijdstip van de moord.

Wie heeft de moord dan wel gepleegd? Zou het Latinus zelf niet gedaan kunnen hebben, zo vraagt Dumont zich af. Latinus was razend op Lammers omdat die geweigerd had zich voor te bereiden op een infiltratiezending naar Lybië. Hij laat dus bij zijn beschuldigingen de naam van Eric Lammers vallen, en het kwaad is geschied. Maar met evenveel recht kan Latinus zelf van de moord beschuldigd worden. Getuigen herkennen immers tijdens het onderzoek een kennis van slachtoffer Vandermeulen, nl. Christian Pavlov.

Van hem is echter bewezen dat hij de dader niet kon zijn. Toch is hij even groot als Latinus, heeft dezelfde gezichtsvorm en draagt ook een ringbaardje.

Slecht onderzoek

Als laatste verdediger verontschuldigt Mr. Lancaster zich bij de jury dat alle “harde” bewijzen al geleverd zijn. Hij blijft met de restjes zitten. Toch trekt hij zich goed uit de slag met het materiaal dat overblijft. Martial Lancaster tracht de onschuld van Marcel Barbier te bewijzen om daaruit ook de onschuld van zijn cliënt af te leiden. Want Barbier had Lammers immers verraden bij zijn veelvuldige bekentenissen. Maar was Barbier echt wel schuldig.

Waarom zou hij aan Latinus gevraagd hebben een pistool te laten verdwijnen nadat er al een huiszoeking bij hem gebeurd was. Was het gevaar dan al niet geweken?

Barbier geeft in zijn bekentenissen vele foute details: hij zegt dat hij Lammers heeft opgebeld de dag voor de moord, terwijl die toen met arrest op de Militaire School vastzat; hij kan de kleren van Lammers niet beschrijven … “Kortom”, zo betoogt Lancaster, “Barbiers bekentenissen steunen nergens op. En bekentenissen op zich vormen geen bewijs.”

Kan men op basis van het onderzoek bewijzen dat Lammers de mededader was? Neen. Lancaster is formeel. Het onderzoek is op vele punten slecht uitgevoerd. Er blijft dus de twijfel. Er zijn twee mensen vermoord. Door wie? Zal men het ooit weten? Maar, zo besluit de verdediging, gerechtigheid is zeker niet geschied als men twee onschuldigen veroordeeld.

Bron: Gazet van Antwerpen | 22 Mei 1987

Incidentrijke zitting verlengt WNP-proces

Een nieuw incident dreigt de assisenzaak tegen Marcel Barbier en Eric Lammers nog lange doen uitlopen dan nu het geval was. Het vonnis over de dubbele moord te Anderlecht werd oorspronkelijk verwacht voor volgende maandag. Maar een - al dan niet doelbewust manoeuvre van de burgerlijk partij dreigt de timing weer op losse schroeven te zetten.

Er werd aangenomen dat de replieken op de pleidooien nauwelijks één dag in beslag zouden nemen. Men geraakte gisteren nog niet halverwege. In dit proces, dat nu al drie weken aansleept, durft blijkbaar geen enkele pleiter het aan ook maar één argument ongebruikt te laten liggen.

In haar repliek twijfelt de burgerlijke partij eraan of de beklaagden wel zo onschuldig zijn als de verdediging het wil laten overkomen. Barbier, zo vertelt Mr. Hamaide, werkte destijds voor de firma Wackenhut, die niet alleen bewakingsopdrachten uitvoert, maar tevens tegen betaling inlichtingendossiers samenstelt.

Wackenhut werkte ondermeer voor Pfizer, de werkgever van slachtoffer Vandermeulen. Zou het misschien niet langs deze weg kunnen geweest zijn dat Barbier op de hoogte was van Vandermeulens levensverzekering ter waarde van 5 miljoen?

Mr. Bauthier, tweede pleiter van de burgerlijke partij, verwijt de verdediging erg selectief met het materiaal om te springen. Hij vergelijkt die werkwijze met de trucs van een goochelaar die steeds maar weer nieuwe konijnen uit een hoge hoed tovert. Maar zulke handigheden berusten alleen maar op illusie, herinnert Bauthier.

Verdediger Vergauwen neemt die vergelijking met een illusionist echter niet en protesteert krachtig. Hij dreigt er zelfs mee naar de stafhouder te zullen stappen. Dit incident kan echter nog bijgelegd worden.

Iets serener nu vervolgde Bauthier zijn repliek waarin hij waarschuwde de WNP niet te licht als een onschuldig grappig clubje te aanzien. Met zulke volgelingen is Hitler groot geworden, waarschuwt hij; hetzelfde kan morgen opnieuw gebeuren.

Afgeluisterd

In een uitermate lange repliek, die meer weg heeft van een tweede rekwisitoor, overloopt advocaat-generaal Jaspar nogmaals de bekentenissen van Barbier. Met kennis van zoveel details kan Barbier niet anders dan schuldig zijn. Trouwens, zo zegt Jaspar, de verdediging is van twee fout a-priori’s uitgegaan. Eerstens zou Barbier slechts bekend hebben op bevel van Latinus. Maar eerder reed, bij een vroegere aanhouding, heeft Barbier al over de WNP-cursussen en schaduwopdrachten gesproken.

De verdediging gaat er ook van uit dat Eric Lammers de Militaire School niet verlaten zou kunnen hebben. Een kamergenoot van Lammers heeft destijds echter bekend dat de onwettig afwezigen vaak op vriendschappelijke manier gedekt werden door hun kameraden. Lammers is dus waarschijnlijk met alle gemak over het muurtje kunnen wippen op de moordavond.

Wanneer Jaspar een verklaring geeft voor de vergissing bij het aanbellen bij de slachtoffers - “als men gedronken heeft vergist men zich gemakkelijk van bel” - buigt Lammers zich naar zijn advocaat en fluistert deze iets in het oor.

Mr. Hamaide van de burgerlijke partij meende toen verstaan te hebben dat Lammers zei: “Dat kan niet, want ik heb niet gebeld”. Hij verklaart dit daarop ook aan de voorzitter.

De verdediging was woest en verweet Hamaide een manoeuvre van zeer laag allooi. “Lammers zei gewoon dat Jaspar eerder het tegengestelde had beweerd”. De vier pleiters van de verdediging laten het hier echter niet bij zitten en zijn zinnen maandag naar de Stafhouder te stappen om klacht neer te leggen tegen Mr. Hamaide. Dat zal een snelle uitspraak uiteraard niet in de hand werken.

Bron: Gazet van Antwerpen | 23 Mei 1987

Barbier krijgt levenslang, Lammers is onschuldig

De 16de dag van het WNP-proces voor het Assisenhof van Brabant heeft, met meer de dan een week vertraging op het geplande tijdschema, dan toch eindelijk de uitspraak gebracht. De jury achtte Marcel Barbier schuldig aan moord met voorbedachte rade op Fons Vandermeulen en Francesca Arcoulin. Hij krijgt hiervoor levenslang. Lammers gaat vrijuit, met dien verstande dat hij eerst zijn straf voor een andere hold-up nog moet uitzitten.

Bij de aanvang van de laatste procesdag pleitte mr. Van Den Bosch, verdediger van Barbier, dat zijn client een slachtoffer was van het “Latinus-effect”. Latinus, die een enorme invloed had op Barbier, richtte de Westland New Post-militie op waarvan Lammers en Barbier lid werden. De WNP-stichter werd or 24 april 1984 verhangen aangetroffen in zijn kelder. Volgens Van den Bosch had Barbier geen enkel motief om Latinus te vermoorden, zoals openbare aanklager Jaspar vrijdag had gesuggereerd.

Integendeel, Latinus was volgens de advocaat juist de kroongetuige die licht had kunnen werpen op de moord en daardoor Barbier vrij had kunnen pleiten.

Barbiers tweede advocaat, Eric Vergauwen, stelde dat zowel de burgerlijke partij als het openbaar ministerie argumenten tegen zijn cliënt hadden aangedragen die elkaar opheffen. Zo wees advocaat-generaal Jaspar in zijn pleidooi eerst Lammers aan als de man die aanbelde en drie dagen nadien Barbier.

Telefoon

Mr. Dumont had in het weekend uitgezocht dat zijn cliënt Eric Lammers in de Koninklijke Militaire School vóór de moord niet kon worden opgebeld zonder dat daarvan een spoor bleef. De telefoons van de school worden namelijk allemaal in een boekje genoteerd door de officier van wacht.

Voor de jury zich terugtrok om te beraadslagen betreurde mr. Martial Lancaster, die eveneens Lammers verdedigt, dat het alibi van Lammers in de Koninklijke Militaire School pas in 1985 en op diens eigen aanvraag werd nagetrokken, Volgens mr. Lancaster was ook onvoldoende gezocht in de richting van WNP-leider Latinus, die nochtans aan zijn vriendin had verteld dat hij het risico liep betrokken te raken bij de dubbele moord. Een buur van Latinus had daarenboven getuigd dat hij Latinus twee dagen na de moord kleren zag verbranden in de tuin in gezelschap van de WNP-leden Karl Delombaerde en Michel Libert, niet van Marcel Barbier.

Barbier zelf herhaalde dat hij de moord bekende op bevel van Latinus, in wie hij het volste vertrouwen had, en dat hij de bekentenis introk toen Latinus hem in de steek liet. Lammers zei dat hij flaters had begaan die hij betreurde, maar dat hij met de moord niets te maken had.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 Mei 1987

Terzijde: weet iemand vanaf welke brug in Basse-Wavre de stukken van het moordwapen in de Dijle zouden zijn gegooid? Er zijn er 3 die theoretisch in aanmerking komen.

Ik heb de indruk - maar het is gevaarlijk om zoiets te zeggen zonder het volledige dossier te hebben, dat realiseer ik me - dat men niet echt doorgezocht heeft op dat alibi van Lammers. Hij zou in een slaapzaal verbleven hebben waar 12-14 studenten sliepen en die dekten elkaar in als er één verdween voor een nacht. Het gaat hier over dubbele moord, niet om een avondje op de lappen gaan of bij een liefje maffen. Werden al die andere studenten individueel ondervraagd? Er zijn grenzen aan liegen om iemand uit de wind te zetten. Het bizarre is: ik ken iemand die op de KMS zat, twee jaar ouder dan Lammers, dus ik veronderstel dat hij in zijn derde of vierde jaar zat, Lammers in het eerste. En die beweert dus bij hoog en laag dat hij nooit over die kwestie gehoord heeft indertijd.

Zelfde met dat wapen, is er ooit nog gezocht naar die stukken? Ik vind dat zeer vreemd als het niet alsnog gebeurde. Misschien werd er geredeneerd dat het niet belangrijk was voor de daderkwestie maar het was wel belangrijk om de waarachtigheid van Latinus' verklaring te checken en ik vind het gewoon sloppy om niet alles uit te zoeken wat toen makkelijk kon uitgezocht worden.

De munitie is nog zo'n enigma, dat moet uit het schuttersmilieu gekomen zijn.

Ik stel de vraag over de brug omdat het technisch simpel zou zijn om eens te gaan magneetvissen, niet dat er na 40 jaar nog enorm veel zou overblijven.

Heeft WNP ook iets te maken met de moord op de Spaanse wapenhandelaar?

Toeval of niet, bij WNP zat er met Marcel Feiereisen een Luxemburger die aan wapensmokkel deed. Hij pleegde in december 1980, slechts twee weken na de moord en vlucht van Jean-Marie Paul (die even voordien nog van Bouhouche schiettraining had gekregen), samen met Jean-Philippe Van Engeland brandstichting op het Arabisch Huis in Brussel. Hij werd de dag daarna opgepakt en ondervraagd, samen met ene Sergio Nanco, wat me een Spaanse naam lijkt.

Sommige speurders zagen in Bouhouche ook het brein achter het gebruik van artisanale kogels in de Herdersliedstraat. Feiereisen zou in juli 1983 explosieven aan Bouhouche geleverd hebben in opdracht van Latinus.